Etenzamid – składnik leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Właściwości, przeciwwskazania

Etenzamid należy do grupy salicylanów, czyli pochodnych kwasy salicylowego. Wykazuje działanie przeciwbólowe oraz zmniejszające napięcie mięśni szkieletowych. Występuje w licznych preparatach przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Zazwyczaj nie jest samodzielnie stosowany, a jedynie w połączeniu z innymi substancjami. Najczęściej są to połączenia z kwasem acetylosalicylowym oraz kofeiną, z którymi wykazuje synergizm działania, dzięki czemu aktywność przeciwbólowa jest spotęgowana.

Etenzamid – co to jest?

Etenzamid (amid kwasu 2-etoksybenzoesowego, etoksybenzamid) zaliczany jest do grupy salicylanów (NLPZ – niesteroidowych leków przeciwzapalnych), ponieważ stanowi pochodną kwasu salicylowego. Mechanizm działania tego związku oparty jest na blokowaniu aktywności enzymu cyklooksygenazy (COX-1). Prowadzi to do zahamowania syntezy prostaglandyn, stanowiących inicjatory prozapalne uczestniczące w rozwoju odczynu zapalnego. W wyniku tego działania następuje zmniejszenie wrażliwości receptorów bólowych na stymulujące je bodźce. Etenzamid stanowi składnik leków przeciwbólowych, ponieważ wykazuje działanie znoszące ból oraz zmniejszające napięcie mięśni szkieletowych. Często łączony jest z kwasem acetylosalicylowym i kofeiną, z którymi wykazuje synergizm działania.

Etenzamid – właściwości

Etenzamid jest składnikiem leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Po podaniu doustnym wchłania się szybko i niemalże całkowicie.  Jego stosowanie jest wskazane w bólach głowy oraz innych dolegliwościach bólowych o łagodnym natężeniu, a także do obniżania gorączki. Etoksybenzamid wykorzystywany jest również do produkcji preparatów na przeziębienie oraz leków przeciwbólowych, ale tych wydawanych z przepisu lekarza. Ciekawostką jest, że w Japonii etenzemid jest dostępny w lekach bez recepty do stosowania w bólach zębów, dolegliwościach menstruacyjnych, bólach głowy i gorączce.

Przyjmowanie leków zawierających etenzamid może niekiedy prowadzić do wystąpienia działań niepożądanych. Wówczas mogą pojawić się: reakcje alergiczne, wysypka, zaczerwienienie skóry, duszności, opuchnięcie twarzy, uszkodzenie wątroby, zaburzenia morfologii, leukopenia, ostra martwica kanalików nerkowych, dyskrazja (zaburzenie składu krwi). W przypadku wystąpienia skutków ubocznych należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Etenzamid – działanie

Etenzamid wykazuje działanie przeciwbólowe. Stosuje się go przede wszystkim w dolegliwościach spowodowanych stanem zapalnym. Dodatkowo zmniejsza napięcie mięśni szkieletowych. Mechanizm działania tej substancji opiera się na hamowaniu enzymu cyklooksygenazy (COX), w wyniku czego następuje blokowanie wytwarzania prostaglandyn prozapalnych w miejscu zapalenia. Powoduje to ograniczenie wrażliwości receptorów bólowych (nocyceptorów) na czynniki bólowe, takie jak: stany zapalne i urazy. Następuje wówczas zmniejszenie obrzęku zapalnego oraz hamowanie procesów zapalnych.

Etenzamid – przeciwwskazania

Przeciwwskazaniem do stosowania etenzamidu jest nadwrażliwość na tę substancję, salicylany lub inne leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Niewskazane jest stosowanie tej substancji u osób chorych na astmę oskrzelową, przewlekłe schorzenia układu oddechowego, czynną chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy, a także niewydolność wątroby lub nerek.

Etenzamid – dawkowanie

Leki zawierające etenzamid stosowane są doustnie. Należy przyjmować je po posiłku, popijając wodą. Zazwyczaj w jednej tabletce preparatu zawarte jest 100 mg etenzamidu. Wówczas zalecane jest u dzieci powyżej 12. roku życia i dorosłych stosowanie 1–2 tabletek w dawce jednorazowej lub w kilku dawkach przyjmowanych nie częściej niż co 8 godzin. W przypadku dzieci w wieku 12–16 lat nie należy przekraczać 3 tabletek na dobę (300mg substancji czynnej). U dorosłych maksymalna dzienna ilość etenzamidu nie powinna być większa niż 600 mg, czyli 6 tabletek po 100 mg. Preparat przeznaczony jest do przyjmowania doraźnego i przez krótki czas. Nie powinien być stosowany dłużej niż kilka dni.