Szybka terapia onkologiczna
Jak rozpocząć leczenie w ramach szybkiej terapii onkologicznej?
Pierwszym krokiem jest zgłoszenie się pacjenta do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) dysponującego możliwością wykonania większego niż do tej pory zakresu badań diagnostycznych. Jeśli lekarz POZ stwierdzi podejrzenie nowotworu, skieruje pacjenta do specjalisty. Przy skierowaniu do lekarza specjalisty pacjent otrzyma od lekarza rodzinnego kartę pacjenta onkologicznego uprawniającą go do leczenia w określonych terminach. Kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego mogą otrzymać również pacjenci z chorobą nowotworową, którzy rozpoczęli leczenie przed 1 stycznia 2015 r. W ich przypadku kartę będzie wystawiał lekarz prowadzący leczenie w szpitalu. Dzięki temu przejdą płynnie do nowego systemu.
Co dalej?
Pacjent, który otrzyma kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego, powinien zgłosić się do lekarza specjalisty. Od momentu, gdy pacjent zostanie wpisany na listę osób oczekujących na konsultację specjalisty, do postawienia diagnozy nie powinno minąć więcej niż 9 tygodni. Docelowo czas od zgłoszenia się pacjenta do specjalisty do rozpoznania nowotworu będzie wynosił 7 tygodni (od 2017 r.). W czasie pierwszych 5 tygodni pacjent będzie czekał na wizytę u lekarza specjalisty (maksymalnie 2 tygodnie) oraz wykona badania zlecone przez lekarza specjalistę w ramach diagnostyki wstępnej (na podstawie tych badań lekarz potwierdzi lub wykluczy chorobę nowotworową u pacjenta). W czasie kolejnych 4 tygodni pacjent wykona badania zlecone przez lekarza specjalistę w ramach diagnostyki pogłębionej. Na ich podstawie lekarz określi stopień zaawansowania choroby.
Konsylium
Lekarz specjalista skieruje pacjenta ze zdiagnozowanym nowotworem do tzw. konsylium, właściwego dla danego rodzaju nowotworu. Wybór miejsca leczenia ma zależeć od pacjenta. Konsylium to wielodyscyplinarny zespół specjalistów, który opracuje plan leczenia pacjenta. Zbierze się ono w ciągu dwóch tygodni od zgłoszenia się pacjenta do szpitala. Głównymi jego zadaniami będą:
- kwalifikacja pacjenta do leczenia zabiegowego, chemioterapii lub radioterapii;
- ustalenie planu leczenia;
- ustalenie rodzajów terapii, które będą stosowane;
- wybór koordynatora leczenia.
Monitoring po zakończeniu terapii
Po zakończeniu leczenia koordynator przekazuje pacjenta pod opiekę specjalisty odpowiedzialnego za wstępną diagnostykę. Jeśli wyniki badań nie wykazują pogorszenia stanu zdrowia, pacjent - z programem stałej opieki długofalowej - kierowany jest do lekarza rodzinnego, który staje się ponownie dla pacjenta lekarzem prowadzącym.
Źródło: http://pakietonkologiczny.gov.pl/
