Dutasteryd, Dutasteridum - Zastosowanie, działanie, opis

Dutasteryd wstosowany jest w leczeniu umiarkowanych do ciężkich objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego oraz w celu zmniejszenia ryzyka ostrego zatrzymania moczu i konieczności leczenia zabiegowego.

Dutasteryd jest ordynowany jest przez lekarza specjalistę, który dobiera dawkę i sposób prowadzenia leczenia do pacjenta. Stosowany jest w monoterapii lub w skojarzeniu z tamsulosyną. Zwykle dobowa dawka wynosi 0,5 mg.

Dutasteryd nie powinien być stosowany u pacjentów z nadwrażliwością na tę substancję oraz inne inhibitory 5-α-reduktazy testosteronu, u kobiet, dzieci i młodzieży oraz u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.
 

Stosowanie dutasterydu w skojarzeniu z tamsulozyną obarczone jest większym ryzykiem wystąpienia niewydolności serca niż w przypadku stosowania każdego z tych leków oddzielnie. U pacjentów ze schorzeniami wątroby dutasteryd powinien być stosowany ostrożnie. Wchłania się przez skórę, z tego powodu kobiety, dzieci i młodzież nie powinny mieć z nim kontaktu. Zanieczyszczoną skórę należy niezwłocznie umyć woda z mydłem. Podczas stosunku płciowego pacjenci leczeni dutasterydem powinni stosować prezerwatywę ze względu na przenikanie substancji do nasienia. U kobiet w ciąży może ona zaburzać rozwój płodu płci męskiej. Może on wpływać na wyniki oznaczeń stężenia swoistego antygenu gruczołu krokowego (PSA), które służą wykryciu raka prostaty. Przed wykonaniem oznaczenia należy poinformować lekarza o jego stosowaniu. U pacjentów przyjmujących dutasteryd stężenie PSA powinno być oznaczane regularnie ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkiej postaci raka prostaty. Wszelkie objawy w obrębie piersi powinny być konsultowane z lekarzem w związku ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia raka sutka.

Dutasteryd jest głównie metabolizowany przez enzymy cytochromu P450 jak CYP3A4 i CYP3A5. Stosowanie łącznie z silnymi inhibitorami CYP3A4 takimi jak na przykład ketokonazol, itrakonazol, rytonawir, indynawir czy nefazodon może spowodować zwiększenie stężenia dutasterydu we krwi, jednak nie powinno się to przełożyć na zwiększenie hamowania 5 alfa reduktazy. Niewielka liczba pacjentów stosujących go łącznie z werapamilem lub diltiazemem (umiarkowane inhibitory CYP3A4 i inhibitory P-glikoproteiny) miała podwyższone stężenie dutasterydu we krwi. Jeżeli u tych grup pacjentów pojawią się działania niepożądane, możliwa będzie korekta częstotliwości podawania im dutasterydu.

Przyjmowanie dutasterydu wraz z posiłkiem nie wpływa na osiągane stężenie substancji we krwi.

Dutasteryd nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.

Dutasteryd, podobnie jak inne inhibitory 5-α-reduktazy testosteronu, u kobiet w ciąży może zaburzać rozwój zewnętrznych narządów płciowych u płodu płci męskiej. Ze względu na obecność dutasterydu w nasieniu leczonych nim pacjentów, zaleca się stosowanie przez nich prezerwatywy, jeśli ich partnerka może być w ciąży.

Brakuje badań nad przenikaniem dutasterydu do mleka kobiecego.

Możliwy jest negatywny wpływ dutasterydu na płodność mężczyzn. Istnieją dane świadczące zmniejszaniu przez niego liczebności i ruchliwości plemników oraz objętości nasienia.

W trakcie badań klinicznych oraz po ich zakończeniu obserwowano sporadyczne i bardzo rzadkie występowanie nowotworów gruczołu sutkowego u leczonych dutasterydem mężczyzn. Badania epidemiologiczne takich epizodów nie potwierdzają, jednak jeżeli pacjent spostrzeże jakiekolwiek niepokojące objawy ze strony sutków powinien zgłosić się do lekarza.

Podczas prowadzenia badań klinicznych zdrowym ochotnikom podawano przez tydzień osiemdziesięciokrotność dawki leczniczej to jest 40 mg na dobę i nie zanotowano istotnych działań niepożądanych. Nie ma specyficznego antidotum, przedawkowanie leczy się objawowo.

Dutasteryd należy do grupy inhibitorów 5-α-reduktazy testosteronu. Hamuje oba typy izoenzymów (1 i 2) 5-α-reduktazy, które odpowiadają za redukcję testosteronu do dihydroksytestorenu (DHT). Tym samym zmniejsza stężenie aktywnej formy testosteronu w surowicy.

Po przyjęciu doustnym dutasteryd osiąga maksymalne stężenie we krwi po 1-3 godzinach.

Dutasteryd jest łatwo dystrybuowany w organizmie i w większości (>99,5%) wiązany przez białka osocza. Biodostępność dutasterydu wynosi około 60%. Stężenie w nasieniu osiąga około 0,1% stężenia w surowicy.

Dutasteryd jest metabolizowany z udziałem enzymów CYP3A4 i CYP3A5 cytochromu P450 do trzech monohydroksylowych metabolitów i jednego dihydroksylowego metabolitu.

Do 15% dutasterydu jest wydalane w postaci niezmienionej z kałem. Pozostała część wydalana jest w postaci metabolitów. Z moczem eliminowane są jedynie śladowe ilości dutasterydu w postaci niezmienionej.