Haloperidol, Haloperidolum - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o haloperidolu

Rok wprowadzenia na rynek
1960
Substancje aktywne
dekanian haloperydolu, haloperydol
Działanie haloperidolu
przeciwpsychotyczne (neuroleptyczne) (leczenie schozofrenii i psychoz), uspokajające
Postacie haloperidolu
krople, roztwór do wstrzykiwań, tabletki
Układy narządowe
układ nerwowy i narządy zmysłów
Specjalności medyczne
Neurologia, Neurologia dziecięca, Psychiatria, Psychiatria dzieci i młodzieży
Rys historyczny haloperidolu

Haloperidol to pierwsza użyta klinicznie pochodna butyrofenonu.

Został zsyntetyzowany 11 lutego 1958 r przez Paula Janssena w Janssen Pharmaceutica w Belgi. Po badaniach na zwierzętach i badaniach klinicznych został wprowadzony na rynek.

Wzór sumaryczny haloperidolu

C21H23CIFNO2

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające haloperidol

Wskazania do stosowania haloperidolu

Haloperidol należy do grupy leków neuroleptycznych, pochodnych butyrofenonu. Ma działanie silnie przeciwpsychotyczne i uspokajające.

Haloperidol stosowany jest w leczeniu schizofrenii (zarówno w leczeniu objawów jak i w zapobieganiu ich nawrotowi), w psychozach paranoidalnych, w manii i hipomanii, w zaburzeniach zachowania takich jak agresja, nadmierna ruchliwość i skłonność do samouszkodzeń (zarówno u pacjentów upośledzonych umysłowo jak i pacjentów z organicznym z uszkodzeniem mózgu),  w leczeniu niepokoju i pobudzenia (u osób w podeszłym wieku w demencji i chorobie Alzheimera),  w zespole Gillesa de la Tourette'a (zespół tików ruchowych i głosowych, w leczeniu czkawki.

Haloperidol stosowany jest również w leczeniu choroby Huntingtona (o nasileniu łagodnym lub umiarkowanym) oraz w leczeniu i zapobieganiu nudnościom i wymiotom pooperacyjnym.

Dawkowanie haloperidolu

Haloperidol stosuje się doustnie lub domięśniowo.

Stosowana dawka zależna jest od jednostki chorobowej, wieku, masy ciała, chorób towarzyszących oraz reakcji pacjenta na leki neuroleptyczne stosowane wcześniej.

Pacjenci w podeszłym wieku lub pacjenci, u których wystąpiły działania niepożądane po zastosowaniu innych leków neuroleptycznych wymagają dawek mniejszych niż standardowe.

Podanie doustne:

U osób dorosłych, w przypadku objawów umiarkowanych, początkowa dawka dobowa wynosi od 3 do 9 mg (w dawkach podzielonych). W przypadku nasilonych objawów lub gdy pacjent słabo reaguje na lek lekarz może zwiększyć dawkę nawet do 15 mg na dobę.

Podczas leczenia podtrzymującego zwykle stosowana dawka wynosi od 5 do 10 mg na dobę. Jednak w leczeniu niepokoju i pobudzenia u osób w podeszłym wieku może być ona zwiększona nawet do 30 mg na dobę.

U dzieci haloperidol stosujemy w zależności od masy ciała 2 razy dziennie, rano i wieczorem. Nie zaleca się przekraczać dawki 10 mg na dobę.

Haloperidolu nie stosujemy u dzieci w wieku poniżej 3 lat.

Podanie domięśniowe:

Haloperidol do stosowania domięśniowego jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę w postaci wstrzyknięć w mięsień.

U osób dorosłych dawka początkowa wynosi od 1 do 5 mg. Pacjent może otrzymywać dawki dodatkowe (zazwyczaj w odstępach od 1 do 4 godzin) jednak nie więcej niż 20 mg haloperidolu na dobę.

U osób w wieku podeszłym leczenie zazwyczaj zaczyna się od połowy najmniejszej dawki dla dorosłych. Pacjent nie powinien otrzymać więcej niż 5 mg haloperidolu na dobę (chyba, że lekarz zadecyduje inaczej).

Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa podawania haloperidolu w podaniu domięśniowym u dzieci i młodzieży nie stosuje się wstrzyknięć u osób poniżej 18 roku życia. 

Przeciwskazania do stosowania haloperidolu

Przeciwwskazaniem do stosowania haloperidolu są: stany śpiączkowe, zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego, uszkodzenie zwojów podstawy mózgu, choroba Parkinsona, otępienie z ciałami Lewy'ego, postępujące porażenie nadjądrowe.

