Badanie: progesteron podawany w ciąży zmniejsza ryzyko poronienia

Wspomniane wnioski zostały sformułowane na podstawie danych pochodzących z badania PRISM organizowanego we współpracy z National Centre for Miscarriage Research w Wielkiej Brytanii. Objęło ono największą jak dotąd próbę kobiet, które doświadczyły krwawień z pochwy na wczesnym etapie ciąży. Mowa o 4153 uczestniczkach leczonych w 48 brytyjskich szpitalach o średniej wieku wynoszącej 31 lat. Przyszłe matki zostały losowo podzielone na 2 równe grupy — jedna podczas ciąży otrzymywała progesteron, a druga placebo. 

Wcześniejsze badania prowadzone na małą skalę sugerowały, że podawanie przyszłym matkom progesteronu, czyli hormonu niezbędnego dla podtrzymania ciąży może zredukować ryzyko poronienia u kobiet z tej grupy. Te wnioski wymagały potwierdzenia na większej próbie, dlatego na jej bazie badacze sprawdzili, do jakiego stopnia progesteron zwiększy liczbę dzieci urodzonych co najmniej po 34 tygodniu u kobiet wysoce zagrożonych poronieniem. 

Wpływ podawania progesteronu w ciąży na ryzyko poronienia

Naukowcy odnotowali, że po podaniu progesteronu kobietom, które wcześniej miały 1 lub 2 poronienia, liczba urodzonych przez nie dzieci zwiększyła się o 4% w stosunku do grupy otrzymującej placebo. Odsetek ten wyniósł odpowiednio 76% u kobiet przyjmujących progesteron i 72% u tych, którym podawano placebo. Korzyści były znacznie większe w przypadku pań wielokrotnie przeżywających poronienia, a więc 3 lub więcej. Odsetek żywych urodzeń zwiększył się aż o 15% w stosunku do grupy przyjmującej placebo. Mowa o 85% żywych urodzeniach w grupie z progesteronem i 72% w grupie z placebo.  

Poprzednie analizy prowadzone nad skutecznością progesteronu w dziedzinie zapobiegania poronieniom objęły niecałe 200 uczestniczek. Natomiast w opisanym powyżej badaniu udział wzięło ponad 4 tysiące kobiet, co zdecydowanie podnosi jakość i rzetelność jego wyników. Odkrycie, że progesteron może znacząco zwiększyć szanse na bezpieczną ciążę u matek, które już doświadczyły poronienia i są nim zagrożone również przez wzgląd na krwawienia ma ogromne znaczenie kliniczne. Oznacza to, że taka terapia mogłaby pomóc ocalić tysiące dzieci, które w innym wypadku byłyby poważnie zagrożone śmiercią. Autorzy badania liczą, że ich wnioski zostaną dostrzeżone przez brytyjski National Institute for Health and Care Excellence w celu modyfikacji aktualnych, krajowych wytycznych dotyczących opieki nad kobietami zagrożonymi poronieniem. 

Najczęstsze przyczyny poronień w ciąży

Poronienie dotyka około 15% ciąż, a do samoistnej terminacji może dojść w wyniku szeregu czynników, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Wśród anatomicznych przyczyn tego zjawiska wskazuje się na endometriozę, czyli rozrost błony śluzowej szyjki macicy, niewydolność szyjki macicy, mięśniaki macicy, zrosty wewnątrzmaciczne oraz wrzodzone wady macicy. Należy do nich dodać genetyczne przyczyny wynikające z nieprawidłowej liczby lub struktury chromosomów oraz hormonalne — poronienie zazwyczaj następuje wskutek samoistnego, zwiększonego wydzielania hormonu luteinizującego LH, który upośledza rozwój wczesnej ciąży, m.in. przez obniżanie wydzielania progesteronu, kluczowego dla jej podtrzymania. 

Do rzadszych przyczyn poronień należą infekcje bakteryjne lub wirusowe, w szczególności różyczka, opryszczka, toksoplazmoza i świnka. Ich ryzyko zwiększają także używki (alkohol, papierosy), późny wiek zajścia w ciążę (zwłaszcza po 35. roku życia, osiągając 50% po 40. roku życia). Jak widać, części wspomnianych czynników niebezpieczeństwa można zapobiec. Warto także poddać się szczegółowym badaniom jeszcze przed zajściem w ciążę, by w porę podjąć leczenie i zmniejszyć prawdopodobieństwo poronienia.