Piksantron, Pixantroni - Zastosowanie, działanie, opis

Piksantron jest stosowany w leczeniu chłoniaka nieziarniczego z komórek B, który ma charakter nawracający lub jest oporny na leczenie.

Piksantron stosowany jest w cyklach 28 - dniowych. Podawany jest zwykle 3 razy w ciągu cyklu w dawce 50 mg/m² powierzchni ciała. Dawka zwykle stosowana zależy od wieku, masy ciała, chorób towarzyszących oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta.

Piksantron podawany jest w postaci powolnego wlewu dożylnego, trwającego co najmniej 60 minut.

Nie należy stosować piksantronu w przypadku nadwrażliwości na substancję czynną, głębokiej supresji szpiku kostnego, ciężkich zaburzeń w czynności wątroby lub w przypadku uodpornienia żywą szczepionką wirusową. Przeciwwskazaniem do stosowania piksantronu jest także trwające ciężkie zakażenie, nawracające lub przewlekłe zakażenia oraz skłonność do ciężkich zakażeń w wyniku innych schorzeń towarzyszących.

Przed rozpoczęciem terapii piksantronem należy ocenić liczbę komórek krwi, stężenie bilirubiny i kreatyniny w surowicy oraz czynność serca.

W trakcie leczenia należy regularnie monitorować liczbę komórek krwi ze względu na możliwość wystąpienia supresji szpiku kostnego w trakcie terapii piksantronem.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z chorobami sercowo - naczyniowymi. Należy także monitorować czynność serca w trakcie leczenia.

U pacjentów z wysoką aktywnością dehydrogenazy mleczanowej, dużą objętością guza oraz wysokim stężeniem kwasu moczowego lub fosforanów w osoczu, którzy są bardziej podatni na wystąpienie lizy guza, należy po zakończeniu leczenia oznaczać stężenie kwasu moczowego, kreatyniny, potasu i fosforanu wapnia we krwi.

Nie należy podawać piksantronu u pacjentów, u których współistnieją ciężkie zakażenia oraz u osób ze skłonnością do tego typu zakażeń. W trakcie leczenia należy także unikać stosowania żywych szczepionek wirusowych.

W trakcie leczenia piksantronem zaleca się stosowanie środków ochrony przed słońcem.

Nie wiadomo czy piksantron wpływa na zdolności psycho-fizyczne. Może jednak powodować zawroty głowy oraz zapalenie spojówek i rogówki co będzie się przekładało na jakość widzenia. W przypadku wystąpienia wspomnianych zaburzeń należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn w ruchu.

W trakcie stosowania leku może wystąpić reakcja nadwrażliwości na światło.

Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ leku na płód. Nie należy stosować piksantronu w ciąży. W trakcie leczenia oraz 6 miesięcy po zakończeniu terapii należy stosować skuteczne metody antykoncepcyjne.

Ze względu na brak danych nie należy karmić piersią w trakcie terapii piksantronem.

Stosowanie piksantronu może powodować osłabienie płodności.

W wyniku terapii piksantronem może dojść do szeregu działań niepożądanych. Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest supresja szpiku kostnego. Ponadto dochodzi do zakażeń oraz zarażeń pasożytniczych, zaburzeń psychicznych (lęk, bezsenność), zaburzeń serca (tachykardia, niewydolność lewej komory), zaburzeń ze strony układu oddechowego. Często może pojawić się jadłowstręt, zaburzenia smaku, ból głowy, zapalenie spojówek, niedociśnienie, duszność, kaszel, zaparcia, biegunka, ból brzucha, niestrawność, suchość w jamie ustnej, zmiany w okolicach paznokci, świąd, rumień, ból kości, białkomocz, krwiomocz, zmęczenie, gorączka, obrzęk w miejscu podania. W badaniach diagnostycznych często można obserwować wzrost aktywności aminotransferazy alaninowej i asparaginianowej, wzrost aktywności fosfatazy zasadowej we krwi oraz wzrost stężenia kreatyniny we krwi.

Dotychczas nie zaobserwowano objawów toksycznych związanych z przyjęciem zbyt wysokiej dawki piksantronu.

Piksantron jest słabym inhibitorem topoizomerazy II. Stabilizuje kompleksy białko - DNA i doprowadza do pęknięcia dwuniciowego DNA. Ponadto uważa się, że tworzy także addukty z DNA co dodatkowo doprowadza  do uszkodzenia nici kwasu deoksyrybonukleinowego.

Piksantron podawany jest dożylnie. Stężenie maksymalne w osoczu jest osiągane pod koniec wlewu.

Piksantron wiąże się z białkami osocza w około 50%. Objętość dystrybucji leku wynosi 25,8l.

Większość przyjętego piksantronu jest wydalana w postaci niezmienionej. Niewielka ilość leku jest metabolizowana do nieaktywnych farmakologicznie pochodnych acetylowanych.

Całkowity klirens leku wynosi 72,7l/godzinę. Okres półtrwania piksantronu mieści się w granicach 14,5 - 44,8 godziny.

Dostępne dane wskazują, że główną drogą eliminacji piksantronu jest wydalanie niezmienionego leku z żółcią.