Nie należy również stosować haloperidolu u pacjentów z zaburzeniami pracy serca takimi jak: niedawno przebyty zawał serca, niewyrównana niewydolność serca, arytmia, bradykardia, blok serca II i III stopnia, niewyrównana hipokalemia (zbyt niski poziom potasu, poniżej 2,5 mmol/l), stwierdzone wydłużenie odstępu QTc lub wrodzony zespół wydłużonego QT oraz przyjmujących leki wydłużające odstęp QT.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania haloperidolu

Przed rozpoczęciem leczenia haloperidolem u wszystkich pacjentów zaleca się przeprowadzenie badania EKG (ze względu na możliwość wydłużenia odcinka QT).

U pacjentów w podeszłym wieku lub osób, u których wystąpiły działania niepożądane po zastosowaniu neuroleptyków leczenie należy rozpocząć od połowy dawki zwykle stosowanej u osób dorosłych.

U pacjentów w podeszłym wieku, którzy cierpią na otępienie i stosują leki przeciwpsychotyczne odnotowano zwiększenie częstości zgonów i udarów.

Szczególną ostrożność należy zachować również u osób, u których występuje spowolnione bicie serca, choroba serca lub ktoś z bliskich zmarł nagle na serce, niskie ciśnienie krwi, zawroty głowy po zmianie pozycji z leżącej na siedzącą lub z siedzącej na stojącą, lub u których odnotowano kiedykolwiek wylew krwi do mózgu, a także u osób, u których kiedykolwiek występowały drgawki, padaczka, problemy z nerkami, wątrobą lub tarczycą, wysokie stężenie prolaktyny lub nowotwór, zakrzepy krwi, depresja lub afektywna choroba dwubiegunowa.

Przeciwwskazania haloperidolu do łączenia z innymi substancjami czynnymi

Haloperidolu nie należy łączyć z wieloma lekami stosowanymi w terapii:

  • zaburzeń rytmu pracy serca np. amiodaron, dofenynid, dronedaron, dyzopiramid, dronedaron, ibutylid, chinidyna, satolol;
  • depresji np. cytalopram, escytalopram;
  • psychoz np. flufenazyna, lewomepromazyna, perfenazyna, pimozyd, prochlorperazyna; promazyna, sertindol, tiorydazyna, trifluoperazyna, trifluopromazyna oraz zyprazydon;
  • zakażeń bakteryjnych np. azytromycyna, klarytromycyna, erytromycyna, lewofloksacyna, moksyfloksacyna, telitromycyna;
  • zakażeń grzybiczych np. pentamidyna;
  • malarii np. halofantryna;
  • nudności i wymiotów np. dolasetron;
  • nowotworów np. toremifen, wandetanib.

W przypadku przyjmowania leku beprydyl (lek na ból w klatce piersiowej lub niskie ciśnienie krwi) lub metadonu (lek przeciwbólowy stosowany również w terapii uzależnień) należy poinformować lekarza.

