Suplementacja przy insulinooporności

Insulinooporność jest zaburzeniem metabolizmu, które może zamienić się w poważną chorobę, która obecnie może dotyczyć nawet 2 milionów Polaków. Przyczynia się do tego przede wszystkim siedzący tryb życia, przetworzona, wysokoenergetyczna żywność, a także przewlekły stres wpływający na nasze zachowania żywieniowe – „zajadanie” problemów. Insulinooporność nie musi być leczona, niemniej jeśli na czas nie zareagujemy zmianą dotychczasowego stylu życia, może przerodzić się w pełnoobjawowe schorzenie – cukrzycę. Cennym elementem uzupełniającym dietoterapię może być racjonalna, przemyślana suplementacja. Jakie składniki szczególnie wspierają zdrowie metaboliczne?

1. Insulinooporność – objawy. Co zwiększa ryzyko jej rozwoju?
2. Suplementacja w insulinooporności – mit czy katalizator zmian?
3. Podsumowanie

Insulinooporność – objawy. Co zwiększa ryzyko jej rozwoju?

Insulinooporność może przez długi czas nie dawać o sobie znać, a rutynowe badanie cukru we krwi wykonywane na czczo może być prawidłowe. Jednak z czasem może dojść do pogorszenia samopoczucia i do pojawienia się oznak insulinooporności takich jak:

• zmęczenie,
• senność po posiłkach,
• niepohamowany głód,
• ciągła ochota na słodkie przekąski (zwłaszcza po głównym posiłku),
• zaburzenia koncentracji,
• niemożność utrzymania uwagi,
• bóle głowy,
• problemy ze zrzuceniem nadmiernych kilogramów.

Insulinooporność często idzie w parze z zaburzeniami lipidowymi (podwyższony poziom cholesterolu i trójglicerydów), a także z zespołem policystycznych jajników (również wśród szczupłych kobiet) czy niealkoholowym stłuszczeniem wątroby.

Insulinooporność – jak leczyć?

Podstawą postępowania terapeutycznego w pierwszej kolejności jest terapia behawioralna, a więc wdrożenie zmian w stylu życia, w tym w sposobie odżywiania i aktywności fizycznej. Wzmocnieniem całego procesu może być suplementacja skrojona pod indywidualne potrzeby.

Insulinooporność – czego nie jeść i jakie zmiany wprowadzić w stylu życia?

Przede wszystkim należy podkreślić, że podstawą powinna być zmiana nawyków żywieniowych. Jest to niezmiernie istotna kwestia, która pozwoli znacząco poprawić jakość życia. Bardzo często insulinooporności towarzyszy nadmierna masa ciała, dlatego często rekomendowane są sposoby odżywiania oparte na jadłospisach redukcyjnych, o ujemnym bilansie kalorycznym, a ponadto ograniczenie źródeł cukrów prostych, spożywanie produktów o niskim ładunku i indeksie glikemicznym.

Bardzo korzystne w kontekście gospodarki węglowodanowej (i nie tylko!) będzie spożywanie pokarmów o potencjale przeciwzapalnym, czyli dużej ilości warzyw, owoców, oliwy i orzechów, pełnoziarnistych zbóż, warzyw strączkowych, możliwie najprostszych, nieprzetworzonych produktów, a rezygnacja ze słodyczy, źródeł nasyconych kwasów tłuszczowych, w tym izomerów trans i produktów instant (gotowe dania, zupki, chipsy, słone przekąski). Warto także komponować posiłki w oparciu o niski indeks i ładunek glikemiczny, a więc takie, które nie będą powodowały gwałtownych wyrzutów glukozy i insuliny.

Suplementacja w insulinooporności – mit czy katalizator zmian?

