Stokrotka — dla pięknej i zdrowej skóry
Według celtyckich legend stokrotki były siane w lasach i na łąkach przez opiekuńcze duchy. W średniowieczu kwiaty stokrotki stanowiły swego rodzaju medalion chroniący przed złem i magicznymi istotami.
Spis treści
- Stokrotka pospolita – zastosowanie i wskazania
- Stokrotka pospolita – wygląd, pochodzenie, morfologia
- Stokrotka pospolita – działanie, właściwości, skład
- Stokrotka pospolita – stosowanie i dawkowanie
- Stokrotka pospolita – skutki uboczne, przedawkowanie
- Suplementy i wyroby medyczne zawierające stokrotkę pospolitą
- Kosmetyki zawierające stokrotkę pospolitą
- Działanie
- Postacie i formy
- Substancje aktywne
- Surowiec
Stokrotka pospolita – zastosowanie i wskazania
Kwiaty stokrotki znajdują obecnie zastosowanie w kosmetyce. Wyciągi z kwiatów są wykorzystywane jako składnik kremów i maseczek do pielęgnacji skóry trądzikowej. Mniej popularną formą jest odwar lub napar z kwiatów stokrotki, które są czasem stosowane jako lekkie środki wykrztuśne i moczopędne. Działanie wykrztuśne jest niekiedy wykorzystywane w łagodzeniu objawów występujących podczas przebiegu lekkich przeziębień. Moczopędne właściwości kwiatów stokrotki znalazły zastosowanie w leczeniu zaburzeń układu moczowego i są przydatne przy oczyszczaniu organizmu z toksyn. Wyciągi z kwiatów stokrotki mogą być również wykorzystywane w łagodzeniu stanu zapalnego stawów. Okłady z naparu ze stokrotki mogą przyspieszać gojenie ran i zapobiegać wystąpieniu obrzęków i siniaków.
Ze względu na swoje piękno kwiaty stokrotek są często łączone z boginiami płodności i piękna różnych kultur. Kwiat stokrotki jest utożsamiany z niewinnym uczuciem, jakim jest pierwsze zakochanie. Celtyckie legendy wspominają o pochodzeniu stokrotek. Według nich stokrotki były siane w lasach i na łąkach przez opiekuńcze duchy. W średniowieczu kwiaty stokrotki stanowiły swego rodzaju medalion chroniący przed złem i magicznymi istotami.
Stokrotka pospolita – wygląd, pochodzenie, morfologia
Stokrotka pospolita (łac. Bellis perennis, ang. Bruisewort) jest niewielką, wieloletnią rośliną pochodzącą z rodziny astrowatych – Asteraceae. Stokrotka pospolita występuje powszechnie w Azji, Północnej Afryce oraz Europie. Stokrotki rosną w Polsce głównie na łąkach i pastwiskach, ale są też popularnymi roślinami ozdobnymi. Pochodzenie nazwy tej rośliny nie jest do końca jasne. Łacińska nazwa Bellis może pochodzić zarówno od słowa bellus oznaczającego ładny, jak i od bellum tłumaczonego jako wojna, co może być powiązane z występowaniem stokrotek na polach bitewnych.
Stokrotka pospolita osiąga niewielkie rozmiary. Zwykle bezlistna łodyga jest lekko wzniesiona. Liście występują w formie niewielkiej rozety zlokalizowanej u podstawy łodygi. Kwiaty rosną w postaci koszyczka kwiatowego, na który składają się drobne żółte kwiaty rurkowate oraz występujące na obwodzie białe kwiaty języczkowate. Owocem stokrotki jest drobna niełupka.
Surowcem zielarskim jest kwiat stokrotki – Flos (anthodium) bellidis oraz w mniejszym stopniu ziele stokrotki – Herba bellidis.
Stokrotka pospolita – działanie, właściwości, skład
W wyciągach z kwiatów stokrotki główną frakcją czynną są flawonoidy, a wśród nich wyróżniamy glikozydy luteoliny, apigeniny oraz kemferolu. Ponadto kwiat stokrotki jest również źródłem garbników i antocyjanów, do których należy chryzantemina. W wyciągach zidentyfikowano także saponazydy triterpenowe oraz wolne cząsteczki triterpenów. W kwiatach występują również kwasy fenolowe, takie jak kwas ferulowy, kawowy oraz synapinowy. Ziele stokrotki zawiera również śladowe ilości olejku eterycznego oraz kwas jabłkowy i winowy.
Wyciągi z kwiatów stokrotki wykazują działanie przeciwbakteryjne, które jest najprawdopodobniej związane z obecnością kwasów fenolowych. Flawonoidy występujące w surowcu działają moczopędnie i zapobiegają powstawaniu obrzęków. Ponadto kwiaty stokrotki mogą wywierać również słabe działanie przeciwgrzybicze. Okłady i opatrunki zawierające wyciągi ze stokrotki przyspieszają procesy gojenia skóry oraz ograniczają występowanie przebarwień. Preparaty ze stokrotki mogą łagodzić stany zapalne stawów.
Stokrotka pospolita – stosowanie i dawkowanie
Z kwiatów stokrotki można przygotować napar lub odwar. W celu przygotowania naparu należy niewielką ilość surowca zalać 200 ml wrzątku i zaparzać pod przykryciem przez 15 minut. Po zaparzeniu napar należy przecedzić i pić trzy lub cztery razy dziennie.
W celu przygotowania odwaru należy zalać niewielką ilość kwiatów stokrotki letnią wodą i po doprowadzeniu do wrzenia gotować przez 5 minut. Następnie odwar należy przecedzić i pić kilka razy dziennie.
W przypadku większości suplementów w tabletkach zawierających wyciągi z kwiatów stokrotki zaleca się przyjmowanie jednej tabletki na dobę. Kremy i inne preparaty kosmetyczne należy stosować zwykle kilka razy dziennie.
Stokrotka pospolita – skutki uboczne, przedawkowanie
Napar z kwiatów stokrotki przyjmowany długotrwale może spowodować zaburzenia ze strony układu pokarmowego. Podczas stosowania zewnętrznego istnieje ryzyko pojawienia się skórnej reakcji alergicznej związanej z przynależnością stokrotki pospolitej do rodziny astrowatych.
Suplementy i wyroby medyczne zawierające stokrotkę pospolitą
Kosmetyki zawierające stokrotkę pospolitą
Działanie
- moczopędne (diuretyczne) (zwiększa objętość wydalanego moczu)
- przeciwbakteryjne
- przeciwmiażdżycowe (zapobiega rozwojowi i powikłaniom miażdżycy)
- przeciwobrzękowe i przeciwwysiękowe
- przyspiesza gojenie ran
Postacie i formy
- tabletka
- krem
Substancje aktywne
- rutozyd
- kemferol
- kwercetyna
- kwercytryna
- hiperozyd
- apigenina
- kwas chlorogenowy
- Kwas kawowy
- kwas neochlorogenowy
- izokwercytryna
- awikularyna
Surowiec
- kwiat
- ziele