Interakcje haloperidolu z innymi substancjami czynnymi

Antagonizm farmakodynamiczny (leki współzawodniczą o ten sam receptor co finalnie powoduje osłabienie działania).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Dopamina (Dopamine) agoniści receptorów dopaminowych
Działanie antagonistyczne (przeciwstawne).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Pirybedyl (Piribedil) agoniści receptorów dopaminowych
Może wystąpić wydłużenie odstępu QT i zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Rysperydon (Risperidone) neuroleptyki atypowe
Nasilenie i przedłużenie działania haloperidolu. Możliwość wystąpienia drgawek.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Bupropion (Bupropion) NDRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i dopaminy
Wzrost stężenia haloperidolu we krwi. Ryzyko wydłużenia odstępu QT i wystąpienia arytmii.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Panobinostat (Panobinostat) inne leki przeciwnowotworowe
Wzrost stężeni promazyny we krwi. Ryzyko wydłużenia odstępu QT i wystąpienia zaburzeń rytmu serca.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Promazyna (Promazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Możliwy wzrost prometazyny we krwi. Ryzyko wydłużenia odstępu QT i wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Możliwe nasilenie sedacji i objawów pozapiramidowych (min.sztywność mięśniowa, drżenie, zaburzenie chodu).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Ryzyko wydłużenia odstępu QT i wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Nasilenie działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy i ośrodek oddechowy.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Chlorpromazyna (Chlorpromazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Ryzyko wydłużenia odstępu QT i wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Nasilenie działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Tyzanidyna (Tizanidine) agoniści receptorów alfa-2 adrenergicznych
Nasilenie działania hipotensyjnego i depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy. Ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Guanfacyna (Guanfacine) agoniści receptorów alfa-2 adrenergicznych
Synergizm - nasilenie działania obydwu leków. Może nastąpić hipotensja (niedociśnienie) i zatrzymanie akcji serca.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Propranolol (Propranolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Nasilenie sedacji i działania parasympatykolitycznego. Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Hydroksyzyna (Hydroxyzine) antagoniści receptorów histaminowych H1 z działaniem ośrodkowym
Nasilenie sedacji i działania parasympatykolitycznego. Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Zmniejszenie wchłaniania haloperidolu z przewodu pokarmowego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Tolterodyna (Tolterodine) leki stosowane w częstomoczu i w nietrzymaniu moczu
Nasilenie działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy. Zmniejszenie wydzielania potu, wzrost temperatury ciała. Wzrost stężenia haloperidolu w e krwi o 11% i jego metabolitu o 31%.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Topiramat (Topiramate) inne leki przeciwpadaczkowe
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Ranolazyna (Ranolazine) inne leki nasercowe
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Nasilenie działania antycholinergicznego. Obniżenie stężenia haloperidolu we krwi. Możliwa hipoglikemia (niski poziom glukozy we krwi, poniżej 70mg/dl).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Solifenacyna (Solifenacin) leki stosowane w częstomoczu i w nietrzymaniu moczu
Osłabienie działania pramipeksolu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Pramipeksol (Pramipexole) agoniści receptorów dopaminowych
Osłabienie działania safinamidu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Safinamid (Safinamide) IMAO - inhibitory monoaminooksydazy
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystapienia arytmii typu TdP.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Wemurafenib (Vemurafenib) inhibitory kinazy białkowej
Osłabienie działania apomorfiny. Nasilenie sedacji. Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Apomorfina (Apomorphine) agoniści receptorów dopaminowych
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Degareliks (Degarelix) inne leki przeciwnowotworowe
Klarytromycyna (Clarithromycin) antybiotyki makrolidowe - makrolidy
Norfloksacyna (Norfloxacin) fluorochinolony
Sotalol (Sotalol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Telitromycyna (Telithromycin) antybiotyki makrolidowe - makrolidy
Ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego. Nasilenie działania kardiotoksycznego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Klozapina (Clozapine) neuroleptyki atypowe
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP a nawet nagłych zgonów.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Droperydol (Droperidol) neuroleptyki klasyczne - pochodne butyrofenonu
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Nasilenie sedacji. Wzrost stężenia doksepiny we krwi i nasilenie jej działań niepożądanych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Doksepina (Doxepin) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Wzrost stężenia haloperidolu we krwi i nasilenie jego działań niepożądanych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Flukonazol (Fluconazole) przeciwgrzybicze pochodne triazolu
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Wzrost stężenia haloperidolu we krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Asenapina (Asenapine) neuroleptyki atypowe
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Wzrost stężenia iwabradyny we krwi i nasilenie jej działań niepożądanych. Może wystąpić bradykardia (wolny rytm serca) i hipotensja (niedociśnienie).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Iwabradyna (Ivabradine) inne leki nasercowe
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Wzrost stężenia klomipraminy we krwi. Nasilenie zespołu serotoninowego (zespół objawów, który pojawia się na skutek nadmiaru serotoniny w organizmie np.: dreszcze, wzmożona potliwość, przyśpieszenie czynności serca, gorączka, omamy).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Klomipramina (Clomipramine) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Wzrost stężenia we krwi zarówno haloperidolu jak i paroksetyny. Ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (zespół objawów, który pojawia się na skutek nadmiaru serotoniny w organizmie np.: dreszcze, wzmożona potliwość, przyśpieszenie czynności serca, gorączka, omamy).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Paroksetyna (Paroxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Wzrost stężenia propafenonu we krwi i jego działań niepożądanych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Propafenon (Propafenone) leki przeciwarytmiczne - klasa I
Zwiększone ryzyko drgawek.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Tramadol agoniści receptora opioidowego
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Zaburzenia świadomości, encefalopatia, reakcje pozapiramidowe, gorączka, leukocytoza, podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych i mocznika.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Węglan litu (Lithium carbonate) neuroleptyki atypowe
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Hamowanie metabolizmu tamoksyfenu do aktywnego endoksyfenu.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Tamoksyfen (Tamoxifen) SERM - selektywne modulatory receptora estrogenowego
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Nasilenie działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy. Ryzyko wystąpienia drgawek i niedociśnienia ortostatycznego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Paliperydon (Paliperidone) neuroleptyki atypowe
Ryzyko wystąpienia hipertermii.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Zonisamid (Zonisamide) inne leki przeciwpadaczkowe
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego. Nasilenie działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy i zaburzeń pozapiramidowych. Możliwe zwiększenie stężenia prochlorperazyny we krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Prochlorperazyna (Prochlorperazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Addycja działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy i ośrodek oddechowy.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Baklofen (Baclofen) leki zwiotczające mięśnie o działaniu ośrodkowym o zróżnicowanym mechanizmie działania
Chlorodiazepoksyd (Chloradiazepoxide) BZD - benzodiazepiny
Kwas walproinowy (Valproic acid) inne leki przeciwpadaczkowe
Addycja działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy i ośrodek oddechowy. Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia zaburzeń rytmu serca.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Trazodon (Trazodone) SARI - selektyne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, dodatkowo blokujące receptor dla serotoniny
Addycja działania dopaminergicznego. Nasilona sedacja. Możliwość wystąpienia hipotonii ortostatycznej (nagły spadek ciśnienia tętniczego przy zmianie pozycji z siedzącej na stojącą) i objawów pozapiramidowych.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Olanzapina (Olanzapine) neuroleptyki atypowe
Hipokalemia (zbyt małe stężenie potasu we krwi). Należy okresowo monitorować stężenie elektrolitów.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Bisakodyl (Bisacodyl) substancje przeczyszczające o działaniu kontaktowym
Fludrokortyzon (Fludrocortisone) mineralokortykosteroidy
Pikosiarczan sodu (Sodium picosulfate) substancje przeczyszczające o działaniu kontaktowym
Nasilona senność i splątanie.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Acemetacyna (Acemetacin) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Indometacyna (Indomethacin) NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Zwiększone ryzyko wydłużenia odcinka QT i wystąpienia arytmii typu TdP. Mogą wystąpić ostre reakcje pozapiramidowe i zaburzenia psychomotoryczne. Istotny wzrost stężenia obu leków we krwi.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Fluoksetyna (Fluoxetine) SSRI - selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
Nasilenie działania desmopresyny. Zwiększone ryzyko zatrzymania wody i hiponatremii (zbyt niski poziom sodu we krwi).
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Desmopresyna (Desmopressin) wazopresyna i analogi
Możliwość wystąpienia hipokalemii (zbyt niskie stężenie potasu we krwi). Należy okresowo monitorować stężenie elektrolitów.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Chlorotalidon (Chlorthalidone) leki moczopędne, diuretyk - tiazydy i tiazydopodobne
Furosemid (Furosemide) leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Hydrochlorotiazyd (Hydrochlorothiazide) leki moczopędne, diuretyk - tiazydy i tiazydopodobne
Indapamid (Indapamide) sulfonamidy

