Rywastygmina, Rivastigminum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o rywastygminie

Rok wprowadzenia na rynek
1997
Substancje aktywne
rywastygmina, wodorowinian rywastygminy
Działanie rywastygminy
łagodzi objawy choroby Alzheimera, łagodzi objawy otępienia
Postacie rywastygminy
kapsułki twarde, roztwór doustny, system transdermalny
Układy narządowe
układ nerwowy i narządy zmysłów
Specjalności medyczne
Neurologia, Psychiatria, Psychiatria dzieci i młodzieży
Rys historyczny rywastygminy

Rywastygmina jest inhibitorem acetylocholinoesterazy oraz butyrylocholinoesterazy i została dopuszczona do  obrotu w 1997 roku w Szwajcarii. Za wniosek rejestracyjny odpowiadała firma Novartis Pharma Schweiz Ag. Lek został wprowadzony na rynek amerykański trzy lata później, przez firmę Novartis Pharmaceuticals.

Wzór sumaryczny rywastygminy

C14H22N2O2

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające rywastygminę

Wskazania do stosowania rywastygminy

Rywastygmina jest substancją należącą do grupy karbaminianów. Działanie leku związane jest z nasileniem przekaźnictwa acetylocholinergicznego. Rywastygmina znalazła zastosowanie w terapii otępienia towarzyszącego takim schorzeniom jak choroba Parkinsona lub choroba Alzheimera. 

Lek znalazł również zastosowanie poza wskazaniami rejestracyjnymi w leczeniu otępienia z ciałami Lewy'ego.

Dawkowanie rywastygminy

Dawkowanie rywastygminy jest zależne od masy ciała oraz wieku pacjenta, a także jego chorób współistniejących. Terapia rywastygminą powinna być prowadzona przez specjalistę w leczeniu otępienia towarzyszącego chorobie Parkinsona lub Alzheimera. Lek należy przyjmować z posiłkiem.

Zalecana doustna dawka dobowa mieści się w zakresie od 3 mg do 12 mg substancji leczniczej. Leczenie należy rozpoczynać od mniejszych dawek, zwiększając stopniowo ilość leku. Dawkę dobową rywastygminy można zwiększyć po upływie dwóch tygodni od rozpoczęcia terapii. Dawka maksymalna wynosi 12 mg rywastygminy na dobę.

Terapia rywastygminą powinna zostać przerwana w przypadku pojawienia się uciążliwych działań niepożądanych (spadek masy ciała, drżenia, nudności, bóle brzucha) oraz gdy efekt terapeutyczny po upływie 3 miesięcy terapii nie jest zadowalający. Proces dostosowania dawki należy rozpocząć od nowa po trzydniowej przerwie w stosowaniu leku.

Rywastygmina występuje również w postaci systemów transdermalnych. Plastry należy przyklejać na suchą nieowłosioną skórę pleców, ramion lub klatki piersiowej raz na dobę. Systemów transdermalnych nie należy stosować na uszkodzoną tkankę, a po przyklejeniu należy je docisnąć do skóry przez około 30 sekund. Po uszkodzeniu lub odklejeniu plastra, w jego miejsce należy nakleić nowy i zmienić go o standardowej porze.  

Terapię należy rozpoczynać od dawki wynoszącej 4.6 mg rywastygminy na dobę. Po upływie czterech tygodni dawkę należy zwiększyć do 9.5 mg substancji leczniczej na dobę. Kurację plastrami z rywastygminą należy przerwać w przypadku wystąpienia działań niepożądanych, a także zmniejszenia lub braku skuteczności leczenia.

Działania niepożądane mogą występować częściej w przypadku zwiększania ilości leku u pacjentów o masie ciała poniżej 50 kg. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania dawki większej niż 9.5 mg rywastygminy na dobę w tej grupie pacjentów.

Dawka może wymagać dostosowania w przypadku umiarkowanej niewydolności wątroby. Stosowanie rywastygminy w przypadku ciężkiej niewydolności wątroby powinno przebiegać z zachowaniem szczególnej ostrożności.

Leku nie należy stosować u osób poniżej 18 roku życia.

Doustna forma rywastygminy może zostać zamieniona na systemy transdermalne (oraz odwrotnie) po odpowiednim dostosowaniu dawki substancji leczniczej.

Przeciwskazania do stosowania rywastygminy

Przeciwwskazaniem do stosowania rywastygminy jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości na tę substancję czynną.

