Poraktant alfa - Zastosowanie, działanie, opis
Podstawowe informacje o poraktancie alfa
- Rok wprowadzenia na rynek
-
1999
- Substancje aktywne
-
poraktant alfa
- Działanie poraktantu alfa
-
INNE / VARIA
- Postacie poraktantu alfa
-
zawiesina do wprowadzania do tchawicy
- Układy narządowe
-
układ oddechowy
- Specjalności medyczne
-
Neonatologia, Pulmonologia
- Rys historyczny poraktantu alfa
-
Poraktant alfa został wprowadzony na rynek w 1999 roku.
Spis treści
- Wskazania do stosowania poraktantu alfa
- Dawkowanie poraktantu alfa
- Przeciwskazania do stosowania poraktantu alfa
- Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania poraktantu alfa
- Inne możliwe skutki uboczne
- Mechanizm działania poraktantu alfa
- Wchłanianie poraktantu alfa
- Dystrybucja poraktantu alfa
Wskazania do stosowania poraktantu alfa
Poraktant alfa jest naturalnym surfaktantem otrzymywanym ze świńskich pęcherzyków płucnych. W jego skład wchodzą głównie fosfolipidy (fosfatydylocholina) i specyficzne hydrofobowe niskocząsteczkowe proteiny powierzchniowe.
Poraktant alfa stosowany jest u wcześniaków w leczeniu i profilaktyce zespołu zaburzeń oddychania (RDS).
Dawkowanie poraktantu alfa
Poraktant alfa stosuje się dotchawiczo oraz dooskrzelowo.
Dawki zwykle stosowane (dobowe): 100–400 mg/kg masy ciała.
Lek należy podawać pod kontrolą praca serca noworodka oraz nasycenia tlenem krwi tętniczej.
Przeciwskazania do stosowania poraktantu alfa
Poraktant alfa przeciwwskazany jest w przypadku występowania nadwrażliwości na substancję.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania poraktantu alfa
Poraktant alfa należy podawać noworodkom w stabilnym stanie.
Nie należy stosować leku w przypadku refluksu.
Zaleca się zachować ostrożność stosując poraktant alfa u noworodków z obecną wydzieliną w płucach oraz w przypadku pogorszenia wentylacji podczas podania leku lub zaraz po podaniu, gdyż istnieje ryzyko dostania się śluzu do rurki intubacyjnej i zatkania jej.
Nie należy aspirować wydzieliny tchawicy przez okres sześciu godzin od podania poraktantu alfa.
W przypadku wystąpienia bradykardii, obniżonej saturacji i niedociśnienia tętniczego zaleca się przerwać podawanie leku i wznowić leczenie po ustabilizowaniu stanu noworodka.
Podczas stosowania poraktantu alfa należy kontrolować parametry utlenowania krwi i dostosowywać ustawienia parametrów respiratora oraz kontrolować ewentualne objawy infekcji, w celu szybkiego zastosowania antybiotykoterapii.
Lek może być nieskuteczny u noworodków urodzonych po trzech tygodniach od pęknięcia błon płodowych, z powodu możliwego niedorozwoju płuc.
Inne możliwe skutki uboczne
Podanie dotchawicze i dooskrzelowe: sepsa, zaburzenia układu nerwowego, krwotok wewnątrzczaszkowy, bradykardia, niedociśnienie tętnicze, zaburzenia układu oddechowego, dysplazja oskrzelowo–płucna, odma opłucnowa, krwotok płucny, hiperoksja, sinica noworodka, bezdech, zmniejszona saturacja krwi tętniczej tlenem, nietypowe EEG oraz powikłania intubacji dotchawiczej.
Mechanizm działania poraktantu alfa
Poraktant alfa stosowany jest w celu leczenia niedoboru płucnego surfaktantu. Zmniejsza napięcie powierzchniowe w pęcherzykach płucnych, zapobiegając ich zapadaniu się i umożliwiając właściwą wymianę gazową. Ponadto lek ułatwia dystrybucję leku w płucach oraz zwiększa objętość oddechową.
Wchłanianie poraktantu alfa
Poraktant alfa praktycznie nie wchłania się z płuc po podaniu dotchawiczym.
Dystrybucja poraktantu alfa
Fosfolipidy surfaktantu alfa stwierdza się w śladowych ilościach w narządach i surowicy po 48 godzinach po podaniu dotchawiczym.