Karbomer (Kwas poliakrylowy), Carbomerum - Zastosowanie, działanie, opis

Karbomer (inaczej kwas poliakrylowy) to wielkocząsteczkowy polimer wiążący wodę. Związek ma dużą lepkość, a jego pH jest zbliżone do pH łez – dzięki temu substancji można użyć jako swego rodzaju zamiennika łez. 

Lek znajduje zastosowanie w leczeniu suchego zapalenia rogówki i spojówek, a także w innych postaciach przypadłości znanej pod terminem zespół suchego oka.

Zazwyczaj lek w postaci żelu stosuje się do czterech razy na dobę.

Lek podaje się do oka (worka spojówkowego).

Lek stosowany jest również u dzieci i młodzieży, mimo że ta grupa pacjentów nie była badana i brak jest danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa.

Należy unikać dotykania brzegu powiek zakraplaczem.

Zalecane jest przechowywanie leku stroną zakraplacza do dołu, co ułatwia aplikację leku.

Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość pacjenta na karbomer.

Zaleca się odczekać kilka minut po aplikacji leku, gdyż może dojść do przemijającego, nieostrego widzenia.

Twarde soczewki kontaktowe należy przed aplikacją leku wyjąć i odczekać przynajmniej 15 minut aby założyć je ponownie.

Po aplikacji leku należy odczekać chwilę aby móc obsługiwać maszyny czy prowadzić pojazdy, występuje bowiem przejściowe zaburzenie widzenia.

Jeśli pacjent używa innych kropli ocznych zaleca się by preparat karbomeru był podawany na końcu, od 5 do 15 minut po aplikacji poprzedniego leku.

Nie ma danych dotyczących stosowania leku u kobiet w ciąży, należy zatem rozważyć czy korzystniejsze będzie kontynuowanie leczenia matki czy bezpieczeństwo nienarodzonego dziecka.

Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa leku podczas laktacji. Należy rozważyć czy korzyść z leczenia matki jest istotniejsza niż ryzyko dla dziecka karmionego piersią.

Lek stosowany jest do worka spojówkowego, po aplikacji może pojawić się czasowe zaburzenie ostrości widzenia.

Substancja zaliczana jest do grupy związków poliakrylowych o dużej masie cząsteczkowej. Posiada on właściwości hydrożelu, ma dużą lepkość – około 4500 cP. Jego fazę stałą stanowi kwas poliakrylowy, fazę płynną – woda. W fazie stałej, jest trójwymiarowym szkieletem z kwasu poliakrylowego, w którym, zamknięta jest woda. Po aplikacji leku,  w momencie zamykania powiek następuje zagęszczenie szkieletu żelowego z jednoczesnym uwolnieniem cząsteczek wody. W momencie otwierania powiek przestrzenna struktura szkieletu kwasu poliakrylowego wraca do stanu poprzedniego, a cząsteczki wody ponownie się wbudowują.
Substancja jest głównym składnikiem preparatów typu „sztucznych łez”, odpowiada on za  lepkość, a także przedłużony czas działania. Substancję stosuje się miejscowo, do worka spojówkowego w przypadku upośledzenia wydzielania łez. 

Lek pozostaje w kontakcie z powierzchnią gałki ocznej do około 45 minut.

Lek prawdopodobnie nie wchłania się przez błony śluzowe (prawdopodobnie dzięki dużej masie cząsteczkowej i przestrzennym usieciowaniu cząsteczek) gałki ocznej , jednak brak jest badań potwierdzających czy wykluczających takie stwierdzenie.