Innym ograniczeniem podczas transdermalnej terapii rywastygminą jest pojawienie się alergicznego kontaktowego zapalenia skóry po przyklejeniu plastra.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania rywastygminy

Podczas stosowania rywastygminy w postaci plastrów transdermalnych istnieje ryzyko pojawienia się reakcji skórnej. Ciężki przebieg reakcji uczuleniowej lub powiększenie obszaru odczynu alergicznego poza granice zastosowanego plastra może sugerować wystąpienie alergicznego kontaktowego zapalenia skóry.
Terapię rywastygminą należy przerwać jeśli objawy nie ustąpią po upływie dwóch dni. Osoby z potwierdzoną alergią kontaktową mogą przyjmować rywastygminę w postaci doustnej po otrzymaniu ujemnych wyników testów alergicznych. W przypadku wystąpienia rozsianego stanu zapalnego skóry po stosowaniu rywastygminy w postaci doustnej i transdermalnej, należy przerwać kurację.

Rywastygmina, ze względu swoją aktywność cholinergiczną może zwiększać częstość i stopień nasilenia objawów pozapiramidowych charakterystycznych dla niektórych schorzeń. W grupie pacjentów z otępieniem typu parkinsonowskiego  zaobserwowano wzmożone drżenia, pogorszenie zdolności chodu oraz dyskinezy.

Pacjenci cierpiący na chorobę Alzheimera mogą doświadczyć zmniejszenia masy ciała podczas terapii rywastygminą.

Niektóre działania niepożądane związane ze stosowaniem rywastygminy są charakterystyczne dla okresu zwiększania dawki substancji leczniczej. W przypadku wystąpienia silnych wymiotów, biegunki, nudności, drżenia, omamów u osób z otępieniem typu alzheimerowskiego, nadciśnienia tętniczego należy dostosować dawkę substancji leczniczej. Podczas zwiększania dawki rywastygminy istnieje ryzyko pęknięcia przełyku. Długotrwałe dolegliwości ze strony układu pokarmowego mogą prowadzić do odwodnienia stanowiącego zagrożenie zdrowia pacjenta.

Ze względu na pewne ryzyko pojawienia się spowolnienia pracy mięśnia sercowego podczas terapii rywastygminą, pacjenci z zaburzeniami układu sercowo–naczyniowego powinni zachować szczególną ostrożność podczas przyjmowania leku. W grupie ryzyka znajdują się pacjenci:

  • po niedawno przebytym zawale mięśnia sercowego;
  • z nieustabilizowaną niewydolnością serca;
  • z zaburzeniami przewodnictwa mięśnia sercowego (blok przedsionkowo–komorowy lub zatokowo–przedsionkowy);
  • ze zmniejszonym stężeniem potasu lub magnezu w osoczu;
  • ze stwierdzonym wydłużeniem odstępu QT.

Nie potwierdzono bezpieczeństwa i skuteczności leczenia rywastygminą pacjentów z innymi rodzajami otępienia występującymi podczas choroby Parkinsona oraz  osób z ciężką postacią choroby Alzheimera.

Pacjenci cierpiący na astmę oskrzelową lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc powinni zachować ostrożność podczas leczenia rywastygminą. Substancja lecznicza może wywołać skurcz oskrzeli.

Lek może zwiększać uwalnianie kwasu żołądkowego, pogarszając w ten sposób przebieg choroby wrzodowej żołądka lub jelit. Pacjenci z owrzodzeniami dróg pokarmowych powinni zachować ostrożność w trakcie leczenia rywastygminą.

Częstotliwość występowania działań niepożądanych w grupie pacjentów o masie ciała poniżej 50 kg jest zauważalnie wyższa, co może przejawiać się zwiększoną częstością wystąpienia działań niepożądanych.

Podczas kuracji odnotowano zwiększone ryzyko pojawienia się napadów drgawkowych oraz niedrożności dróg moczowych.

