Zespół Williamsa – przyczyny, objawy, leczenie
Anna Posmykiewicz

Zespół Williamsa – przyczyny, objawy, leczenie

Zespół Williamsa (inaczej to zespół Williamsa-Beurena lub też zespół twarzy elfa) jest zespołem wad wrodzonych, u podłoża którego leży brak fragmentu jednego z chromosomów. Jest to zatem choroba uwarunkowana genetycznie.

Przyczyny zespołu Williamsa

Przyczyną powstawania zespołu Williamsa jest brak, czyli delecja, fragmentu jednego z chromosomów, a dokładniej mówiąc chromosomu 7.

Zespół twarzy elfa nie jest częstą chorobą genetyczną, jak dotąd nie stwierdzono również, aby była to choroba występująca rodzinnie.

Można zatem powiedzieć, że zespół Williamsa występuje sporadycznie, to znaczy, że przed chorym na niego pacjentem nie było w tej rodzinie wcześniej nikogo z tym zespołem, ani nie będzie nikogo później. Z powodu zespołu Williamsa tak samo często cierpią zarówno dziewczynki, jak i chłopcy. 

Jakie objawy daje zespół Williamsa?

Chorzy z zespołem Williamsa mają pewne bardzo charakterystyczne cechy wyglądu zewnętrznego, które są określane mianem dysmorfii. Zazwyczaj charakterystyczne dla zespołu Williamsa cechy zaczynają być widoczne pod koniec pierwszego roku życia lub też w drugim roku życia dziecka. Twarz dziecka ma bardzo charakterystyczny wygląd, który jest określany mianem "twarzy elfa".

Uwagę zwraca duża szczeka i mała żuchwa, jak również nieprawidłowo wykształcone zęby, które dodatkowo mają jeszcze defekt szkliwa. Ponadto u pacjentów z zespołem Williamsa bardzo typowe są też obwisłe policzki, grube, szerokie usta i wargi, krótkie brwi. Oczy zwykle mają kolor niebieski. Tęczówki mają też widoczny tzw. koronkowy wzór na swojej powierzchni. Kości policzkowe są zazwyczaj bardzo wydatne (odnosi się wrażenie tzw. pyzatych policzków u pacjenta), a nos jest zadarty i okrągły.

Dodatkowo pacjenci z zespołem Williamsa są też bardzo drobnej, wręcz filigranowej budowy ciała, zwykle ich wzrost nie przekracza 160 cm. Ich szyja często jest duża, a ramiona mają spadzisty kształt. Chorzy z zespołem Williamsa cierpią też bardzo często z powodu różnego rodzaju wad serca i układu krążenia, które są diagnozowane u około 70-80 procent pacjentów. Najczęściej występującą u nich wadą serca jest nadzastawkowe zwężenie aorty. Zdarza się też, że obecne jest obwodowe zwężenie tętnic płucnych. Typowe dla zespołu Williamsa są różnego rodzaju wady układu moczowego. Zdarzają się zatem torbiele w nerkach, uchyłki pęcherza moczowego, wodonercze, zwężenie tętnicy nerkowej czy nawet agenezja (niewykształcenie się nerek) lub hipoplazja (niedorozwój) nerek. Czasami obecna jest też kamica nerkowa.

Często u chorych cierpiących z powodu zespołu Williamsa obserwuje się też nadciśnienie tętnicze, które może być obecne nawet już we wczesnym dzieciństwie. Dość często zdarzają się też różnego rodzaju zaburzenia endokrynologiczne, przede wszystkim hiperkalcemia (nadmierna ilość wapnia w krwi) oraz hiperkalciuria (czyli nadmierne wydalanie wapnia z moczem), dość typowa jest również nietolerancja glukozy lub nawet cukrzyca oraz subkliniczna niedoczynność tarczycy. Ponadto w przebiegu zespołu Williamsa często można stwierdzić u chorych wady wzroku, przede wszystkim jest to nadwzroczność, zez oraz zaćma typowa dla dorosłych pacjentów. Pacjenci z zespołem Williamsa charakteryzują się opóźnieniem psychoruchowym oraz niepełnosprawnością intelektualną.

