Hipersomnia – jak pokonać ciągłą senność?

Hipersomnia – jak ją rozpoznać?

Poczucie zmęczenia i nadmiernej senności może trwać kilka dni, jeśli akurat jesteśmy w okresie wzmożonego wysiłku, czy dzieją się w naszym życiu stresujące wydarzenia.

Jeżeli jednak senność trwa przez okres przynajmniej trzech miesięcy, warto skorzystać z porady specjalisty i ustalić przyczynę. Niepokojące powinny być napady senności, które pojawiają się w trakcie rozmowy, podczas ważnego, emocjonującego wydarzenia, na przykład w trakcie egzaminu czy ważnego spotkania służbowego. Choremu bardzo trudno utrzymać czuwanie w ciągu dnia, zapada w sen podczas zwykłych czynności.

Sen może być bardzo krótki lub trwać ok. 30 minut. Zazwyczaj daje on poczucie regeneracji, chociaż bywa i tak, że drzemki nie zapewniają poprawy samopoczucia.

W literaturze można znaleźć dane, że na hipersomnię cierpi 5–15 proc. ludzi, w Polsce problem dotyczy 5 proc. społeczeństwa.

Przyczyny i rodzaje hipersomnii

Hipersomnia może towarzyszyć schorzeniom powodującym zaburzenia snu. Osoby cierpiące na bezdech senny, zespół niespokojnych nóg, niektóre choroby mózgu, mogą cierpieć z powodu hipersomnii, wynikającej w tych przypadkach z fragmentarycznego snu. Hipersomnia może wystąpić też przy okazji infekcji przebiegających z gorączką, a także w zaburzeniach endokrynologicznych (niedoczynność tarczycy, hipoglikemia), w przebiegu niewydolności nerek, niektórych chorobach psychicznych oraz na skutek działania lub odstawienia substancji psychoaktywnych.

Narkolepsja jest prawdopodobnie najbardziej znana, nie każdy jednak wie, że jest zespołem chorobowym z napadami senności, której towarzyszy katapleksja, porażenie przysenne i omamy między czuwaniem a snem. Narkolepsja nie jest schorzeniem łatwym do zdiagnozowania, według danych literaturowych zazwyczaj mija 15 lat nim narkolepsja zostaje prawidłowo rozpoznana. Najbardziej charakterystycznym objawem jest nadmierna senność, nierzadko chory zapada w sen podczas wykonywania bardzo ważnej i odpowiedzialnej pracy. Sen trwający 15-20 minut zazwyczaj pozwala na regenerację, jednak po ok. 2-3 godzinach pojawia się kolejna, silna potrzeba snu. Niestety, tym objawom towarzyszą inne, wynikające z zaburzeń stanu snu i czuwania. Pacjenci zgłaszają problemy z pamięcią i koncentracją oraz drażliwość. Narkolepsji towarzyszy często katapleksja, która polega na nagłej, odwracalnej, obustronnej utracie napięcia mięśni. Objaw jest odwracalny, a wywołują go silne emocje. Napad katapleksji może być częściowy lub całkowity i mija samoistnie w ciągu kilku minut, a napady mogą występować kilkakrotnie w ciągu dnia lub raz na kilka lat, co dodatkowo utrudnia rozpoznanie choroby. Pacjenci cierpiący z powodu narkolepsji zgłaszają również objawy wskazujące na tzw. porażenie przysenne, które jest jednym z objawów narkolepsji.

Dodatkowym objawem choroby są wspomniane wyżej omamy, na które skarżą się pacjenci. Mogą być bardzo realistyczne i żywe, są to doznania zmysłowe – wzrokowe, dotykowe i słuchowe. Pacjenci odczuwają lęk z powodu tak realistycznych omamów. W literaturze doznania te opisywane są jako omamy hipnagogiczne i hipnopompiczne. Narkolepsja może rozpoczynać się w okresie pokwitania dając już pierwsze objawy, początek choroby może też przypadać między 35. a 45. rokiem życia.

Jak pokonać nadmierną senność?

Leczenie narkolepsji  jest leczeniem objawowym, a stosowanie kofeiny jest w tym przypadku nieskuteczne. Stosuje się leki na receptę, których skuteczność wykazano w badaniach, jednak żaden znany lek nie usuwa całkowicie senności. W utrzymaniu odpowiedniego poziomu czuwania pomaga regularny sen nocny, który powinien trwać 9 godzin. Drzemki powinny być zaplanowane w południe i wczesnym popołudniem, każda drzemka powinna trwać 15-20 minut. Można również zaplanować drzemki co 4 godziny.