Dapoksetyna, Dapoxetinum - Zastosowanie, działanie, opis

Dapoksetyna jest stosowana w leczeniu przedwczesnego wytrysku (ejakulacji) u mężczyzn w wieku 18-64 lata. Terapię stosuje się u pacjentów, u których w ciągu ostatnich 6 miesięcy dochodziło do przedwczesnego wytrysku w większości stosunków seksualnych, a także w przypadku niemożności kontrolowania wytrysku i przy założeniu, że ejakulacja będzie opóźniona o nie więcej niż 2 minuty. Wskazaniem do stosowania leku są powtarzające się ejakulacje przy niewielkiej stymulacji seksualnej.

Dapoksetynę stosuje się doustnie, popijając dużą ilością wody. Dapoksetynę można przyjmować niezależnie od posiłków. Lek przeznaczony jest do stosowania u mężczyzn w wieku 18-64 lata na 1-3 h przed planowanym stosunkiem seksualnym. Brak danych na temat bezpieczeństwa stosowania leku u mężczyzn od 65 roku życia.
Dawka początkowa dapoksetyny to 30 mg/dobę. Nie można ponawiać dawki w ciągu tej samej doby.
W przypadku braku wystarczającej skuteczności i braku nasilonych działań niepożądanych dawkę leku można zwiększyć do maksymalnej dawki dobowej 60 mg.
Lekarz powinien oceniać zasadność stosowania dapoksetyny oraz bilans korzyści i ryzyka co najmniej co 6 miesięcy.
 

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na dapoksetynę, ciężkie zaburzenia czynności serca, ciężkie zaburzenia psychiczne, takie jak mania lub depresja, a także zaburzenia czynności wątroby o umiarkowanym i ciężkim stopniu nasilenia.

Stosowanie dapoksetyny nie jest zalecane u mężczyzn z hipotonią ortostatyczną w wywiadzie. Przed rozpoczęciem terapii należy wykonać test pionizacyjny. W celu zminimalizowania ryzyka reakcji ortostatycznej po przyjęciu leku należy poinformować pacjenta, aby nie zmieniał gwałtownie pozycji z leżącej na stojącą/siedzącą. Należy uczulić pacjenta, aby zwracał uwagę na objawy zwiastujące omdlenie i zapewnił odpowiednie nawodnienie organizmu. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów kardiologicznych, ze względu na brak wystarczających badań oraz u osób stosujących leki rozszerzające naczynia krwionośne (antagoniści receptora α - adrenergicznego, azotany).
Należy unikać jednoczesnego stosowania substancji psychoaktywnych, zarówno o działaniu pobudzającym (np. LSD), jak i uspokajającym/nasennym (np. benzodiazepiny), ponieważ związane jest to z nasileniem działań niepożądanych.
Wystąpienie u pacjenta objawów manii, depresji lub drgawek wskazuje na konieczność zaprzestania przyjmowania leku. Szczególnej uwagi wymagają mężczyźni chorujący na padaczkę, a także z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek i ze zwiększonym ciśnieniem śródgałkowym lub  z ryzykiem jaskry (mogą wystąpić zaburzenia oka).
Odnotowano przypadki zwiększonej liczby krwawień/krwotoków jako wynik zaburzenia czynności płytek krwi na skutek przyjmowania dapoksetyny.

Dapoksetyny nie należy stosować, jeżeli pacjent jest w trakcie przyjmowania lub po upływie mniej niż 14 dni od zaprzestania przyjmowania inhibitorów monoaminooksydazy (np. moklobemid, selegilina), tiorydazyny i inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (np. fluoksetyna, duloksetyna, amitryptylina, tramadol). Wymienionych grup leków nie należy stosować w ciągu 7 dni od odstawienia dapoksetyny. Przeciwwskazane jest również łączenie dapoksetyny z itrakonazolem, ketokonazolem, nefazadonem, nelfinawirem, atazanawirem, saakwinawirem i telitromycyną. Dapoksetyna nie jest wskazana u mężczyzn stosujących jednocześnie inhibitory PDE5 (np. sildenafil, tadalafil).

Wysokotłuszczowy posiłek może w niewielkim stopniu zwiększać ekspozycję na dapoksetynę i jednocześnie opóźniać osiągnięcie stężenia maksymalnego oraz zmniejszać jego wartość. Interakcja ta nie jest istotna klinicznie.

Nie należy łączyć dapoksetyny i alkoholu ze względu na ryzyko nasilenia działań niepożądanych, w tym zawrotów głowy i niepożądanych działań neurokardiogennych.

Zaleca się zachowanie ostrożności podczas terapii dapoksetyną ze względu na zawroty głowy i ryzyko omdlenia w trakcie prowadzenia pojazdów. Ryzyko nasilone jest zwłaszcza w ciągu 3 h od przyjęcia leku.

Ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może zwiększyć ryzyko zespołu serotoninowego.

Dapoksetyna hamuje neuronalny wychwyt zwrotny serotoniny przez co zwiększa się jej oddziaływanie na receptory postsynaptyczne, z czego wynika hamujący wpływ leku na wytrysk.

Dapoksetyna jest szybko wchłaniania z przewodu pokarmowego osiągając stężenie maksymalne po 1-2 h po podaniu. Biodostępność leku wynosi 42%.

Dapoksetyna wiąże się w 99% z białkami osocza. Jej aktywny metabolit - demetylodapoksetyna jest wiązana z białkami osocza w 98,5%.

Metabolizm dapoksetyny zachodzi w wątrobie i nerkach przy udziale enzymów CYP2D6, CYP3A4 i monooksygenazy flawinowej, głównie na drodze hydroksylacji, N-oksydacji, N-demetylacji, glukuronizacji i siarczanowania. Dapoksetyna ulega metabolizmowi pierwszego przejścia. Największą część metabolitów stanowi nieaktywny N-tlenek dapoksetyny. Inne powstające metabolity to didemetylodapoksetyna i demetylodapoksetyna. Ten ostatni wykazuje około 50% aktywności farmakologicznej związku macierzystego.

Początkowy okres półtrwania leku wynosi 1,5 h, a końcowy okres półtrwania 19 h. Wydalanie odbywa się głównie z moczem w postaci metabolitów.