Zdecydowana większość pacjentów ma upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim lub też w stopniu umiarkowanym. Dzieci z zespołem Williamsa, zdecydowanie później niż ich zdrowi rówieśnicy, zaczynają uczyć się chodzić oraz mówić, mają też problemy z nauką w szkole oraz z koncentracją uwagi. Typowe dla zespołu Williamsa jest również to, że chorzy są bardzo towarzyscy i pogodni, bardzo chętnie nawiązują nowe kontakty i przebywają w towarzystwie innych osób. Dotyczy to zarówno dzieci, jak i ludzi dorosłych. Ponadto mówią bardzo dużo, często w naprawdę ciekawy sposób, zwykle mają też bardzo bogaty zasób słownictwa. 

Powiązane produkty

W jaki sposób stawiane jest rozpoznanie zespołu Williamsa?

Podejrzenie zespołu Willimasa jest zwykle wysuwane na podstawie typowych cech w wyglądzie zewnętrznym pacjenta, jak również jego zachowania oraz obecności ewentualnych wad różnych układów i narządów. Jeśli lekarz w poradni podstawowej opieki zdrowotnej wysuwa podejrzenie zespołu Willimasa, zawsze kieruje swojego pacjenta do poradni genetycznej, gdzie wykonywane są szczegółowe badania genetyczne, na podstawie których uzyskuje się potwierdzenie obecności  zespołu lub też wyklucza się go. W poradni genetycznej pacjent poddawany jest badaniu, które umożliwi stwierdzenie czy na chromosomie siódmym doszło do powstania delecji czy też nie.

Aby stwierdzić ewentulaną delecję wykonywane jest badanie cytogenetyczne za pomocą tzw. metody FISH, która polega na użyciu specjalnej sondy świecącej po przyłączeniu do badanego fragmentu chromosomu. Jeśli sonda nie świeci, oznacza to, że w danym chromosomie nie ma szukanego fragmentu, czyli doszło do delecji. 

W jaki sposób leczy się zespól Williamsa?

Jak dotąd nie ma możliwości leczenia przyczynowego pacjentów z zespołem Williamsa. Leczenie ma jedynie charakter objawowy. Należy bowiem leczyć wszelkie objawy wynikające z obecności u pacjenta różnego rodzaju wad narządów i układów, w miarę możliwości należy też "naprawić" właśnie te wady.

Dodatkowo niesłychanie istotną sprawą jest również właściwa opieka stomatologiczna, bowiem chorzy bardzo często cierpią z powodu różnego rodzaju wad zębów i szkliwa. Należy też dbać o prawidłowy rozwój psychofizyczny dzieci, zapewnić im dostęp do właściwej dla nich edukacji oraz umożliwić im kontakt z rówieśnikami. 

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – przyczyny, objawy, leczenie, żywienie przy WZJG

    Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG, colitis ulcerosa) jest rozlanym nieswoistym zapaleniem błony śluzowej odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy, prowadzącym w niektórych przypadkach do powstania owrzodzeń. Należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit o niewyjaśnionej etiologii. Jak rozpoznać wrzodziejące zapalenie jelita grubego?

  • Łuszczyca paznokci – przyczyny, objawy, leczenie

    Łuszczyca jest przewlekłą zapalną chorobą skóry, przebiegającą z okresami remisji i zaostrzeń, na którą w Polsce choruje prawie milion osób. Choroba najczęściej występuje u rasy białej i w umiarkowanej strefie klimatycznej. Pierwsze objawy łuszczycy mogą wystąpić w dowolnym wieku, jednak zwykle pojawiają się we wczesnym okresie dorosłego życia lub później, około 50–60 roku życia. Łuszczyca charakteryzuje się występowaniem zmian chorobowych zarówno na skórze gładkiej, jak i na owłosionej skórze głowy, a także zmianami w obrębie płytek paznokciowych dłoni i stóp. W cięższych postaciach łuszczyca może również zająć stawy. Zmianom paznokciowym z reguły towarzyszą zmiany w obrębie skóry, chociaż zdarza się, że zmiany chorobowe obejmujące aparat paznokciowy wyprzedzają pojawienie się zmian skórnych nawet o dziesiątki lat.