Często przy insulinooporności pacjenci narzekają, że nie mogą schudnąć. Co wtedy? Przede wszystkim trzeba zadbać o rzeczywisty deficyt energetyczny i aktywność fizyczną – to też sposób na zwiększenie wrażliwości komórek na działanie insuliny. Można zrobić też coś jeszcze... wesprzeć proces odchudzania sprawdzonymi, naturalnymi składnikami, które są w stanie przyśpieszyć ten proces, aby w porę zmotywować osobę odchudzającą się.

Znanym składnikiem wspierającym metabolizm węglowodanów i prawidłowy poziom glukozy we krwi jest mio-inozytol, czyli składnik zaliczany w niektórych źródłach do witamin z grupy B (niesłusznie, tak naprawdę nie jest witaminą). Jego działanie opiera się na tym, że usprawnia transport glukozy do komórek obwodowych i wykorzystywanie jej do procesów komórkowych. Dane wskazują, że mio-inozytol ma zdolność do zmniejszania nadmiernego poziomu insuliny we krwi i do poprawy odpowiedzi komórek obwodowych na insulinę.

Jednym z rekomendowanych składników wspierających gospodarkę węglowodanową jest berberyna, czyli naturalny alkaloid izochinolinowy. Badania wskazują na jej ogromny potencjał ze względu na to, że usprawnia transport glukozy do komórek poprzez oddziaływanie na aktywność transporterów dla glukozy. Jednocześnie wiadomo, że berberyna może być stosowana razem z insuliną, aby zwiększyć efektywność leczenia. Dodatkowo berberyna wpływa na obniżenie trójglicerydów i cholesterolu LDL – metformina nie wykazuje takich właściwości. Wyniki badań, przeprowadzonych najczęściej z udziałem cukrzyków, wykazują, że stosowanie berberyny w dawce od 500 mg dziennie przyczyniło się do poprawy metabolizmu glukozy. Odnotowano niższy poziom glukozy i insuliny na czczo, glukozy poposiłkowej, a także zmniejszenie stężenia trójglicerydów w porównaniu z grupą placebo.

Należy pamiętać także o odpowiedniej podaży związków ważnych dla przemian metabolicznych i energetycznych: cynku, witaminy D czy witaminy B12. Cynk jest składnikiem niezbędnym dla prawidłowej pracy trzustki i wydzielania insuliny. Często jednak obserwuje się obniżony status cynku w cukrzycy typu 2, dlatego w takich sytuacjach warto rozważyć suplementację wyrównawczą. Suplementacja cynku w dawce 20 mg dziennie przez rok przyczyniła się do obniżenia glukozy we krwi, a także do poprawy insulinowrażliwości i funkcjonowania komórek trzustki.

Oprócz wspomnianych wcześniej wyników badań z całego świata istnieją również doniesienia na temat stosowania powyższych składników w populacji polskiej. Były to badania konsumenckie, w których ponad 1000 ochotników już po 3 tygodniach stosowania preparatu z mio-inozytolem, berberyną i innymi składnikami zauważyło, że mają mniejszą ochotę na słodycze, szybsze uczucie sytości po posiłku i jedzą mniejsze porcje jedzenia.

Podsumowanie

Zmiana stylu życia, czyli interwencje żywieniowe i aktywność fizyczna, to pierwszy filar postępowania w kontekście zaburzeń metabolicznych zarówno przed wprowadzeniem, jak i w trakcie farmakoterapii. W celu zwiększenia efektu warto rozważyć suplementację składnikami szczególnie wspierającymi zdrowie metaboliczne. Ogromny potencjał wykazuje mio-inozytol, berberyna, (warto przyjmować je razem – działają wtedy najefektywniej), a także imbir czy mikroskładniki: witamina D, B12 oraz cynk. Ważne jednak, aby mieć świadomość, że suplementacja jest wisienką na torcie w redukowaniu podwyższonego poziomu cukru we krwi i nie zastępuje dietoterapii, a stanowi jej ważne uzupełnienie.

Materiał przygotowany przez Nutropharma Sp. z o.o.