Interakcje rywastygminy z innymi substancjami czynnymi

Przeciwstawny mechanizm działania osłabia efekt terapeutyczny po zastosowaniu obu leków.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Atropina (Atropine) antagoniści receptora muskarynowego
Oksybutynina (Oxybutynin) leki stosowane w częstomoczu i w nietrzymaniu moczu
Tolterodyna (Tolterodine) leki stosowane w częstomoczu i w nietrzymaniu moczu
Tropikamid (Tropicamide) antagoniści receptora muskarynowego
Ryzyko nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego oraz zaburzeń rytmu serca.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Acebutolol (Acebutolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Amlodypina (Amlodipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Atenolol (Atenolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Betaksolol (Betaxolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Bisoprolol (Bisoprolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Celiprolol (Celiprolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Digoksyna (Digoxin) glikozydy nasercowe
Esmolol (Esmolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Felodypina (Felodipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Isradypina (Isradypine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Iwabradyna (Ivabradine) inne leki nasercowe
Karteolol (Carteolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Lacydypina (Lacidipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Lerkanidypina (Lercanidipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Metoprolol (Metoprolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Metylodigoksyna (Metildigoxin) glikozydy nasercowe
Nebiwolol (Nebivolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Nimodypina (Nimodipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Nitrendypina (Nitrendipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Pindolol (Pindolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Propranolol (Propranolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Tymolol (Timolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Zwiększenie prawdopodobieństwa pojawienia się zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amisulpryd (Amisulpride) neuroleptyki atypowe
Chlorpromazyna (Chlorpromazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Citalopram (Citalopram) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Cyzapryd (Cisapride) substancje hamujące perystaltykę jelit o zróżnicowanym mechanizmie działania
Droperydol (Droperidol) neuroleptyki klasyczne - pochodne butyrofenonu
Erytromycyna (Erythromycin) antybiotyki makrolidowe - makrolidy
Lewomepromazyna (Levomepromazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Metadon (Methadone) agoniści receptora opioidowego
Moksyfloksacyna (Moxifloxacin) fluorochinolony
Norfloksacyna (Norfloxacin) fluorochinolony
Sulpiryd (Sulpiride) neuroleptyki klasyczne - pochodne benzamidu
Tiapryd (Tiapride) neuroleptyki atypowe
Haloperidol (Haloperidol) neuroleptyki klasyczne - pochodne butyrofenonu
Zmniejszenie progu drgawkowego, które może być przyczyną drżenia mięśniowego i napadów drgawkowych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Bupropion (Bupropion) NDRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i dopaminy
Pirydostygmina (Pyridostigmine, pyridostigmine bromide, pyridostigmine iodide) inhibitory AChE - inhibitory acetylocholinoesterazy
Zmniejszenie siły działania rywastygminy. Osłabienie efektu terapeutycznego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Difenhydramina (Diphenhydramine) antagoniści receptorów histaminowych H1 z działaniem ośrodkowym
Umeklidynium (Umeclidinium) antagoniści receptora muskarynowego
Ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu mięśnia sercowego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Maprotylina (Maprotiline) substancje przeciwdepresyjne o innym mechanizmie działania
Olodaterol (Olodaterol) agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Piperachina (Piperaquine) substancje przeciwmalaryczne o zróżnicowanym mechanizmie działania
Hydroksychlorochina (Hydroxychloroquine) substancje przeciwmalaryczne o zróżnicowanym mechanizmie działania

Interakcje rywastygminy z pożywieniem

Rywastygminę należy przyjmować z pokarmem, spowalnia to absorpcję substancji czynnej oraz zmniejsza maksymalne stężenie w osoczu, ale zwiększa jej całkowity stopień wchłaniania. 

Wpływ rywastygminy na prowadzenie pojazdów

Rywastygmina może w pewnym stopniu ograniczać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Substancja czynna może wywoływać zawroty i bóle głowy. Niektóry objawy choroby Alzheimera również znacznie upośledzają zdolności motoryczne. Przed podjęciem stanowiących ryzyko aktywności zalecana jest wcześniejsza ocena stanu pacjenta.

Wpływ rywastygminy na ciążę

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu rywastygminy na przebieg ciąży u człowieka. Rywastygmina może przenikać przez łożysko. 
Badania przeprowadzone na zwierzętach wskazują na wydłużenie czasu trwania ciąży. Stosowanie leku przez kobiety ciężarne nie jest zalecane jeśli nie ma takiej konieczności.

Wpływ rywastygminy na laktację

Rywastygmina może przenikać do pokarmu kobiety karmiącej. Badania na zwierzętach potwierdziły zdolność przenikania cząsteczki leku do mleka karmiących matek.

Karmienie piersią podczas przyjmowania rywastygminy nie jest zalecane. 

