Strefa okazji
Nowości
Krótkie daty
Czynniki predysponujące do rozwoju choroby Alzheimera
Otępieniem starczym (dementia senilis) określano przypadki pierwotnego procesu zwyrodnieniowego mózgu, który prowadził do otępienia i dotyczył osób w wieku starczym, czyli ludzi po 65 roku życia. Liczne badania wykazały znaczne podobieństwo, a wręcz można powiedzieć, że równorzędność, otępienia starczego z obrazem choroby Alzheimera. Dlatego też zaczęto identyfikować otępienie starcze z tą właśnie chorobą, podkreślając jednak późne jej wystąpienie (objawy pojawiają się dopiero po 65 roku życia).
Czym jest choroba Alzheimera?
Choroba Alzheimera jest zwyrodnieniową chorobą mózgu, w przebiegu której dochodzi do powstania zaburzeń tzw. wyższych funkcji umysłowych, takich jak pamięć, mowa czy też myślenie abstrakcyjne.
Czy istnieją czynniki predysponujące do rozwoju choroby Alzheimera?
Tak. Obecnie znane są czynniki, których obecność u zdrowej osoby zwiększa statystyczne prawdopodobieństwo wystąpienia tej choroby w przyszłości. Do czynników tych zalicza się:
- starszy wiek, czyli wiek po 65 roku życia,
- płeć żeńską,
- niski poziom wykształcenia,
- cukrzycę,
- posiadanie w rodzinie osoby, u której wcześniej została zdiagnozowana choroba Alzheimera.
Dodatkowo znanych jest też kilka mutacji genów, które powodują tzw. rodzinną postać choroby Alzheimera. Są to jednak bardzo rzadkie odmiany choroby o nieco innym przebiegu niż postać choroby nieuwarunkowana genetycznie (czyli postać sporadyczna).
Zdarza się, że choroba Alzheimera zaczyna się rozwijać u pacjentów, którzy przeżyli traumatyczne wydarzenie lub byli poddani działaniu długo i mocno nasilonego stresu (między innymi w przebiegu innej ciężkiej choroby, po pobycie w szpitalu, po udarze czy też po poważnym urazie głowy).
Powiązane produkty
-
kapsułki, koncentracja, pamięć
23,79 złDo koszyka
Kto częściej choruje na chorobę Alzheimera - kobiety czy mężczyźni?
Według obecnych danych kobiety zapadają na chorobę Alzheimera częściej niż mężczyzni, ponadto u kobiet także choroba ta trwa dłużej (co związane jest z tym, że statystycznie kobiety żyją dłużej niż mężczyźni). Średni czas utrzymywania się objawów choroby wynosi około 10 lat, potem dochodzi do śmierci pacjenta.
Jakie są objawy choroby Alzheimera?
