Plamienie implantacyjne - ile trwa i jak wygląda?

Plamienie implantacyjne (lub inaczej krwawienie implantacyjne), może być bardzo wczesnym objawem ciąży. Dochodzi do niego w momencie, kiedy zarodek zagnieżdża się w błonie śluzowej macicy i tym samym powoduje niewielkie uszkodzenie przebiegających w niej naczyń krwionośnych. Należy pamiętać jednak o tym, że plamienie implantacyjne nie jest stałym objawem ciąży i nie musi pojawić się ono u każdej kobiety spodziewającej się dziecka.

Kiedy pojawia się krwawienie implantacyjne?

Do plamienia implantacyjnego dochodzi zwykle mniej więcej od 6. do 12. dni po zapłodnieniu, czyli pojawia się ono praktycznie w terminie spodziewanego krwawienia miesiączkowego. Dlatego też wiele kobiet myśli, że po prostu wystąpiło u nich comiesięczne krwawienie miesiączkowe i nie spodziewają się tego, że mogą już być w ciąży.

Jak wygląda plamienia implantacyjne? Ile trwa plamienie implantacyjne?

Krwawienie implantacyjne jest zazwyczaj bardzo skąpe, co odróżnia je od normalnej miesiączki. Czasami jest to dosłownie kilka kropli krwi i w takiej sytuacji kobieta może go w ogóle nie zauważyć.

Należy też pamiętać o tym, że plamienie implantacyjne od zwykłej miesiączki różni się także tym, że w czasie jego trwania kobieta zazwyczaj nie odczuwa żadnych nieprzyjemnych dolegliwości. Inaczej jest w czasie miesiączki, kiedy prawie każda kobieta odczuwa skurczowe bóle brzucha, które mogą być różnie nasilone. Zazwyczaj w okresie menstruacji kobiety skarżą się też z powodu uogólnionego złego samopoczucia, osłabienia lub odwrotnie – rozdrażniania. Ponadto, plamienie implantacyjne od krwawienia miesiączkowego różni się też tym, że ma ono kolor bardziej brązowy, brunatny, zaś krew miesiączkowa jest zwykle intensywnie czerwona.

Jakie zatem innego rodzaju krwawienia mogą wystąpić w okresie ciąży?

Niestety krwawienie w ciąży czasami może mieć związek z ciążą pozamaciczną. Czym jest ciąża pozamaciczna? W przypadku ciąży pozamacicznej, czyli ektopowej, zapłodniona komórka jajowa zamiast w trzonie macicy zagnieżdża się w bańce jajowodu (jest to aż 90 % wszystkich ciąż pozamacicznych). Zdecydowanie rzadziej ciąża ektopowa rozwija się w obrębie jajnika, innej części jajowodu, szyjki macicy i otrzewnej. Zwykle pierwszym objawem ciąży pozamacicznej, tak samo jak w przypadku prawidłowo rozwijającej się ciąży, jest zatrzymanie się u kobiety krwawienia miesięcznego. Ponadto zaczynają się też pojawiać inne, niepokojące objawy. Przede wszystkim kobieta zaczyna odczuwać ból brzucha, zwłaszcza w okolicy podbrzusza, czasami ból ten może promieniować do barków, jak również do okolicy obojczyka. Poza tym, zwykle w drugim tygodniu od zatrzymania się krwawienia miesięcznego, zaczyna się również krwawienie z dróg rodnych, które czasami może być naprawdę bardzo obfite. Ponadto w sytuacji, kiedy kobieta zgłasza się do lekarza, czasami można wyczuć jednostronny guz w rzucie przydatków. Zdarza się też, że kobieta jest tak bardzo osłabiona, że pojawiają się omdlenia oraz przyspieszenie czynności serca (tachykardia) oraz stany podgorączkowe. W zależności od lokalizacji zagnieżdżonej zapłodnionej komórki jajowej, ciąża ektopowa może rozwijać się w sposób ostry lub przewlekły. W ostrym przebiegu dochodzi zwykle do zapalenia otrzewnej oraz objawów wstrząsu na skutek utraty przez kobietę dużej ilości krwi w wyniku obfitego krwawienia spowodowanego pęknięciem jajowodu, kobieta od razu jest operowana. W przypadku przewlekłego przebiegu ciąży pozamacicznej obecne są mało charakterystyczne objawy wynikające z obecności ciąży oraz przewlekłego niewielkiego krwawienia do jamy otrzewnej. Postać przewlekła  ciąży pozamacicznej często zatem jest trudna do szybkiego rozpoznania i dlatego zabieg operacyjny może odwlekać się w czasie. 

Ponadto, w okresie ciąży jeszcze jednym powodem krwawienia może być niestety poronienie. Jakie mogą być przyczyny poronienia? Duży odsetek poronień, bo około 40 %, jest związanych z nieprawidłowościami w obrębie rozwijającego się płodu, jak również błon płodowych, pępowiny i łożyska. Brak pępowiny lub brak w niej naczyń krwionośnych, nieprawidłowo rozwijająca się kosmówka i doczesna (błony płodowe) oraz zaburzenia związane z organogenezą (tworzeniem się narządów) są też przyczyną poronienia. Ponadto zmiany patologiczne w kobiecych narządach rodnych są często przyczyną nieprawidłowego rozwoju płodu i następczego poronienia. Zalicza się do nich przede wszystkim nieprawidłowe  położenie macicy, niedorozwój  macicy, wady rozwojowe macicy, mięśniaki macicy, guzy jajników. Dodatkowo, za poronienie mogą być odpowiedzialne też czynniki hormonalne.

Największą rolę w procesie poronienia przypisuje się niewydolności ciałka żółtego, które w okresie ciąży produkuje duże ilości progesteronu odpowiedzialnego za prawidłowy rozwój ciąży. Dodatkową rolę odgrywa zbyt mała produkcja gonadotropiny kosmówkowej (beta-HCG), która w prawidłowych warunkach jest tworzona głównie przez jedną z błon płodowych. Niedobór głównie tych dwóch hormonów może przyczynić się do straty ciąży. Jakie są zatem objawy poronienia? Przebieg kliniczny poronienia charakteryzuje się zawsze krwawieniem (chyba, że jest to tzw. poronienie zagrażające). Charakter krwawienia może być różny: od niewielkiego krwawienia do bardzo obfitego krwotoku. Dodatkowy objaw poronienia to ból, który związany jest z kurczącą się macicą. Właśnie poprzez te skurcze dochodzi do wydalenia z organizmu kobiety jaja płodowego.