  • Cytomegalia (CMV) – co to za choroba? Jakie są objawy?

    Cytomegalia jest chorobą wirusową, która wywoływana jest przez wirusa o nazwie Cytomegalovirus hominis, w skrócie CMV. Zakażenie wirusem cytomegalii jest bardzo szeroko rozpowszechnione, natomiast zdecydowana większość infekcji (ponad 99%) przebiega bezobjawowo i pacjent przez przypadek dowiaduje się, że w przeszłości przebył takie zakażenie. Jednak u płodów i noworodków ze względu na niedojrzałość układu odpornościowego, jak również u osób z wrodzonymi lub nabytymi zaburzeniami odpowiedzi immunologicznej, cytomegalia może przebiegać w sposób ostry, a obraz choroby może być bardzo różny.

  • Zakrzepica – przyczyny, objawy, profilaktyka zakrzepowego zapalenia żył powierzchniowych i głębokich

    Zakrzepica (zakrzepowe zapalenie żył) polega na powstaniu w naczyniu żylnym zakrzepu w wyniku zaburzonego przepływu krwi. Nieleczona prowadzi do groźnych powikłań, m.in. do zatorowości płucnej. Wyróżnia się zapalenie żył głębokich i powierzchniowych. Jakie objawy daje zakrzepica i w jaki sposób się ją leczy? Czy istnieją sposoby na to, by jej zapobiec?

  • Nadżerka szyjki macicy (ektopia) – przyczyny, objawy, metody leczenia

    Termin „nadżerka szyjki macicy” oznacza ubytek błony śluzowej. Często jest on nieprawidłowo stosowany na określenie ektopii, która jest zupełnie innym schorzeniem. Rzekoma nadżerka szyjki macicy (tak brzmi inna nazwa ektopii) to zastępowanie nabłonka płaskiego, który fizjologicznie pokrywa tarczę szyjki macicy, nabłonkiem gruczołowym. Zazwyczaj nie daje ona żadnych objawów, a kobieta dowiaduje się o jej istnieniu podczas rutynowego badania ginekologicznego. Kiedy ektopia wymaga szerszej diagnostyki i leczenia? Jakie metody usunięcia „nadżerki” szyjki macicy stosuje się najczęściej?

  • Gastrolog – czym się zajmuje? Jakie choroby leczy?

    Lekarz gastroenterolog jest specjalistą w zakresie chorób układu pokarmowego. Gastrolog diagnozuje i leczy pacjentów z problemami gastrycznymi. Jakimi konkretnie dolegliwościami się zajmuje? Kiedy warto się do niego udać? Czy do gastrologa jest potrzebne skierowanie? Odpowiadamy.

  • Atak paniki – jak wygląda? Co robić, gdy się pojawia?

    Ataki paniki są jednymi z najczęściej występujących zaburzeń lękowych, tuż po zespole lęku uogólnionego oraz fobii społecznej. Objawiają się nagłymi napadami silnego lęku, którym towarzyszą symptomy, takie jak: kołatanie serca, zawroty głowy, duszności, nadmierne pocenie się czy strach przed śmiercią. Dowiedz się, w jaki sposób można sobie poradzić, gdy pojawia się atak paniki.

  • Czego nie można robić przy nadżerce szyjki macicy ? Jak postępować po jej usunięciu?

    Nadżerka szyjki macicy jest rozpoznaniem, które może usłyszeć wiele kobiet w gabinecie ginekologicznym. Warto podkreślić jednak, że określenie „nadżerka” używane jest najczęściej w nieprawidłowy i potoczny sposób. Czym jest nadżerka oraz jak postępować po zabiegu jej usunięcia?

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij