Zapalenie wielomięśniowe – przyczyny, objawy, leczenie
Marcin Setlak

Zapalenie wielomięśniowe – przyczyny, objawy, leczenie

Zapalenie wielomięśniowe jest idiopatyczną chorobą reumatyczną polegającą na rozwinięciu się stanu zapalnego w różnych grupach mięśniowych. Zapalenie mięśni dotyczy najczęściej mięśni poprzecznie prążkowanych obręczy barkowej i biodrowej oraz mięśni przykręgosłupowych, choć zdarzają się przypadki, w których dochodzi do zajęcia serca czy mięśni oddechowych. Uważa się, że w patogenezie tej choroby biorą udział czynniki genetyczne, immunologiczne i środowiskowe, choć jej dokładne przyczyny ciągle stanowią zagadkę dla naukowców. 

Zapalenie wielomięśniowe – co to jest?

Zapalenie wielomięśniowe (PM) zaliczane jest do grupy chorób znanych jako idiopatyczne zapalenie mięśni (IZM), czy idiopatyczna miopatia zapalna, czyli stan zapalny pewnej specyficznej grupy układowych chorób tkanki łącznej. W przebiegu zapalenia wielomięśniowego dochodzi do znacznego osłabienia siły poszczególnych mięśni na skutek przewlekłego stanu zapalnego. W przypadkach, kiedy oprócz objawów związanych z osłabieniem siły mięśni pojawiają się zmiany skórne o różnorodnym charakterze, mówi się o zapaleniu skórno–mięśniowym (DM).

Przewlekły stan zapalny mięśni o idiopatycznym charakterze jest stosunkowo rzadkim zjawiskiem. Uważa się, że zapalenie wielomięśniowe, zapalenie skórno–mięśniowe i inne jednostki chorobowe zaliczane do tej grupy dotyczą około 5 osób na 1000000 i występują 2 razy częściej u kobiet. Przewlekłe samoistne zapalenie mięśni cechują dwa szczyty zachorowań, pierwszy to występująca w przedziale wiekowym 10–15 lat postać młodzieńcza, drugi to postać dorosłych, występuje ona zazwyczaj pomiędzy 35. a 60. rokiem życia.

Objawy zapalenia mięśni o charakterze idiopatycznym nierzadko nie ograniczają się jedynie do mięśni obręczy barkowej, biodrowej i mięśni przykręgosłupowych. Ze względu na układowy charakter tych schorzeń, proces chorobowy może dotyczyć wielu ważnych dla życia układów i narządów, a nawrotowy charakter dolegliwości wpływa na znaczne obniżenie jakości życia, utrudnia procesy diagnostyczno–lecznicze i decyduje o niepewnych rokowaniach. 

Zapalenie wielomięśniowe – przyczyny

Przyczyny zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno–mięśniowego ciągle nie zostały ostatecznie wyjaśnione, stąd choroby te określa się mianem idiopatycznych, co oznacza, że ich patogeneza wciąż jest niejasna. 

Wśród czynników biorących udział w powstawaniu idiopatycznych zapaleń mięśni wyróżnia się:

  • czynniki immunologiczne,
  • predyspozycje genetyczne,
  • czynniki środowiskowe.

Stan zapalny mięśnia (inflamacja) rozwija się na drodze mechanizmów autoimmunologicznych. W krwi osób cierpiących z powodu idiopatycznego zapalenia mięśni obecne są przeciwciała atakujące własne tkanki chorego (w przypadku zapalenia wielomięśniowego są to najczęściej mięśnie poprzecznie prążkowane). Wykrycie tych specyficznych przeciwciał w krwi u osób prezentujących objawy cechujące IZM wykorzystywane jest w diagnostyce tych schorzeń. Za autoimmunologicznym podłożem przewlekłych idiopatycznych zapaleń mięśni przemawia także fakt, że u osób z PM częściej niż w populacji ogólnej występują inne choroby autoimmunologiczne, takie jak choroba Hashimoto czy cukrzyca typu 1. 

Proces zapalny dotyczący mięśni czy inne choroby autoimmunologiczne rozwijają się jednak tylko u pewnej części społeczeństwa, dlatego uważa się, że do ich wystąpienia konieczne jest posiadanie pewnych predyspozycji genetycznych lub narażenie na czynniki środowiskowe, a prawdopodobnie wystąpienie kilku tych czynników na raz. Wśród czynników środowiskowych mogących, z dość dużym prawdopodobieństwem, odpowiadać za wystąpienie układowych chorób tkanki łącznej, w tym zapalenia wielomięśniowego, wymienia się wirusy, w tym wirusy grypy, wirusy zapalenia wątroby typu B, adenowirusy, enterowirusy oraz wirusa cytomegalii. 

Powiązane produkty

Zapalenie wielomięśniowe – objawy

Objawy idiopatycznego zapalenia mięśni rozwijają się zazwyczaj stopniowo, przez wiele tygodni, znacznie rzadziej ich początek jest ostry. Zapalenie mięśnia spowodowane procesami autoimmunologicznymi przejawia się przeważnie stopniowym, symetrycznym osłabieniem siły mięśniowej, oraz, w niektórych przypadkach, bolesnością odczuwaną w spoczynku i przy ucisku.

Zapalenie mięśni – objawy charakterystyczne dla poszczególnych grup mięśniowych

Zapalenie mięśnia lub grupy mięśni wchodzących w skład obręczy barkowej – objawy towarzyszące zajęciu tego obszaru ciała wiążą się początkowo z problemami w podnoszeniu ciężkich przedmiotów. Z czasem, kiedy proces chorobowy przybiera na sile może dochodzić do stanu, w którym utrudnione będzie wykonywanie prostych czynności, takich jak ubieranie się czy mycie.

Zapalenie mięśni kończyn dolnych (nóg) – objawy rozwijającego się autoimmunologicznego procesu zapalnego będą związane ze zmniejszeniem tolerancji wysiłku związanego z wchodzeniem po schodach czy bieganiem. Z czasem objawy przybierają na sile i może do chodzić do stanu, w którym utrudnione jest chodzenie po płaskim terenie czy wstawanie z krzesła.

Zapalenie mięśni pleców – w przypadku zajęcia przez proces chorobowy mięśni grzbietu i karku, mogą pojawiać się problemy z utrzymaniem prawidłowej pozycji ciała, wstawaniem z krzesła i wykonywaniem innych podstawowych czynności. Zapalenie mięśni przykręgosłupowych często towarzyszy zajęciu przez proces zapalny mięśni obręczy barkowej.

Zajęcie mięśni gardła, języka i przełyku – powoduje problemy z przyswajaniem pokarmu oraz trudności w mówieniu.

Zapalenie mięśni oddechowych – w tym zapalenie mięśni międzyżebrowych powoduje trudności w oddychaniu.
Procesom zapalnym w obrębie mięśni towarzyszyć mogą zapalenie przyczepów mięśniowych, więzadeł oraz stawów.

Inne objawy zapalenia wielomięśniowego

Wśród innych objawów PM wyróżniamy:

  • dolegliwości ze strony układu pokarmowego – problemy z przełykaniem kęsów pokarmu, zgaga, bóle brzucha, problemy z oddawaniem stolca,
  • problemy z sercem – ogólne pogorszenie tolerancji wysiłku, tachykardia, kłujące bóle w obrębie klatki piersiowej,
  • objawy ze strony układu oddechowego – zajęcie płuc powoduje duszność i suchy, uporczywy kaszel,
  • spadek masy ciała,
  • podwyższona temperatura ciała,
  • problemy ze wzrokiem.

Objawy skórne charakterystyczne dla zapalenia skórno–mięśniowego to:

  • rumień heliotropowy – rumień wokół oczu, obrzęknięcie powiek,
  • objaw szala – rumień wokół szyi,
  • rumień w obrębie dekoltu, 
  • nadwrażliwość na światło słoneczne,
  • teleangiektazje,
  • zwapnienia w obrębie tkanki podskórnej, zwapnienie mięśni,
  • skłonność do występowania poszerzonych naczynek krwionośnych,
  • objaw Raynauda – szybkie sinienie palców rąk pod wpływem zimna lub emocji, któremu towarzyszy ból.

Zapalenie mięśni u dziecka

Idiopatyczne zapalenie mięśni u dzieci objawia się w taki sam sposób jak u dorosłych. Wszelkie zaburzenia dotyczące funkcjonowania organizmu dziecka nie powinny być lekceważone przez ich opiekunów, gdyż mogą świadczyć o rozwijającym się zapaleniu wielomięśniowym u dziecka.

Zapalenie wielomięśniowe – rozpoznanie

Diagnostyka idiopatycznego zapalenia mięśni nie jest prostym zadaniem, istnieje bowiem wiele schorzeń o różnych podłożach powodujących osłabienie siły mięśniowej. Szukanie podłoża każdej dolegliwości powinno zacząć się od zebrania niezwykle dokładnego wywiadu dotyczącego ogólnego stanu zdrowia pacjenta, przebytych chorób oraz dolegliwości występujących w rodzinie, jak i zgłaszanych obecnie objawów, czasu ich trwania oraz stopnia nasilenia. 

Następnie lekarz przeprowadza badanie fizykalne mające na celu ustalenie, czy doszło do rzeczywistego osłabienia siły mięśniowej, czy siła mięśniowa jest symetryczna i w których partiach ciała objawy są szczególnie nasilone. Po postawieniu wstępnej diagnozy lekarz zleca bardziej szczegółowe badania, które z dużym prawdopodobieństwem pozwolą potwierdzić lub wykluczyć wstępną diagnozę.

Badania laboratoryjne przy podejrzeniu PM – mogą obejmować ocenę poziomu markerów uszkodzenia mięśni (takich jak: kinaza keratynowa, aminotransferaza asparaginianowa i aldolaza) czy obecność autoprzeciwciał skojarzonych lub towarzyszących PM: anty-Jo-1, anty-SRP, anty-Mi-2, anty-Ro, anty-La, anty-Sm (badania te wykonuje się po pobraniu krwi chorego), a także histopatologiczną ocenę wycinków mięśni lub wycinków płucnych – materiał do badań pobiera się drogą biopsji chirurgicznej.

Badania elektromiograficzne – pozwalające na ocenę przewodzenia impulsu elektrycznego przez mięsień, co pomaga w odnalezieniu nieprawidłowości we włóknach mięśniowych i umożliwia ocenę zaawansowania procesu chorobowego.

Badania obrazowe – RTG pozwalające stwierdzić obecność zmian osteoporotycznych w kościach, tomografia komputerowa (TK) – stosowana w przypadku podejrzenia zajęcia płuc i rezonans magnetyczny (MR) służący do oceny zmian w mięśniach i ścięgnach.

Rzadko kiedy przeprowadzenie wszystkich tych badań jest konieczne. Pogłębienie diagnostyki stosuje się zwykle w przypadkach budzących trudności diagnostyczne lub gdy proces chorobowy mógł zająć inne narząd. Do rozpoznania zapalenia wielomięśniowego lub zapalenia skórno–mięśniowego wystarcza zazwyczaj stwierdzenie występowania objawów oraz oznaczenie charakterystycznych przeciwciał.

Zapalenie wielomięśniowe – leczenie

Leczenie zapalenia wielomięśniowego jest trudnym i długotrwałym procesem, choć w niektórych przypadkach udaje się osiągnąć trwałą remisję objawów chorobowych. W pierwszej fazie leczenia stosuje się zazwyczaj wysokie dawki glikokortykosteroidów, zwykle prednizonu, podawane są one drogą doustną lub dożylną. Jeśli stosowane leczenie przynosi oczekiwane rezultaty, dawki leku stopniowo zmniejsza się, a leczenie przechodzi w fazę podtrzymującą. W przypadku, gdy steroidowe leki na zapalenie mięśni nie powodują wycofywania się objawów, zazwyczaj włącza się leczenie immunosupresyjne mające na celu zmniejszyć niewłaściwą i nadmierną reakcję przeciwciał skierowanych przeciwko własnym tkankom organizmu, możliwe jest także zastosowanie leczenia biologicznego. 

