Orytawancyna, Oritavancinum - Zastosowanie, działanie, opis

Orytawancyna stosowana jest u osób dorosłych w terapii ostrych bakteryjnych zakażeń skóry oraz tkanek miękkich (ABSSSI - ang. acute bacterial skin and skin structure infections). 

Orytawancyna stosowana jest w infuzji dożylnej pod kontrolą personelu medycznego. Wlew dożylny substancji podawany jest jednorazowo przez 3 godziny.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej, schorzeń współtowarzyszących, reakcji organizmu na substancję itp.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 1200 mg.

Przeciwwskazaniem do stosowania jest nadwrażliwość na orytawancynę.

Pacjenci cierpiący na nadwrażliwość na glikopeptydy wymagają dokładnego monitorowania podczas stosowania orytawancyny. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości podczas podawania orytawancyny należy natychmiast przerwać stosowanie substancji. 

Infuzja orytawancyny może wywoływać zespół "czerwonego człowieka" (nagłe zaczerwienienie, pokrzywka, świąd, wysypka). Zmniejszenie szybkości lub przerwanie infuzji prowadzi do ustąpienia tych objawów.

W zakażeniach mieszanych bakteriami gram-ujemnymi, gram-dodatnimi oraz beztlenowcami, orytawancynę należy stosować w połączeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi. Orytawancyna jest skuteczna jedynie w leczeniu bakterii gram-dodatnich. 

Przyjmowanie orytawanycny fałszywie przedłuża czas protrombinowy oraz czas krzepnięcia. 

W przypadku pacjentów przyjmujących orytawancynę możliwe jest wystąpienie objawów niepożądanych takich jak poantybiotykowe zapalenie jelit oraz  rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Jeśli podczas terapii wystąpi biegunka należy rozważyć wdrożenie leczenia zakażenia Clostridioides difficile.

Orytawancyna, jako lecznicza substancja przeciwbakteryjna, może prowadzić do rozwoju drobnoustrojów lekoopornych. 

Pacjentów przyjmujących orytawancynę należy monitorować pod kątem wystąpienia objawów zapalenia kości oraz szpiku. W przypadku podejrzenia takiego rozpoznania należy wprowadzić terapię alternatywną substancją antybakteryjną. 

Dożylne podawanie heparyny sodowej niefrakcjonowanej przez okres 5 dni po zakończonej terapii orytawancyną jest przeciwwskazane. Orytawancyna może fałszywie wydłużać czas częściowej tromboplastyny. 

Orytawancyna nie wywiera znaczącego wpływu na zdolność obsługi maszyn oraz prowadzenie pojazdów. Po przyjęciu substancji, wśród objawów niepożądanych, mogą wystąpić zawroty głowy, które mogą upośledzać zdolność obsługi maszyn oraz prowadzenia pojazdów. 

Orytawancyna może fałszywie zwiększać wyniki testów laboratoryjnych takich jak: czas protrombinowy (PT), międzynarodowy współczynnik znormalizowany (INR), czas częściowej tromboplastyny po aktywacji (APTT), czas krzepnięcia po aktywacji (ACT), test z użyciem rozcieńczonego jadu żmii Russella (DRVVT), czas krzepnięcia z zastosowaniem aktywatora - krzemionki (SCT). Zaburzenia związane z przyjmowaniem orytawancyny wynikają z jej zdolności do wiązania fosfolipidowych czynników uniemożliwiając ich działanie. Fałszywe wyniki mogą występować od 12 do 120 godzin po przyjęciu orytawancyny. 

Ze względu na brak wystraczających danych klinicznych wykazujących ewentualny wpływ orytawancyny na przebieg ciąży oraz bezpieczeństwo płodu, stosowanie substancji przez ciężarne pacjentki możliwe jest jedynie, gdy korzyści przewyższają zagrożenie dla płodu. 

Badania na organizmach zwierzęcych wykazały zdolność orytawancyny do przenikania do mleka. Nie można wykluczyć takiej możliwości w przypadku kobiet karmiących, dlatego ze względów bezpieczeństwa podczas terapii orytawancyną nie należy karmić piersią. 

Badania na organizmach zwierzęcych nie wykazały szkodliwego wpływu orytawanycny na zdolności reprodukcyjne pacjentów. 

Infuzja dożylna: zapalenie kości, zapalenie szpiku, zapalenie tkanki łącznej, ropień, niedokrwistość, małopłytkowość, eozynofilia, reakcja anafilaktyczna, nadwrażliwość, wstrząs anafilaktyczny, hipoglikemia, hiperurykemia, ból głowy, zawroty głowy, tachykardia, skurcz oskrzeli, świszczący oddech, nudności, zaparcia, wymioty, biegunka, podwyższone stężenie bilirubiny we krwi, pokrzywka, wysypka, świąd, zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej oraz asparginianowej, mialgia, zapalenie pochewki ścięgna, leukocytoklastyczne zapalenie naczyń krwionośnych, zespół "czerwonego człowieka ", obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, nagłe zaczerwienienie, reakcje w miejscu podania orytawancyny (świąd, wysypka, rumień, wynaczynienie, zapalenie żyły, stwardnienie). 

Podczas przeprowadzonych badań klinicznych nie odnotowano przypadków przedawkowania orytawancyny. 

Orytawancyna, jako lecznicza substancja przeciwbakteryjna działająca na bakterie gram-dodatnie, hamuje biosyntezę ściany komórkowej bakterii na etapie transglikozylacji oraz transpeptydacji. Prowadzi do naruszenia ciągłości błon komórkowych bakterii zwiększając jej przepuszczalność, która prowadzi do śmierci komórki. 

Orytawancyna podawana jest w infuzji dożylnej bezpośrednio do układu krwionośnego. Stężenie maksymalne 4,7-7,6 mikrogramów/mL osiągane jest do 24 godzin po podaniu. 

Orytawancyna  wiąże się z białkami osocza w 85%. 

Badania kliniczne wykazały, że orytawancyna nie ulega metabolizmowi i wydalana jest w niezmienionej postaci. 

Średni czas półtrwania orytawanycyny to 245 godzin. Substancja wydalana jest z kałem oraz z moczem.