Piwmecylinam, Pivmecillinamum - Zastosowanie, działanie, opis

Piwmecylinam stosowany jest w leczeniu zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na mecylinam, takich jak infekcje dróg moczowych, salmonelloza i dur brzuszny. Działa na bakterie Gram-ujemne i jest stosowany jak amdinocylina.

Piwmecylinam stosowany jest u osób dorosłych powyżej 18 r.ż. w dawce 1200 mg na dobę przez trzy dni.

Nie należy stosować piwmecylinamu u dzieci i młodzieży poniżej 18 r.ż. ze względu na brak badań potwierdzających bezpieczeństwo stosowania.

Piwmecylinamu nie należy stosować w przypadku stwierdzonej nadwrażliwości na substancje czynną oraz antybiotyki β-laktamowe (penicyliny i cefalosporyny). Przeciwskazaniem do zażywania piwmecylinamu są również choroby utrudniające pasaż przełykowy oraz anomalie genetyczne, których skutkiem jest niebezpiecznie niski poziom karnityny. Należą do nich takie schorzenia jak: uszkodzenie przenośnika karnityny lub acyduria metylomalonowa i kwasica propionowa.

Stosowanie piwmecylinamu obarczone jest ryzykiem wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego wywołanego przez Clostridium difficile. Z tego powodu jeżeli u chorego pojawi się biegunka należy rozszerzyć diagnostykę w kierunku wspomnianej infekcji i wdrożyć odpowiednią kurację.

Piwmecylinamu nie należy stosować u pacjentów z chorobą wywoływaną przez zaburzenia w przetwarzaniu hemoglobiny we krwi (porfiria), gdyż jest wysoce prawdopodobne, że może prowadzić do ostrych ataków tej choroby.

Stosowanie piwmecylinamu związane jest z możliwością spadku poziomu karnityny, stąd też należy zachować szczególną ostrożność podczas długoterminowych terapii tym lekiem i obserwować pacjenta pod kątem ujawniających się symptomów świadczących o niedoborze karnityny (bóle mięśni, splątanie, zmęczenie).

Z uwagi na możliwość pojawienia się owrzodzeń przełyku w trakcie terapii piwmecylinamem lek należy popić przynajmniej połową szklanki wody.

Piwmecylinam nie wywiera wpływu, bądź jest on znikomy, na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Zażywanie piwmecylinamu przez ciężarną kobietę tuż przed rozwiązaniem może u noworodka być przyczyną uzyskania fałszywie dodatniego rezultatu badania w kierunku kwasicy izowalerianowej realizowanego w ramach badań przesiewowych noworodków. Przyczyną może być wytworzenie piwaloilokarnityny, która uaktywnia izowalerylokarnitynę. Stąd też w przypadku otrzymania dodatniego wyniku w kierunku kwasicy izowalerianowej na próbce pobranej od noworodka rekomenduje się poddanie tej próbki badaniu potwierdzającemu, jeśli istnieje podejrzenie, że wynik ten jest zafałszowany poprzez zażywanie piwmecylinamu.

Badania przeprowadzone na ponad 1.000 ciężarnych wskazują na brak toksyczności piwmecylinamu/mecylinamu powodującej uszkodzenia płodu oraz na brak działania patologicznego dla płodu i noworodka. Piwmecylinam może być stosowany podczas ciąży w klinicznie uzasadnionych sytuacjach.

Piwmecylinam przenika do mleka naturalnego, jednak zastosowanie leczniczych dawek leku nie wywołuje szkodliwego działania na karmione piersią niemowlę. Piwmecylinam można zażywać w trakcie laktacji.

Nie istnieją  badania kliniczne piwmecylinamu w kwestii jego wpływu na płodność. Badanie przedkliniczne na zwierzętach (szczury) nie wykazały żadnego wpływu na ich prokreację.

Przyjęcie zbyt dużej dawki piwmecylinamu może powodować mdłości, nagłe wyrzuty treści pokarmowej z żołądka na zewnątrz, bóle brzucha i wodniste stolce.

Pivmecillinam jest prolekiem mecylinamu, estrem piwalooksymetylowym amdinokiliny, który jest dobrze wchłaniany doustnie, ale rozkładany do amdinokiliny w błonie śluzowej jelita. Jest on aktywny wobec organizmów gram-ujemnych i stosowany tak jak amdinocylina. Działa on ze szczególną właściwością w stosunku do proteiny wiążącej penicylinę 2 w ścianie komórki bakterii gram-ujemnych, co indywidualizuje go od innych betalaktamów, które szybciej wiążą gram-negatywne PBP-1A, -1B lub -3.

Po przyjęciu doustnym piwmecylinamu w dawce 400 mg maksymalne stężenie wynoszące około 3 µg/ml osiągane jest w ciągu 1-1,5 godziny od podania. Biodostępność zażywanego doustnie piwmecylinamu wynosi około 60-70%.

5-10% mecylinamu wiąże się z białkami surowicy krwi.

Lek jest eliminowany głównie w moczu, przy szczątkowym wydalaniu żółciowym. Mecylinam jest w znacznej ilości usuwany przez nerki na drodze przesączania i aktywnego wydzielania kanalikowego.