Po uzyskaniu całkowitej remisji objawów chorobowych leczenie wchodzi w swoją trzecią fazę, może ona trwać nawet kilka lat, a jej celem jest niedopuszczenie do nawrotu choroby poprzez stosowanie jak najniższych, skutecznych dawek leków. Oprócz farmakoterapii, leczenie idiopatycznych zapaleń mięśni powinno być poszerzone o fizjoterapię (np. kinesiotaping czy terapia manualna), która pozwoli odbudować siłę mięśniową.

W przypadku pacjentów dotkniętych idiopatycznymi zapaleniami mięśni, bardzo ważna jest częsta kontrola ukierunkowana na wykrycie zmian onkologicznych. Uważa się bowiem, że pacjenci dotknięci tego rodzaju schorzeniami są od 2 do 6 razy bardziej narażeni na wystąpienie złośliwych nowotworów niż populacja ludzi zdrowych.

Zapalenie wielomięśniowe a renta

Idiopatyczne zapalenia mięśni wiążą się z całkowitą lub częściową niezdolnością do pracy, w związku z tym osobom, które spełniają pozostałe warunki przyznania renty, mogą się o nią ubiegać.

Zapalenie wielomięśniowe – rokowania

Bardzo ciężko przewidzieć, w jaki sposób choroba będzie przebiegać u danego pacjenta. U większości osób odpowiednio zastosowane leczenie w znaczny sposób przyczyni się do ograniczenia objawów chorobowych w stopniu umożliwiającym normalne funkcjonowanie lub zapewni stałą remisję choroby. Proces zapalny dotyczy zazwyczaj mięśni obręczy barkowej i biodrowej oraz mięśni grzbietu, jednak ze względu na układowy charakter tego schorzenia, objawy mogą dotyczyć także wielu innych narządów.

  1. P. Gajewski, A. Szczeklik, Interna Szczeklika 2017, MP, Kraków 2017, wyd. 8.
  2. A. Doboszyńska, Objawy chorób wewnętrznych. Podręcznik dla studentów, PZWL, Warszawa 2013, wyd. 1.
  3. B. Zahorska–Markiewicz, E. Małecka–Tendera (red.), Patofizjologia kliniczna, Elsevier Urban&Partner, Wrocław 2014.
  4. D. S. Paauw, L. R. Burkholder, M. B. Migeon, Choroby wewnętrzne: praktyczny przewodnik kliniczny, t. 1, Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2009, wyd. 1.
  5. W. Karges, S. Al Dahouk,  Interna w 5 dni, PZWL, Warszawa 2013, wyd. 1.
  6. M. H. Beers, R. S. Porter, T. V. Jones i in., The Merck Manual. Podręcznik diagnostyki i terapii, Elsevier Urban&Partner, Wrocław 2008, wyd. 3.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Jakie są rodzaje plastrów na rany? Który wybrać do różnych uszkodzeń skóry?

    W celu odpowiedniego zabezpieczenia rany przed zabrudzeniem potrzebny jest plaster lub opatrunek. Ale który wybrać spośród wielu dostępnych opcji? Podpowiadamy, jakie są różne rodzaje plastrów na rany i kiedy należy je stosować, by uszkodzenia skóry dobrze się goiły.

  • Naukowcy pracują nad szczepionką na Alzheimera. Na czym polega przełomowy pomysł?

    Naukowcy opracowali eksperymentalną szczepionkę przeciwko białku tau – kluczowemu czynnikowi neurodegeneracji w chorobie Alzheimera. Pierwsze badania z udziałem ludzi ruszą już w 2026 roku. Na czym będą polegać?

  • Zastrzyk z adrenaliny. Kto powinien mieć przy sobie EpiPen i jak prawidłowo podać lek?

    Adrenalina, znana również jako epinefryna, odgrywa kluczową rolę w ratowaniu życia w sytuacjach nagłego zagrożenia zdrowia – szczególnie podczas reakcji anafilaktycznych. Współczesna medycyna oferuje wygodne i bezpieczne formy podania tego leku, z których najpopularniejszą jest automatyczny wstrzykiwacz, powszechnie określany jako EpiPen. Wiedza na temat wskazań do stosowania adrenaliny oraz umiejętność jej prawidłowego podania mogą okazać się bezcenne w krytycznych momentach.

  • Co na wzdęcia i gazy? Ranking preparatów wspomagających przy wzdęciach brzucha 2025

    Wzdęcia i gazy to nieprzyjemne dolegliwości trawienne, które mogą znacznie uprzykrzyć życie. Po jakie środki sięgnąć, by się ich pozbyć? Sprawdź ranking preparatów na wzdęcia i gazy i wybierz produkt dla siebie.

  • Furagina i alkohol. Dlaczego to groźne połączenie i jakie są jego skutki uboczne?

    Zakażenia układu moczowego to częsta dolegliwość, która dotyczy szczególnie kobiet. Infekcje mogą pojawiać się o każdej porze roku, jednak latem ich ryzyko rośnie. Sprzyjają im m.in. kąpiele w basenie lub jeziorze, noszenie wilgotnych strojów kąpielowych, a także częstsze podróże i zmiany klimatu. Lato i wakacje to nie tylko czas większego narażenia na infekcje, ale też okres, w którym chętniej sięgamy po alkohol – lampkę wina do kolacji, orzeźwiające piwo czy kolorowego drinka na plaży. Jeśli w tym samym czasie pojawi się zakażenie dróg moczowych, lekarz często zaleca furaginę (furazydynę) jako skuteczny lek przeciwbakteryjny, który jest również dostępny bez recepty. Niestety, łączenie furaginy z alkoholem jest niebezpieczne i może prowadzić do poważnych działań niepożądanych, w tym reakcji disulfiramowej.

  • Czym jest glutaminian sodu i gdzie występuje? Czy E621 jest szkodliwy dla zdrowia?

    Glutaminian sodu to dodatek do żywności, który od lat wzbudza sporo emocji. Choć kojarzy się głównie z przemysłem spożywczym, występuje również w naturze – znajdziemy go m.in. w pomidorach, serach czy grzybach. Wielu kucharzy, zarówno zawodowych, jak i amatorów gotowania, nie wyobraża sobie kuchni bez tego składnika. W krajach Azji Wschodniej glutaminian sodu, znany także jako MSG (od ang. monosodium glutamate), jest tak powszechny jak sos sojowy czy sól i stanowi ważny element lokalnej tradycji kulinarnej. W artykule przedstawiamy aktualny stan wiedzy, poparty badaniami naukowymi, na temat glutaminianu sodu.

  • Rodzaje kolagenu a suplementacja. Na co zwrócić uwagę przy wyborze produktu?

    Kolagen to białko odgrywające kluczową rolę w organizmie człowieka. Jest głównym składnikiem tkanki łącznej, z której zbudowane są skóra, kości, stawy, ścięgna, więzadła, naczynia krwionośne, a także zęby i rogówka oka. Stanowi około 30% wszystkich białek w ciele człowieka i odpowiada za utrzymanie struktury oraz elastyczności wielu tkanek. Z wiekiem naturalna produkcja kolagenu w organizmie maleje, co może prowadzić do widocznych zmian, takich jak zmarszczki, utrata jędrności skóry czy dolegliwości stawowe. W związku z tym suplementacja kolagenu zyskuje na popularności, a znajomość różnych typów kolagenu oraz ich funkcji jest istotna przy wyborze odpowiedniego preparatu.

  • Co jest dobre na zatrucie alkoholem? Ranking środków wspomagających

    Jak dojść do siebie, gdy poprzedniego dnia przesadziło się z alkoholem? Niektóre preparaty dostępne na rynku mogą pomóc złagodzić nieprzyjemne objawy kaca. Co jest najlepsze na zatrucie alkoholowe?

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl