Nadroparyna, Nadroparinum calcicum - Zastosowanie, działanie, opis

Nadroparyna jest stosowana w profilaktyce żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej w chirurgii i chirurgii ortopedycznej oraz u pacjentów unieruchomionych z innych przyczyn niż zabieg chirurgiczny gdy istnieje ryzyko silnych powikłań zatorowo-zakrzepowych.

Nadroparyna wskazana jest w leczeniu zakrzepicy żył głębokich oraz niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału serca bez załamka Q.

Również stosowana jest w profilaktyce powstawania zakrzepów podczas hemodializy.

Dawkowanie uzależnione jest od jednostki chorobowej, stanu pacjenta, odpowiedzi na leczenie, masy ciała i ustalane jest indywidualnie wyłącznie  przez doświadczonych lekarzy.

Nadroparynę podaje się do dwóch razy na dobę w zastrzyku podskórnym lub dożylnym.

Zakres dawek zwykle stosowanych to 38 - 86  j.m. anty-Xa/kg m.c.

Przeciwwskazaniem do stosowania nadroparyny jest uczulenie na lek oraz małopłytkowość, która może wystąpić podczas jej stosowania.

Dodatkowym przeciwwskazaniem są zmiany organiczne zagrażające krwawieniem czyli aktywna choroba wrzodowa  żołądka i dwunastnicy, aktywne krwawienie, krwotoczny incydent naczyniowo-mózgowy, ostre zakaźne zapalenie wsierdzia, ciężkie zaburzenie czynności nerek.

Dodatkowo u pacjentów, którzy mają mieć znieczulenie ogólne w zabiegu planowym nadroparyna jest przeciwwskazana.

Nadroparynę należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących jednocześnie doustne leki przeciwzakrzepowe (warfaryna, acenokumarol), glikokortykosteroidy (np. w leczeniu astmy oskrzelowej) , dekstran.

Ze względu na zwiększone ryzyko krwawień nadroparynę należy ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek, z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, ciężkim nadciśnieniem, zaburzeniami naczyniowymi w obrębie oka oraz w okresie pooperacyjnym, kiedy dokonywano ingerencji w obrębie mózgu, rdzenia kręgowego i oczu.

U diabetyków, osób z niewydolnością nerek, leczonych ACEI lub NLPZ należy monitorować poziom potasu we krwi.

Nadroparyny nie należy łączyć z innymi lekami, które mogą wpływać na zmianę parametrów krzepnięcia krwi. Jest to przede wszystkim aspiryna (kwas acetylosalicylowy) jak również inne niesteroidowe leki przeciwzapalne czyli NLPZ (np. Ibuprofen, metamizol) oraz leki przeciwpłytkowe (klopidogrel), leki hormonalne u kobiet.

W trakcie leczenia należy unikać pokarmów wysokopotasowych (ziemniaki, pomidory) ze względu na ryzyko hiperkaliemii.

Brak jest danych na temat wpływu nadroparyny na prowadzenie pojazdów.

Stosując nadroparynę należy unikać ziół o działaniu przeciwzakrzepowym i przeciwpłytkowym. Będzie to czosnek, imbir, miłorząb dwuklapowy (Gingko biloba), borówka czarna (Vaccinium myrtillus), szałwia czerwona (korzeń Dan Shen).

Nie ma wystarczających badań na temat przenikania nadroparyny przez łożysko. Przy konieczności podania należy przeanalizować relację korzyści dla matki w stosunku do ryzyka dla płodu.

Nie ma wystarczających badań na temat przenikania nadroparyny do mleka kobiecego. Nie zaleca się stosowania w okresie laktacji.

Brak jest badań na temat wpływu nadroparyny na płodność.

Podanie podskórne lub dożylne może nieść za sobą działania niepożądane:

W miejscu wstyrzyknięcia bardzo często występują małe krwiaki. Krwawienia mogą być również  różnie zlokalizowane.

Często występuje reakcja skórna w miejscu wstrzyknięcia oraz zwiększenie stężenia enzymów watrobowych (aminotransferaz) we krwi.

Rzadko ma miejsce małopłytkowość, zaburzenia skóry i tkanki podskórnej (wysypka, pokrzywka, rumień, świąd).

Bardzo rzadko dochodzi do martwicy skóry, zaburzenia krwi objawiającego się eozynofilią.

Bardzo rzadko notowano przypadki przejściowej hiperkaliemii i priapizmu.

Przedawkowanie nadroparyny głównie objawia się wystąpieniem krwawień.

Zwykle pomaga pominięcie dawki lub zmniejszenie dawki.

W rzadkich przypadkach należy podać pacjentowi siarczan protaminy, który neutralizuje działanie nadroparyny.

Nadroparyna hamuje kaskadę krzepnięcia krwi poprzez opóźnienie wytwarzania trombiny oraz neutralizowanie już wytworzonej trombiny.

Absorpcja nadroparyny jest liniowa. Po podaniu podskórnym biodostępność wynosi  98%.

Nadroparyna ma znacznie mniejszą zdolność do wiązania z białkami osocza niż heparyna, której zdolność wynosi ponad  90%. 

Metabolizm nadroparyny zachodzi w wątrobie.

Nadroparyna wydalana jest z organizmu przez nerki z moczem.