Połonicznik nagi — na oczyszczanie i odchudzanie

Połonicznik nagi (łac. Herniaria glabra, ang. Glaborus Rupturewort) jest niewielką rośliną z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae), występującą powszechnie na terenie praktycznie całej Środkowej i Północnej Europy, a także w niektórych częściach Azji i Ameryki Północnej. W Polsce występuje głównie na niżu, w okolicach małych rzek i na łąkach.

Połonicznik nagi jest płożącą rośliną jednoroczną. Łodyga, u nasady lekko zdrewniała, jest widlasto rozgałęziona. Pędy połonicznika są rozesłane po podłożu, a cała roślina jest raczej pozbawiona włosków okrywających. Liście połonicznika są drobne, lekko eliptyczne lub lancetowate. Zielonożółte kwiaty są osadzone w kątach liści.

Surowcem zielarskim jest ziele połonicznika – Herniariae herba. Zbierane są szczytowe części łodygi, powyżej zdrewniałej nasady.

Napar z połonicznika może być wykorzystywany w pomocniczej terapii schorzeń nerek i układu moczowego. Preparaty z połonicznika przyjmują osoby cierpiące na skąpomocz, dnę moczanową oraz kamicę nerkową. Wyciągi z połonicznika, ze względu na swoje przeciwbakteryjne właściwości, mogą być stosowane przez pacjentów z nawracającymi infekcjami dróg moczowych.

Znaczenie dla medycyny mają również właściwości odtruwające i odchudzające naparu z ziela połonicznika. Wyciągi z ziela, dzięki swoim właściwościom moczopędnym, zmniejszają obrzęki oraz ułatwiają utrzymanie prawidłowej gospodarki wodnej organizmu.

Połonicznik nagi był również nazywany kaczym lub psim mydłem, ze względu na właściwości pieniące wodnego wyciągu z ziela tej rośliny. W medycynie ludowej połonicznik był polecany jako lekarstwo zwalczające reumatyzm.

W składzie wyciągów wodnych z ziela połonicznika zidentyfikowano głównie saponiny (pochodne kwasu kwilajowego) oraz flawonoidy (kwercetynę i izoramnetynę). Ponadto napar z ziela zawiera również niewielkie ilości garbników oraz kumaryn. Do związków kumarynowych występujących w wyciągach zaliczamy umbeliferon, skopoletynę oraz herniarynę. Ziele połonicznika zawiera także śladowe ilości olejku eterycznego.

Obecność flawonoidów oraz kumaryn determinuje działanie moczopędne i przeciwbakteryjne w obrębie dróg moczowych. Wyciągi z połonicznika zwiększają ilość wydalanych jonów chlorkowych i sodowych. Flawonoidy działają spazmolitycznie, zwiększając ilość wydalanego moczu, a kumaryny oraz saponiny zapobiegają rozwojowi bakterii. Napary z ziela zwiększają eliminację wody z organizmu i ograniczają powstawanie obrzęków.

Z ziela połonicznika należy przygotować napar, który może być stosowany podczas infekcji i schorzeń dróg moczowych.

W celu przygotowania naparu niewielką ilość ziela połonicznika należy zalać gorącą wodą i naparzać pod przykryciem około 15 minut. Napar można stosować w przypadku zaburzeń ze strony układu moczowego kilka razy dziennie w niewielkich ilościach.

Długotrwałe stosowanie ziela połonicznika może spowodować wystąpienie nudności i wymiotów.

Ze względu na niewielką liczbę badań oraz brak potwierdzonego bezpieczeństwa stosowanie wyciągów z ziela połonicznika nie jest zalecane w przypadku kobiet karmiących piersią oraz ciężarnych.

Stosowanie wyciągów z ziela nie jest również wskazane w przypadku występowania ostrych stanów zapalnych kłębuszków nerkowych oraz zaburzeń ze strony układu pokarmowego.