Pembrolizumab, Pembrolizumabum - Zastosowanie, działanie, opis

Pembrolizumab stosowany jest w monoterapii i leczeniu skojarzonym wielu nowotworów.

Pierwszym wskazaniem w jakim został zarejestrowany był czerniak, a następnie rak szyjki macicy. Jest wdrażany do terapii raka płuc, urotelialnego, nerwokomórkowego, płaskonabłonkowego głowy i szyi oraz chłoniaka Hodgkina,.

Specyfika leku i terapii wymaga prowadzenia przez lekarza specjalistę doświadczonego w leczeniu nowotworów.

Podawane dawki mieszczą się w zakresie 200 - 400 mg w 30 minutowym wlewie dożylnym. Podanie odbywa się co trzy lub sześć tygodni. Jest to uzależnione od rodzaju prowadzonej terapii i leczonego nowotworu.

Przeciwwskazaniem do stosowania pembrolizumabu są reakcje nadwrażliwości na substancję czynną.

Pembrolizumab u pacjentów z agresywną postacią choroby lub gorszym rokowaniem może mieć opóźnione działanie. Występuje więcej zgonów w przypadku samodzielnego stosowania pembrolizumabu, niż w leczeniu skojarzonym z cytostatkiem.

Ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych pochodzenia immunologicznego podczas leczenia pembrolizumabem należy szczególnie monitorować pacjentów pod kątem wystąpienia zapalenia płuc, jelit (z perforacją włącznie), wątroby, nerek oraz zaburzeń endokrynologicznych (niedoczynność kory nadnerczy, zapalenie przysadki, cukrzyca typu I, cukrzycowa kwasica ketonowa, niedoczynność i nadczynność tarczycy) i reakcji skórnych.

Wystąpienie powyższych objawów wymaga wdrażaniea odpowiednich schematów farmakologicznych.

W związku z ryzykiem odrzucenia przeszczepu należy rozważyć celowość terapii pembrolizumabem.

Wszystkie politerapie należy oceniać w odniesieniu do wzajemnych oddziaływań międzylekowych oraz stosunku do leczonej jednostki chorobowej.

Podczas wlewu konieczna jest ocena odpowiedzi pacjenta.

Nie przeprowadzono badań stwierdzających występowanie interakcji z innymi lekami.

Przed rozpoczęciem terapii należy unikać stosowania ogólnego kortykosteroidów oraz leków immumosupresyjnych, gdyż istnieje prawdopodobieństwo zmniejszenia skuteczności pembrolizumabu.

Kortykosteroidy można jednak używać gdy pembrolizumab jest stosowany w schemacie chemioterapeutycznym w politerapii.  Ma to na celu zmniejszenie nudności i wymiotów z nią związanych.

Niektórzy pacjenci zgłaszali zawroty głowy i zmęczenie. Podczas stosowania pembrolizumabu można prowadzić pojazdy i obsługiwać maszyny uwzględniając istniejące indywidualnie ograniczenia.

Nie należy stosować pebrolizumabu w czasie ciąży. Nie ma wystarczających badań, jednak z mechanizmu działania przeciwciał  i z badań na szczurach wynika, że lek przechodzi przez łożysko. Może dojść do poronienia.

Badania kliniczne nie przyniosły odpowiedzi czy pembrolizumab przenika do mleka kobiecego. Inne przeciwciała natomiast przenikają. Ponieważ nie można wykluczyć zagrożenia dla oseska  nie należy stosować pembrolizumabu w czasie karmienia piersią.

Nie wykazano aby pembrolizumab wpływał na płodność. Prowadzono padania na małpach przez 6 miesięcy i nie stwierdzono aby lek ten wpływał na układ rozrodczy samców oraz samic.

Największa grupa działań niepożądanych ma pochodzenie imunologiczne. Nawet te o ciężkim przebiegu mają charakter odwracalny i ustępują po wdrożeniu terapii naprawczej czy po zakończeniu leczenia. Obserwujemy tu: zapalenie płuc, nerek, wątroby i jelit oraz zaburzenia endokrynologiczne i skórne.

Ze strony układu pokarmowego często manifestują się nudności i wymioty, biegunka, zaparcia i zmniejszenie łaknienia, ból brzucha, suchość w jamie ustnej i zaburzenia smaku.

Pacjenci zgłaszają bóle i zawroty głowy, duszność i kaszel, bóle mięśniowo-szkieletowe, objawy grypopodobne, bezsenność.

W badaniach laboratoryjnych stwierdza się wiele nieprawidłowości, wynikających z zaburzonej pracy narządów wewnętrznych.

Duża grupa działań niepożądanych pochodzi z układu sercowo-naczyniowego . Są to m.in.

• nadciśnienie tętnicze;
• zapalenie mięśnia sercowego;
• zaburzenia rytmu serca;
• wysięk i zapalenie osierdzia.

Brak jest badań i informacji na temat przedawkowania.

Pembrolizumab to ludzkie przeciwciało monoklonalne IgG4. Wiąże się z receptorem planowanej śmierci komórki 1 (PD-1). Receptor ten bierze udział w odpowiedzi immunologicznej limfocytów T, zwiększając ich odpowiedź przeciwnowotworową.

Wiążąc się z PD-1 hamuje interakcję z ligandami PD-L1 oraz PD-L2 na komórkach nowotworowych. 

Blokowanie szlaku PD-1/PD-L1 zapobiega inaktywacji limfocytów T.

Pembrolizumab wykazuje całkowitą dostępność biologiczną że względu na podanie dożylne.

Pembrolizumab jest przeciwciałem i dlatego nie wiąże się z białkami osocza. Nie ulega pozanaczyniowej dystrybucji.

Pembrolizumab jest rozkładany do małych peptydow i pojedynczych  aminokwasów poprzez ogólny rozkład białek.

Pembrolizumab wydalany jest przez nerki.