Początkowo objawy choroby Alzheimera, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, są bardzo niecharakterystyczne i mogą przypominać między innymi nerwicę ze stanami lękowymi lub depresję, czasami są to po prostu zaburzenia zachowania lub też różnego rodzaju dziwactwa. Z czasem do tych objawów zaczynają się też dołączać inne objawy, dotyczące zaburzeń pamięci, zwłaszcza pamięci świeżej. Ponadto dochodzi też do upośledzenia zdolności do pracy, pojawiają się też zaburzenia afatyczne (afazja jest to zaburzenie funkcji językowych powstałe na skutek uszkodzenia mózgu). Początkowo zaburzenia te są bardzo dyskretne, jednak wraz z postępem choroby są one coraz bardziej nasilone. Do wczesnych objawów choroby Alzheimera należą również zaburzenia orientacji wzrokowo-przestrzennej, chory, który jest jeszcze w pełni sprawny, nie potrafi np. wrócić do własnego domu, w którym mieszka od wielu lat. Powoli zaczyna rozwijać się zespół otępienny, który z biegiem czasu powoduje całkowitą bezradność chorych. Pacjenci mają coraz większy problem z zapamiętywaniem nowych rzeczy, często jednak bardzo dokładnie pamietają różnego rodzaju fakty z zamierzchłej przeszłości, np. ze swojego dzieciństwa. Mowa pacjentów staje się coraz bardziej zubożała, nie pamietają oni podstawowych słów. Często chorzy stają się też agresywni w zachowaniu w stosunku do innych osób, często pacjenci są też drażliwi, dochodzi do zaburzeń rytmu snu i czuwania (mają problemy ze snem w nocy, natomiast potrafią przespać cały dzień). Zdarzają się też omamy - pacjenci widzą i słyszą osoby, których nie ma w pobliżu chorego. W schyłkowej fazie choroby, pacjent nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować, nie potrafi wykonywać codziennych czynności, między innymi nie jest w stanie się ubrać, skorzystać z toalety czy też posługiwać się sztućcami przy jedzeniu. Pacjenci zaczynają mieć też problemy z poruszaniem się, są coraz bardziej narażeni na różnego rodzaju upadki oraz coraz więcej czasu spędzają leżąc w łożku, pojawiają się problemy z utrzymaniem moczu i stolca oraz problemy z połykaniem, w tym okresie chorzy bezwględnie wymagają stałej opieki innej osoby.
Dowiedz się, jaki jest związek pomiędzy zakażeniem Helicobacter pylori a chorobą Alzheimera
Jak wygląda diagnostyka choroby Alzheimera?
W przypadku podjerzenia choroby Alzheimera (bardzo często pierwsze podejrzenie wysuwa rodzina pacjenta, bowiem pacjent zaczyna się według swoich najbliższych dziwnie zachowywać, jego zachowanie różni się od dotychczasowego) pacjent musi zostać dokładnie zbadany przez lekarza neurologa i psychiatrę. Istnieją specjalne kryteria diagnostyczne i testy (między innymi jest to tzw. test zegara oraz krótka skala oceny stanu psychicznego - MMSE), na podstawie których specjalista jest w stanie postawić właściwą diagnozę. Ponadto w przypadku podejrzenia choroby Alzheimera wykonywane są też badania obrazowe, przede wszystkim jest to rezonans magnetyczny mózgu, można też wykonać tomografię komputerową. Badania te nie służą jednak do postawienia rozpoznania choroby Alzheimera, a służą do wykluczenia innych potencjalnych przyczyn otępienia, jak np. guz mózgu, zmiany niedokrwienne czy też zmiany pourazowe. Jeśli lekarz zdiagnozuje u pacjenta chorobę Alzheimera, wtedy pacjent wymaga włączenia właściwego postępowania.
Jak wygląda leczenie choroby Alzheimera?
W chwili obecnej nie ma niestety leków, które są w stanie cofnąć powstałe już w mózgu zmiany, jak również nie są one w stanie zapobiec dalszemu rozwojowi choroby, mogą ją one jedynie ewentulanie trochę spowolnić. Do leczenia stosuje się leki przeciwdepresyjne, bowiem depresja jest częstym objawem towarzyszącym chorobie Alzheimera. Ponadto do leczenia wykorzystuje się leki neuroleptyczne po to, aby opanować zaburzenia zachowania, przede wszystkim agresję, pobudzenie i bezsenność. Obecnie w leczeniu stosuje się też inhibitory esterazy acetylocholinowej, które mają za zadanie korzystnie wpływać na pamięć i zachowanie, nie hamują one jednak postępu choroby. Jako leki wspomagające można też stosować nicergolinę, witaminę E, lecytynę oraz wyciągi z miłorzębu japońskiego.
Rokowanie w przebiegu choroby Alzheimera jest niestety niepomyślne, w przeciągu kilku lat zwykle z powodu powikłań, choroba prowadzi do śmierci pacjenta. W ostatnim okresie życia chorzy wymagają stałej opieki rodziny, dlatego też choroba nie obciąża tylko chorego, ale także jego najbliższych.