Interakcje haloperidolu z alkoholem

Nie należy łączyć haloperidolu i alkoholu ze względu na ryzyko wystąpienia senności, zaburzeń mowy, osłabienia koncentracji, osłabienia zręczności i koordynacji ruchowej.

Wpływ haloperidolu na prowadzenie pojazdów

Haloperidol może wywoływać senność i zaburzenia koncentracji. W związku z tym zaleca się powstrzymanie od prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych podczas stosowania haloperidolu.  

Wpływ haloperidolu na ciążę

Bezpieczeństwo stosowania haloperidolu w ciąży nie zostało określone.

Jeżeli lekarz zadecyduje, że korzyść dla matki przeważa nad zagrożeniem dla płodu powinien on być stosowany w najmniejszych możliwych dawkach a czas leczenia powinien być jak najkrótszy.

U noworodków których matki używały haloperidol w III trymestrze ciąży mogą wystąpić objawy pozapiramidowe, objawy odstawienne, pobudzenie, wzmożone lub obniżone napięcie mięśniowe, drżenie, senność, niewydolność oddechowa i zaburzenia ssania.

Wpływ haloperidolu na laktację

Haloperidol przenika do mleka kobiecego.

U noworodków których matki przyjmowały haloperidol podczas karmienia piersią odnotowano pojedyncze przypadki objawów pozapiramidowych.

 

Wpływ haloperidolu na płodność

Haloperidol może zmniejszać płodność zarówno u kobiet jak i u mężczyzn (upośledzenie procesu steroidogenezy).

Skutki uboczne

bezsenność
ból głowy
zaburzenia pozapiramidowe
pobudzenie
hiperkineza
maskowatość twarzy
akatyzja
zatrzymanie moczu
suchość w ustach
zawroty głowy
depresja
hipokineza
drżenie
dystonia
hipertonia
spowolnienie ruchowe
hipotonia (niedociśnienie) ortostatyczna
zaburzenia psychiczne
dyskinezy późne
wymioty
nadmierne wydzielanie śliny
wysypka
niedociśnienie tętnicze
zaburzenia widzenia
nudności
zwiększenie masy ciała
zmniejszenie masy ciała
zaburzenia erekcji
zaparcia
senność
parkinsonizm
akineza
brak menstruacji
hipertermia
drgawki
tachykardia
leukopenia
mlekotok
nadwrażliwość
niepokój
pokrzywka
sedacja
skurcze mięśni
świąd
zapalenie wątroby
zamazane widzenie
żółtaczka
zmniejszenie libido
nadwrażliwość na światło
mimowolne skurcze mięśni
objaw koła zębatego
bezdech
nadmierne pocenie się
bolesne miesiączki
drżenia mięśniowe
zaburzenia chodu
stan splątania
kręcz szyi
sztywność mięśniowo-szkieletowa
dyskomfort w obrębie piersi
ból piersi
oczopląs
złośliwy zespół neuroleptyczny
wydłużenie odstępu QT
szczękościsk
hiperprolaktynemia
skurcz oskrzeli
fascykulacje
zaburzenia ruchowe
częstoskurcz komorowy
obrzęk krtani
zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH)
reakcje anafilaktyczne
priapizm
pancytopenia
obrzęk twarzy
ginekomastia
hipotermia
trombocytopenia
złuszczające zapalenie skóry
migotanie komór
agranulocytoza
skurcz krtani
hipoglikemia
neutropenia
skurcze dodatkowe
ciężka niewydolność wątroby
zastój żółci
leukocytoklastyczne zapalenie naczyń
nagły zgon

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Inne możliwe skutki uboczne

Podanie domięśniowe: martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona (zagrażające życiu zmiany skórne w postaci rumienia i nadżerek prowadzące do martwicy tkanek), żylna choroba zakrzepowo-zatorowa.

Objawy przedawkowania haloperidolu

W przypadku przedawkowania haloperidolu mogą wystąpić objawy takie jak: ciężkie objawy pozapiramidowe (dystonia - występowanie mimowolnych ruchów, parkinsonizm, akatyzja - zespół objawów polegający na przymusie bycia w ciągłym ruchu), niedociśnienie lub nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie o ciężkim przebiegu przypominające wstrząs, stan zobojętnienia psychicznego przechodzący w sen, śpiączka z depresją oddechową, drgawki.

Mechanizm działania haloperidolu

Haloperidol jest silnym antagonistą ośrodkowych i obwodowych receptorów dopaminergicznych. Wiąże się również z receptorami opioidowymi. Wykazuje właściwości cholinergiczne.

Bezpośrednią konsekwencją blokowania sygnałów dopaminergicznych jest zmniejszenie nasilenia omamów i urojeń.

Jednak dokładny mechanizm działania haloperidolu nie jest znany.

Wchłanianie haloperidolu

Haloperidol wchłania się z przewodu pokarmowego dość dobrze  (od 44% do 74%) i wchłanianie zależy od różnic osobniczych.

Po podaniu doustnym największe stężenie we krwi osiąga po 3 - 6 godzinach.

Okres półtrwania wynosi od 12 do 37 godzin.

Po podaniu domięśniowym wchłania się w całości, a stężenie maksymalne osiąga po 20-40 minutach.

Dystrybucja haloperidolu

Haloperidol wiąże się z białkami osocza w około 92%.

Haloperidol przenika przez barierę krew-mózg oraz do mleka kobiecego.

Metabolizm haloperidolu

Haloperidol jest metabolizowany w wątrobie gdzie ulega procesom glukoronidacji, redukcji grupy ketonowej i oksydatywnej dealkilacji.

Powstały metabolit ulega sprzężeniu z glicyną. Do końca nie wiadomo czy metabolity haloperidolu przyczyniają się do jego aktywności ale nie można tego wykluczyć.

W metabolizmie haloperidolu biorą udział enzymy CYP3A4 i CYP2D6. Ich hamowanie lub indukcja mogą mieć wpływ na jego metabolizm.

Wydalanie haloperidolu

Okres półtrwania haloperidolu wynosi od 12 go 37 godzin.

Wydala się w około 40% z moczem i 15% z kałem, po wcześniejszym wydzieleniu z żółcią do przewodu pokarmowego.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij