Progenia – przyczyny i leczenie

Co może powodować progenię?

Progenia charakteryzuje się wysunięciem do przodu bródki oraz dolnej wargi. Optycznie wydaje się, że żuchwa pacjentów jest znacznie większa od szczęki, co czasem jest również prawdą. Zęby dolne znajdują się przed zębami górnymi, co utrudnia normalne spożywanie posiłków. Dodatkowo zazwyczaj występują stłoczenia zębów sprzyjające rozwojowi próchnicy i choroby przyzębia. Nieprawidłowo ustawione zęby ulegają przeciążeniom mogącym skutkować ich przedwczesną utratą. 

Nieprawidłowe ustawienie łuków zębowych ma również wpływ na funkcjonowanie stawów skroniowo-żuchwowych. Niefizjologiczne ruchy, które w takiej sytuacji mają w nich miejsce mogą skutkować w dłuższej perspektywie, silnymi dolegliwościami bólowymi, trzaskami i przeskakiwaniami w stawach. Z upływem czasu dolegliwości bólowe mogą się przenosić i być odczuwalne jako bóle głowy lub kręgosłupa. W poważniejszych sytuacjach zaburzenia stawów skroniowo-żuchwowych mogą skutkować zaburzeniami równowagi i problemami ze słuchem. Dodatkowo mogą występować bóle mięśni twarzy wynikające z ich przeciążenia. 

Co jest przyczyną progenii?

Progenia może jednak występować jako efekt nieprawidłowego postępowania rodziców w trakcie dzieciństwa dziecka. Nieprawidłowa dieta – zbyt późne wprowadzanie twardych posiłków sprzyja wadom zgryzu. Różne nawyki dzieci takie jak ssanie palca, oddychanie przez usta, chodzenie ze smoczkiem, wciąganie wargi, mają również wpływ na ich powstawanie. Zbyt długie chodzenie dziecka ze smoczkiem może powodować zahamowany wzrost szczęki, co właśnie skutkuje progenia rzekomą. 

Leczenie progenii

Leczenie zależy od wieku pacjenta, w którym się na nie zdecydował. U dzieci leczenie wszystkich wad zgryzu jest łatwiejsze niż u osób dorosłych. W przypadku progenii konieczne może być jednak leczenie chirurgiczno-ortodontyczne, które przeprowadza się dopiero u osób dorosłych. Polega ono na operacyjnym ustawieniu żuchwy (w tym wypadku jej skróceniu, obejmującym czasem korektę bródki) i dopasowaniu do wcześniej ustawionych ortodontycznie zębów. Takie leczenie jest zawsze leczeniem długoczasowym, które wliczając cały czas użytkowania stałego aparatu ortodontycznego trwa średnio około 2 lat, jednak ten czas może ulegać znacznym zmianom.

Leczenie chirurgiczne wymaga od pacjenta dużej cierpliwości i dokładności. Po zabiegu operacyjnym pacjent przez kilka tygodni ma zszynowane zęby górne i dolne, w celu zrośnięcia kości w prawidłowej pozycji. Przez ten czas możliwe jest jedynie odżywianie przez słomkę pokarmami płynnymi i półpłynnymi. Utrzymanie prawidłowej higieny jamy ustnej jest znacznie utrudnione, co również wymaga od pacjenta staranności. 

Perspektywa tak skomplikowanego leczenia zniechęca wielu pacjentów. Jednak leczenie to niesie za sobą wiele pozytywów. Samopoczucie, samoocena i pewność siebie u pacjenta ulegają nieporównywalnej poprawie. Dodatkowo codzienna higiena staje się znacznie łatwiejsza, a ryzyko próchnicy i choroby przyzębia ulega znacznemu obniżeniu.