Sertindol, Sertindolum - Zastosowanie, działanie, opis

Sertindol jest wskazany w leczeniu schizofrenii u pacjentów, którzy nie tolerują przynajmniej jednego innego leku przeciwpsychotycznego.

Sertindol podaje się doustnie w dawce początkowej 4 mg na dobę, aż do osiągnięcia optymalnej dawki dobowej wynoszącej 12-20 mg.

Przeciwwskazaniem do stosowania sertindolu jest rozpoznana niewyrównana hipokaliemia, choroby układu krążenia, zastoinowa niewydolność serca, bradykardia i zaburzenia rytmu serca oraz kardiomiopatia przerostowa. Ponadto, nie jest wskazane stosowanie sertindolu u osób ze stwierdzonym zespołem wydłużonego odstępu QT lub nabytym wydłużeniem odstępu QT. W literaturze opisuje się również, że przeciwwskazane jest podawanie sertindolu u osób z zaburzeniami czynności wątroby.

Lekarz prowadzący przed zastosowaniem leczenia sertindolem, jak i w trakcie terapii,  powinien monitorować EKG pacjenta. Jeżeli odstęp QTc jest większy niż 450 milisekund u mężczyzn i 470 milisekund nie powinno się rozważać włączenia sertindolu do terapii.

Przed stosowaniem sertindolu należy oznaczyć stężenie potasu i magnezu we krwi pacjentów zagrożonych zaburzeniami elektrolitowymi i ewentualnie skorygować ich małe stężenie w surowicy krwi.

Przed rozpoczęciem leczenia sertindolem należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo - zatorowej.

Należy zachować szczególną ostrożność podając sertindol pacjentom ze stwierdzonym wolnym metabolizmem przy udziale CYP2D6.

Należy zachować szczególną ostrożność stosując sertindol u pacjentów z cukrzycą i zalecane jest stałe monitorowanie jej poziomu, ze względu na przypadki hiperglikemii.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka predysponującymi do udaru.

W związku z podwyższonym ryzykiem choroby sercowo-naczyniowej u osób powyżej 65 roku życia sertindol powinien być stosowany tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności.

Należy zachować szczególną ostrożność podając sertindol u pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie.

Zaleca się stopniowe odstawianie sertindolu, gdyż obserwowano przypadki ostrego zespołu poodstawiennego w postaci nudności, wymiotów,  nadmiernej potliwości czy nawet bezsenności. 

Sertindol jest przeciwwskazany do łączenia z lekami, które wydłużają odstępy QT. Należą do nich: leki przeciwarytmiczne Ia i III ( chinidyna, amiodaron, sotalol), niektóre leki przeciwpsychotyczne np. tiorydazyna, wybrane antybiotyki makrolidowe np. erytromycyna czy chinolowe np. moksyfloksacyna oraz niektóre leki przeciwhistaminowe( terfenadyna, astemizol). Nie należy podawać również sertindolu z solami litu oraz z lekami hamującymi enzymy cytochromu P4503A np. ketokonazol, itrakonazol,erytromycyna, klarytromycyna, indynawir, werapamil czy dilitiazem.

Pokarm nie wywiera istotnego wpływu na szybkość i stopień wchłaniania sertindolu.

Sertindol może nasilać działanie alkoholu związane z depresją układu nerwowego, dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania sertindolu z alkoholem.

Ze względu na indywidualną wrażliwość na lek, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn do czasu ustalenia wpływu sertindolu na organizm. Sertindol nie powoduje sedacji.

Ekspozycja na sertindol w trzecim trymestrze ciąży powoduje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u płodu obejmujące objawy pozapiramidowe i/lub objawy odstawienne. Obserwowano przypadki pobudzenia, drżenia, senności, zaburzeń w oddychaniu i karmieniu. Z tego powodu sertindol nie powinien być ordynowany pacjentkom w czasie ciąży.

Przypuszcza się, że sertindol może przenikać do mleka matek karmiących, dlatego należy rozważyć przerwanie karmienia piersią.

W trakcie terapii sertindolem obserwowano zaburzenia funkcji płciowych. U mężczyzn pojawiały się zaburzenia erekcji lub jej całkowity brak, zaburzenia wzwodu. W przypadku wystąpienia hiperprolaktynemii, mlekotoku lub zaburzeń funkcji płciowych zmniejszyć lub odstawić sertindol.

Objawy przedmiotowe i podmiotowe przedawkowania sertindolu po podaniu doustnym charakteryzują się sennością, niewyraźną mową, częstoskurczem, niedociśnieniem tętniczym i przemijającym wydłużeniem odcinka QT. Obserwowano objawy torsade de pointes ( tzw. balet serca) oraz odnotowano również przypadki śmiertelne. W przypadku przedawkowania sertindolu należy zapewnić drożność dróg oddechowych, dostateczną podaż tlenu, monitorować parametry serca i objawy parametrów życiowych.

Sertindol jest lekiem przeciwpsychotycznym selektywnie hamującym neurony dopaminergiczne układu mezolimbicznego, hamującym receptory dopaminergiczne D2, serotoninowe 5-HT2A i 5-HT2C oraz alfa1-adrenoreceptory. Wykazano, że sertindol nie działa na receptory muskarynowe i histaminowe H1.

Sertindol po podaniu doustnym jest dobrze wchłaniany , jego tmax wynosi 10h.

Sertindol wiąże się z białkami osocza w 99,5% z albuminami i z kwaśną glikoproteiną alfa1. Sertindol przenika do krwinek czerwonych i z łatwością pokonuje barierę krew-mózg oraz barierę łożyskową.

Sertindol jest metabolizowany do dehydrosertindolu (80%) w procesie utleniania pierścienia imidazololidynowego oraz do norsertindolu  (40%) na drodze N-dealkilacji. Wydaje się, że za główne działanie sertindolu odpowiada jego postać macierzysta i metabolity nie odgrywają znaczącej roli farmakologicznej.

Sertindol i jego metabolity są wydalane powoli (14 dni po podaniu doustnym odzyskano 50-60% dawki). Wydalenie z kałem stanowi główną drogę eliminacji.