Okryplazmina, Ocriplasminum - Zastosowanie, działanie, opis

Wskazaniem do zastosowania oryplazminy jest potwierdzona histologicznie choroba plamki, w przebiegu której niepełne tylne odłączenie ciała szklistego powoduje pociągnięcie plamki i pogorszenie ostrości wzroku, czyli tzw. trakcja szklistkowo-plamkowa.

Okryplazmina musi być przygotowywana i podawana przez wykwalifikowanego okulistę, doświadczonego w wykonywaniu iniekcji do komory ciała szklistego. Ponadto jednostka chorobowa musi zostać potwierdzona w pełnej diagnostyce za pomocą najlepiej koherentnej tomografii optycznej.

Zalecana dawka to 0,125mg. Podawana jest jednorazowo w postaci iniekcji do komory zmienionego chorobowo ciała szklistego. Ewentualne podanie leku do drugiego oka nie jest zalecane w czasie krótszym niż 7 dni od pierwszego zabiegu, ze względu na konieczność monitorowania przebiegu poiniekcyjnego, w tym ryzyka upośledzenia widzenia w oku leczonym.

Dawka stosowana w leczeniu nie jest zależna od jednostki chorobowej, wieku i chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek, niewydolność wątroby). Procedura wykonywania iniekcji do komory ciała szklistego powinna być przeprowadzana w kontrolowanych warunkach aseptycznych.

Przeciwskazaniem do stosowania okryplazminy jest stwierdzona nadwrażliwość na substancję czynną oraz podejrzenie lub aktywna infekcja gałki ocznej i jej okolic.

Okryplazmina podawana w iniekcji do ciała szkilstego powinna być podawana  z zachowaniem aseptycznych technik wykonania zabiegu. Po aplikacji leku należy obserwować pacjentów pod kątem pojawienia się działań ubocznych, takich jak: infekcje wewnętrzne narządu wzroku,  wylew krwi do wewnątrz gałki ocznej, wzrost ciśnienia śródgałkowego. . Należy powiadomić pacjentów o konieczności natychmiastowego informowania o pojawieniu się objawów świadczących o istniejącym stanie infekcyjnym lub jakichkolwiek innych sympt omów nieprawidłowości dotyczących wzroku lub oka. Jeżeli któryś z patologicznych stanów się pojawi, wtedy należy pacjentem zająć się według istniejących procedur medycznych.

Nie rekomenduje się jednoczesnego leczenia okryplazminą obu oczu  u jednego pacjenta ani powtarzania terapii w tym samym oku.

Należy zachować szczególną ostrożność aplikując okryplazminę pacjentom, u których w wywiadzie stwierdzono znaczną krótkowzroczność, brak soczewki, otworopochodne odwarstwienie siatkówki, brak stabilności obwódki soczewki, retinopatie różnej etiologii, AMD lub wylewy krwi do ciała szkilstego. Stosowanie okryplazminy w tej grupie chorych nie zostało dokładnie przebadane.

Brak jest potwierdzonych, rzetelnych informacji na temat stosowania okryplazminy u pacjentów cukrzycowych z patologicznymi zmianami w siatkówce oka, infekcjami błony naczyniowej oka czy poważnym urazem narządu wzroku, dlatego stosowanie rekombinowanej ludzkiej plazminy powinno odbywać się z dużą ostrożnością.

Zdarzają się przypadki podwichnięcia lub drżenia soczewki po zastosowaniu okryplazminy, a także zaburzenia jakości patrzenia w ciągu pierwszych 7 dni po zastosowaniu leku. W takich sytuacjach należy rozpocząć leczenie zgodnie ze standardową praktyką medyczną i należycie kontrolować chorych.

Zastosowanie okryplazminy w iniekcji do ciała szklistego może podować odwracalne zakłócenie patrzenia i widzenia, co może znacznie utrudniać obsługę różnego rodzaju maszyn i pojazdów mechanicznych. Stąd też podczas terapii okryplazminą nie zaleca się wykonywania precyzyjnych czynności.

Rezultaty takich badań jak: tomografia optyczna, oftalmoskopia, test widzenia kolorów, elektroretinogram całopolowy mogą okazać się wadliwe w wyniku zastosowania okryplazminy. Należy to rozważyć, jeżeli takie techniki badawcze zostały zastosowane  do rozstrzygania lub kontrolowania innych stanów patologicznych w obrębie narządu wzroku.

Brak jest potwierdzonych badań dotyczących wpływu okryplazminy na kobiety w ciąży. Zastosowanie leku u kobiet w tym stanie powinno odbywać się tylko wtedy, gdy pozytywne skutki działania znaczne przewyższą ewentualne minusy i zagrożenia dla matki i płodu.

Nie istnieją potwierdzone dane na temat przenikania okryplazminy do mleka matki, dlatego lek powinien być zastosowany w trakcie laktacji tylko wówczas, gdy plusy jego zastosowania znacznie przewyższają ewentualne zagrożenie.

Brak jest potwierdzonych wiadomości dotyczących wpływu okryplazminy na płodność u ludzi.

Reakcje niepożądane po zastosowaniu okryplazminy dotyczą oka. Do najczęściej spotykanych działań niepożądanych należą zmętnienie ciała szkilstego, ból narządu wzroku, błyski w oku (fotopsja) oraz postrzeganie przedmiotów w innych barwach niż są rzeczywiście (chromatopsja). Może dojść też do przejściowej utraty widzenia, przedarciowe (otworopochodne) odwarstwienie siatkówki, zwichnięcie soczewki oraz postęp otworu plamki.

Często dochodzi do pogorszenia jakości widzenia, wylewów krwi do siatkówki lub ciała szklistego, zmiany degeneracyjne oraz obrzęki plamki, spojówki i siatkówki oka, rozjątrzenie, niewystarczające nawilżenie, świerzbienie i uczucie niedomagania oka.

Niezbyt często spotkać można takie działania niepożądane jak: odwracalne niedowidzenie, stany patologiczne siatkówki, soczewki,  źrenicy, podwójne widzenie, urazy oka, stany zapalne spojówek.

Do objawów przedawkowania należy zaliczyć symptomy pogorszenia widzenia oraz łagodne stany zwiększonego ukrwienia spojówek, infekcja gałki ocznej oraz zwężenie źrenicy.

Okryplazmina wykazuje aktywność polegającą na rozkładaniu białkowych składników ciała szkilstego i przestrzeni szklistkowo-siatkówkowej takich jak: lamininy, fibronektyny i kolagen. W wyniku podania leku dochodzi do rozpadu podłoża białkowego odpowiadającego za anormalne przyleganie ciała szklistego w okolicy plamki. Zwarte łączenie elementów proteinowych w obrębie obszaru plamkowego przestrzeni szklistkowo-siatkówkowej potęguje trakcję szklistkowo-plamkową, prowadząc do występowania nieprawidłowości widzenia i/lub otworów w plamce.

Z powodu aplikacji małej dawki leku (0,125 mg) trudno oczekiwać, żeby okryplazmina pojawiła się w krążeniu ogólnoustrojowym po wstrzyknięciu. W ciągu 30 minut po iniekcji stężenie okryplazminy w ciele szklistym wynosi 12 mcg / ml. 24 godziny po aplikacji stężenie leku w naczyniu krwionośnym wynosi 0,5 μg / ml.

Okryplazmina jest szybko inaktywowana przez inhibitor proteazy α2-antyplazminę lub α2-makroglobulinę.