Zespół Pica – czym jest zespół łaknienia spaczonego? Jak go leczyć?

Będąc dzieckiem, każda osoba uczy się – poprzez wskazówki opiekunów oraz własne doświadczenia – co nadaje się do jedzenia, a co nie. W późniejszym życiu zupełnie naturalnie przychodzi wiedza, czy nowo poznawany produkt może być spożyty bez uszczerbku na zdrowiu. Niektóre osoby jednak niezależnie od wieku i pomimo wcześniej nabytej świadomości, że konkretne przedmioty nie są jadalne, nie mogą się powstrzymać przed włożeniem ich do ust i spożyciem ich.  

Zespól Pica – czym jest? U kogo może się pojawić? 

Zespół Pica to celowe spożywanie substancji nie stanowiących produktów żywnościowych, pomimo świadomości że nie są one jadalne. Choroba ta należy do grupy zaburzeń odżywiania i obejmuje spożywanie między innymi ziemi, surowej skrobi, lodu, kamieni, szkła i wielu innych przedmiotów, które mogłyby się wydawać oczywiste, że nie nadają się do zjedzenia.

Syndrom Pica – jakie są jego formy? 

Zgodnie z kryteriami zaburzeń psychicznych DSM-5 zespół Pica może zostać zdiagnozowany, kiedy spożywanie niejadalnych substancji trwa minimum miesiąc, jest niewłaściwe dla danego wieku rozwojowego oraz nie jest częścią praktyki rozpowszechnionej wśród społeczeństwa. Najczęściej pojawiającymi się formami łaknienia spaczonego (Pica) są: 

• geofagia – spożywanie brudu lub ziemi, 
• amylofagia – spożywanie surowej skrobi, 
• ryzofagia –spożywanie surowego ryżu, 
• trichofagia – spożywanie włosów lub wełny, 
• ksylofagia – spożywanie drewna i powstałego z niego papieru, 
• pagofagia – spożywanie lodu, 
• koniofagia – spożywanie kurzu. 

Przyczyny zespołu łaknienia spaczonego 

Powody występowanie zespołu Pica nie są nadal do końca poznane. Wiadomo jest, że zachowania polegające na spożywaniu nietypowych substancji pojawiają się częściej u osób z anemią, niższym stężeniem hemoglobiny, żelaza i cynku oraz niższym hematokrytem. Ponadto osoby chorujące na schizofrenię lub zaburzenia obsesyjno-kompulsywne także jedzą nienadające się do spożycia produkty (jako sposób na radzenie sobie z chorobą). Innym istotnym czynnikiem zwiększającym prawdopodobieństwo pojawienia się zespołu Pica jest restrykcyjna dieta, z której wynika niedożywienie. Substancje niejadalne dają choremu pewnego rodzaju uczucie pełności w żołądku.  

Łaknienie spaczone (zespół Pica) – powikłania 

Powikłania spaczonego łaknienia będą zależne od jego rodzaju i tego, co dana osoba najczęściej spożywa. Począwszy od bóli brzucha i niechęci do spożywania tradycyjnych dań, kiedy w żołądku zalegają niejadalne substancje, a skończywszy na zaburzeniach elektrolitowych, zatruciach, anemii i infekcji. Możliwe jest wystąpienie wrzodów żołądka, perforacji (pęknięcia) lub niedrożności (zatkania) przewodu pokarmowego. Te sytuacje zazwyczaj muszą skończyć się nagłą interwencją chirurgiczną.

Leczenie zespołu Pica 

Pierwszym krokiem leczenia zespołu Pica będzie leczenie powikłań, które pojawiły się po spożyciu substancji niejadalnych, niebędących żywnością. Następnie powinna nastąpić szeroka ocena psychologiczna, czy u chorego nie występują zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, schizofrenia lub inne zaburzenia psychiczne, które mogłyby wpływać na pojawienie się spaczonego łaknienia. Gdy zostanie stwierdzona jakaś nieprawidłowość, koniecznie muszą zostać włączone terapia oraz leki. Równocześnie powinno się sprawdzić, czy u chorego nie występują niedobory żywieniowe (szczególnie składniki mineralne, których niedobór często jest powiązany z występowaniem zespołu Pica) i uzupełnić ewentualne braki.

Absolutną koniecznością jest także zaniechanie restrykcyjnych diet niskokalorycznych oraz sprawdzenie wartości energetycznej spożywanej diety i odniesienie jej do indywidualnego zapotrzebowania kalorycznego. W przypadku, kiedy nie można powstrzymać się od spożywania niejadalnych substancji, z pewnością ostatnią rzeczą, którą powinno się robić, to wprowadzać lub utrzymywać deficyt energetyczny. U kobiet w ciąży, u których pojawia się spaczone łaknienie, powinno się ocenić zarówno kaloryczność spożywanej diety, jak i jej wartość wynikającą z zawartości minerałów i witamin.