Ataluren, Atalurenum - Zastosowanie, działanie, opis

Ataluren wykorzystywany jest w terapii u pacjentów powyżej 2 roku życia, cierpiących na dystrofię mięśniową Duchenne'a, wynikającą z mutacji w genie dystrofii.

Rozpoczęcie terapii atalurenem należy podjąć pod nadzorem lekarza specjalisty. Lek należy przyjmować 3 razy dziennie (maksymalnie 40 mg/kg masy ciała na dzień), rano i popołudniu 10 mg/kg masy ciała i wieczorem 20 mg/kg masy ciała. Przerwa między kolejnymi dawkami w ciągu dnia powinna wynosić 6 godzin, a nocna 12 godzin.

Z grupy pacjentów, którzy mogą być objęci terapią za pomocą atalurenu są wykluczone osoby nadwrażliwe na substancję czynną i poddawane działaniu dożylnych aminoglikozydów.   

W krańcowych lub ciężkich zaburzeniach czynności nerek, możliwe jest podjęcie decyzji o przeprowadzeniu terapii jeśli ryzyko jest mniejsze niż korzyści z terapii atalurenem. Zalecane jest obniżenie przepisanej dawki. 

Proces leczenia dystrofii należy połączyć z regularną kontrolą profilu lipidowego, poziomu kreatyniny w surowicy, azotu, mocznika, cystatyny-C i ciśnienia tętniczego, dostosowując częstotliwość do stanu pacjenta.

Szczególne środki ostrożności powinny być zachowane przy łącznym stosowaniu atalurenu z induktorami UGT1A9 i substaratmi OAT1 lub OAT3.

Ze względu na ryzyko pogorszenia czynności nerek atalureny nie należy podawać równolegle z dożylnymi aminoglikozydami.

Wpływ atalurenu na prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn nie został przebadany. Pacjenci, u których występują zawroty głowy powinni zachować szczególną ostrożność.

W celu ochrony zdrowia matki i dziecka należy wystrzegać się od stosowania atalurenu.

Dostępne dane pozostawiają wątpliwości czy atalaturen przenika do mleka matki, tym samym należy przerwać karmienie piersią na czas trwania leczenia.

Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność, tym samym można wnioskować o bezpieczeństwie stosowania atalurenu.

Przyjęcie nadmiernej dawki atalurenu może powodować łagodne działania niepożądane takie jak bóle głowy, nudności, wymioty czy biegunka. Należy kontrolować stan chorego i skonsultować się z fachowym personelem.

Skutkiem mutacji nonsensownej DNA jest zakodowanie nieprawidłowo krótkiego łańcucha białkowego, co prowadzi do choroby. Ataluren umożliwia wytworzenie łańcucha o prawidłowej długości.

W osoczu ataluren osiąga stężenie maksymalne w osoczu po 1,5 godziny od podania. Biodostępność zawiesiny po przyjęciu doustnym jest powyżej 50%, pomimo tego że substancja jest nierozpuszczalna w wodzie.

Niemalże cała dawka atalurenu wiąże się z białkami osocza, nie przenikając do czerwonych krwinek.

Do zmetabolizowania atalurenu dochodzi dzięki łączeniu się enzymów z grupy UGT w wątrobie, jelitach i nerkach. W tym procesie dochodzi do powstania metabolitu atalureno-O-1beta-acyloglukuronidu.

Ataluren jest wydalany w porównywalnych ilościach z kałem i moczem.