Skutki uboczne

wymioty
biegunka
nudności
zawroty głowy
jadłowstręt
brak łaknienia
zmniejszenie apetytu
niestrawność
złe samopoczucie
astenia
ból głowy
nadmierne wydzielanie śliny
pobudzenie
drżenie
senność
dyskineza
koszmary senne
lęk
splątanie
hipokineza
nadmierne pocenie się
zmniejszenie masy ciała
ból brzucha
dyspepsia
zaburzenia chodu
spowolnienie ruchowe
Sztywność mięśni
uczucie zmęczenia
depresja
dystonia
niedociśnienie tętnicze
drgawki
bezsenność
omdlenia
upadki
choroba wrzodowa żołądka
wysypka
dusznica bolesna
zapalenie trzustki
zaburzenia rytmu serca
krwawienie z przewodu pokarmowego
migotanie przedsionków
nadciśnienie tętnicze
bradykardia
omamy
blok przedsionkowo-komorowy
tachykardia
zakażenie dróg moczowych
objawy pozapiramidowe
odwodnienie
ciężkie zapalenie wątroby
zatrzymanie akcji węzła zatokowego
agresja
alergiczne zapalenie skóry
świąd
niepokój ruchowy
reakcje nadwrażliwości

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Inne możliwe skutki uboczne

Rywastygmina po zastosowaniu na skórę może spowodować pojawienie się częstych reakcji uczuleniowych w miejscu aplikacji.
Do najczęstszych działań niepożądanych po naklejeniu zaliczamy świąd, rumień obrzęk oraz podrażnienie skóry. 

W niektórych przypadkach odnotowano również wzrost temperatury ciała, spadek masy ciała, zmęczenie oraz osłabienie. 

Objawy przedawkowania rywastygminy

W wyniku przyjęcia zbyt dużej dawki substancji leczniczej istnieje prawdopodobieństwo pojawienia się działań niepożądanych związanych z cholinergicznym wpływem rywastygminy (zaburzenia ze strony układu pokarmowego, zaczerwienie, skurcz oskrzeli, ślinotok, spadek ciśnienia tętniczego oraz spowolnienie rytmu serca).

Ciężkie przedawkowanie może wywołać zmniejszenie siły mięśniowej, drżenia mięśniowe oraz zatrzymanie oddechu prowadzące do śmierci.

W niektórych przypadkach po przedawkowaniu leku zaobserwowano senność, omamy, drżenia, bóle i zawroty głowy.

Mechanizm działania rywastygminy

Mechanizm działania leku nie został do końca poznany.
Rywastygmina jest inhibitorem butyrylocholinoesterazy i acetylcholinoesterazy. Acetylocholina jest neuroprzekaźnikiem biorącym udział między innymi w procesie zapamiętywania, a jej niedobór może być przyczyną demencji i otępienia występujących podczas choroby Alzheimera i choroby Parkinsona. Substancja lecznicza zwiększa stężenie acetylocholiny poprzez zmniejszenie jej rozkładu w wyniku hydrolizy. Rywastygmina łączy się wiązaniem kowalencyjnym z acetylo i butyrylocholinoesterazą tworząc tymczasowy nieaktywny kompleks leku i enzymu, co prowadzi do zwiększenia poziomu acetylocholiny w ośrodkowym układzie nerwowym.

Wchłanianie rywastygminy

Rywastygmina po podaniu doustnym szybko i całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu pojawia się po upływie godziny od podania leku. 

Pokarm opóźnia absorpcję leku z przewodu pokarmowego. 

Wchłanianie rywastygminy po podaniu na skórę jest wolne. Maksymalne stężenie substancji leczniczej występuje po około 16 godzinach od podania. Następnie aż do momentu aplikacji kolejnego plastra stężenie leku w osoczu maleje. Wchłanianie leku jest mniejsze w przypadku zastosowania systemu na powierzchnię skóry brzucha lub uda.

Dystrybucja rywastygminy

Rywastygmina szybko i łatwo przenika przez barierę krew–mózg. Lek występuje w osoczu w postaci połączonej z białkami na poziomie około 40%.

Metabolizm rywastygminy

Rywastygmina ulega metabolizmowi w wątrobie. Substancja czynna w wyniku reakcji hydrolizy zostaje przekształcona do dekarbamylowanego metabolitu (NAP226-90), charakteryzującego się niewielką aktywnością wobec acetylocholinoesterazy.

Rywastygmnia nie ulega interakcjom farmakokinetycznym w wyniku stosowania leku w połączeniu z substancjami wpływającym ma aktywności cytochromu p450. 

Wydalanie rywastygminy

Większa część rywastygminy wydalana jest z moczem (ponad 90% przyjętej dawki). Rywastygmina w niewielkim stopniu jest wydalana z kałem (około 1% dawki).
Lek jest wydalany w postaci metabolitów, po analizie moczu nie potwierdzono obecności niezmienionej cząsteczki rywastygminy. 

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij