Metyloprednizolon, Methylprednisolonum - Zastosowanie, działanie, opis

Metyloprednizolon stosowany jest w leczeniu objawowym, to znaczy łagodzi objawy choroby, ale nie likwiduje jej przyczyn. Wyjątek stanowią zaburzenia endokrynologiczne, w których metyloprednizolon znalazł zastosowanie jako leczenie substytucyjne (zastępcze).

Metyloprednizolon wykorzystuje się w leczeniu zaburzeń endokrynologicznych, to jest pierwotnej lub wtórnej niedoczynności kory nadnerczy, ostrej niedoczynności kory nadnerczy, wstrząsie wywołanym niewydolnością kory nadnerczy lub wstrząsie nieodpowiadającym na konwencjonalne leczenie, w sytuacji potwierdzenia lub podejrzenia niewydolności kory nadnerczy. Metyloprednizolon stosuje się również przed zabiegami chirurgicznymi oraz w przypadku ciężkiej choroby lub urazu u pacjentów ze zdiagnozowaną niewydolnością kory nadnerczy lub zmniejszonym poziomem hormonów nadnerczy, a także u pacjentów z wrodzonym przerostem nadnerczy, nieropnym zapaleniem tarczycy lub hiperkalcemią nowotworową (podwyższonym stężeniem wapnia we krwi).

Wskazaniem do krótkotrwałego leczenia wspomagającego jest stan zaostrzenia chorób reumatycznych, takich jak: łuszczycowe zapalenie stawów, reumatoidalne zapalenie stawów, w tym młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, ostre i podostre zapalenie kaletki maziowej, ostre nieswoiste zapalenie pochewki ścięgna, ostre dnawe zapalenie stawów, pourazowe choroby zwyrodnieniowe stawów, zapalenie błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów, zapalenia nadkłykcia.

Lek stosuje się w okresie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące u pacjentów z układowym toczniem rumieniowatym, zapaleniem wielomięśniowym i zapaleniem skórno-mięśniowym, ostrym reumatycznym zapaleniem mięśnia sercowego, polimialgią reumatyczną, olbrzymiokomórkowym zapaleniem tętnic.

Metyloprednizolonem leczone są choroby dermatologiczne, takie jak pęcherzyca, pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry, ciężka odmiana rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa-Johnsona), złuszczające zapalenie skóry, ziarniniak grzybiasty, ciężka postać łuszczycy, ciężka postać łojotokowego zapalenia skóry.

Metyloprednizolon stosuje się w chorobach alergicznych o ciężkim przebiegu, takich jak sezonowe lub całoroczne (niesezonowe) alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, choroba posurowicza, astma oskrzelowa, reakcja nadwrażliwości na leki, wyprysk kontaktowy (kontaktowe zapalenie skóry) lub atopowe zapalenie skóry. Lek stosuje się również w ciężkich procesach alergicznych i zapalnych oka, takich jak alergiczne brzeżne owrzodzenia rogówki, półpasiec oczny, zapalenie w obrębie odcinka przedniego oka, rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka i zapalenie naczyniówki, współczulne zapalenie błony naczyniowej, alergiczne zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, naczyniówki, siatkówki, nerwu wzrokowego, tęczówki lub ciała rzęskowego.

Lek znalazł zastosowanie w wielu chorobach układu oddechowego, np. objawowej sarkoidozie, zespole Loefflera niepoddającym się leczeniu innymi lekami, berylozie, piorunującej lub rozsianej gruźlicy płuc lub zachłystowym zapaleniu płuc), a także w chorobach krwi, np. samoistnej plamicy małopłytkowej u dorosłych, wtórnej małopłytkowości u dorosłych, nabytej (autoimmunologicznej) niedokrwistości hemolitycznej, niedoborze erytroblastów w szpiku, wrodzonej niedokrwistości hipoplastycznej.

Kolejnym wskazaniem jest leczenie paliatywne białaczki i chłoniaków u dorosłych lub ostrej białaczki u dzieci.

Metyloprednizolon podaje się w celu wywołania wydzielania moczu (diurezy) albo ustąpienia białkomoczu (proteinurii) w zespole nerczycowym, bez mocznicy, idiopatycznym (niewiadomego pochodzenia) lub w przebiegu tocznia rumieniowatego.

Metyloprednizolon stosuje się w okresach zaostrzenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, choroby Leśniowskiego-Crohna lub stwardnienia rozsianego. Lek podaje się również pacjentom z guzem mózgu, u których wystąpił obrzęk mózgu.

Innym wskazaniem jest transplantacja (przeszczep narządów).

Metyloprednizolon stosuje się doustnie, lub w postaci wstrzyknięcia dożylnego, wstrzyknięcia domięśniowego lub wlewu dożylnego.

Dawka stosowana w leczeniu jest zmienna i dobierana indywidualnie, w zależności od jednostki chorobowej, stanu klinicznego pacjenta, odpowiedzi na leczenie, masy ciała, chorób towarzyszących, narażenia na stres.

W ostrych, ciężkich postaciach chorób stosuje się znacznie większe dawki leku niż w schorzeniach przewlekłych.

Po podaniu doustnym zwykle stosowana dawka początkowa (dobowa) u osób dorosłych wynosi od 4 mg do 48 mg.

W podaniu dożylnym lub domięśniowym dawka zwykle stosowana (dobowa) u osób dorosłych wynosi od 10 mg do 1000 mg.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na metyloprednizolon lub inne kortykosteroidy oraz uogólnione infekcje grzybicze.

Pacjentom leczonym kortykosteroidami w dawkach immunosupresyjnych nie należy podawać szczepionek żywych lub szczepionek żywych atenuowanych (szczepionki te zawierają żywe drobnoustroje niechorobotwórcze lub o zmniejszonej chorobotwórczości).

Im większe dawki i czas trwania leczenia kortykosteroidami, tym większe ryzyko powikłań. Chorych zawsze należy leczyć stosując najmniejsze dawki kortykosteroidów, które pozwalają uzyskać kontrolę objawów. Redukcja dawek leku powinna odbywać się stopniowo. Nagłe ostawienie leku może spowodować ostrą niewydolność nadnerczy prowadzącą do zgonu lub „zespół odstawienia” steroidów, objawiający się brakiem łaknienia, nudnościami, wymiotami, letargiem, bólem głowy, gorączką, bólem stawów, łuszczeniem się skóry, bólem mięśni, zmniejszeniem masy ciała i (lub) niedociśnieniem tętniczym.

Pacjenci stosujący kortykosteroidy są bardziej podatni na zakażenia. Ponadto lek może maskować niektóre jego objawy.

Leczenie gruźlicy kortykosteroidami ograniczone jest do przypadków o przebiegu piorunującym lub rozsianym w skojarzeniu z odpowiednimi lekami przeciwgruźliczymi.

Długotrwałe leczenie kortykosteroidami może indukować osteoporozę, ostre zapalenie trzustki, ostrą miopatię lub nowotwory złośliwe układu naczyniowego (mięsak Kaposiego).

Kortykosteroidy niekiedy mogą wywołać reakcje skórną i anafilaktyczną i (lub) anafilaktoidalną. Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których w przeszłości występowały reakcje alergiczne na jakikolwiek lek.

U pacjentów doświadczających silnego stresu może być konieczna modyfikacja dawki leku.

Nie powinno się stosować kortykosteroidów u pacjentów z chorobą Cushinga, ponieważ mogą one skutkować nasileniem zespołu Cushinga.

Kortykosteroidy mogą wywierać silniejszy efekt leczniczy u pacjentów z niedoczynnością tarczycy lub marskością wątroby.

Przy dłuższej terapii lek może spowodować wystąpienie lub zaostrzenie cukrzycy, dlatego pacjenci z podejrzeniem lub ze zdiagnozowaną cukrzycą powinni skonsultować się z lekarzem.

Leczenie kortykosteroidami, zmniejszenie ich dawki lub odstawienie może prowadzić do wystąpienia lub nasilenia zaburzeń psychicznych, takich jak euforia, bezsenność, zmiany nastroju, zmiany osobowości, głęboka depresja. W sytuacji wystąpienia objawów psychotycznych, należy skontaktować się z lekarzem.

Kortykosteroidy stosowane w terapii długoterminowej mogą powodować schorzenia oczu, np. zaćmę, wytrzeszcz lub jaskrę. W przypadku osłabienia ostrości wzroku lub innego zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z lekarzem.

U pacjentów z czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego, guzem chromochłonnym, nadciśnieniem tętniczym, nieswoistym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, niewydolnością nerek, niewydolnością nadnerczy, twardziną skóry, zaburzeniami zakrzepowo-zatorowymi, zastoinową niewydolnością serca należy zachować szczególną ostrożność.

Lek może maskować objawy choroby wrzodowej. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu kwasu acetylosalicylowego lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), ze względu na zwiększone ryzyko rozwoju choroby wrzodowej żołądka i jelit.

Kortykosteroidy mają wpływ na gospodarkę lipidową, powodując wzrost stężenia lipidów we krwi. Ponadto poprzez wpływ na gospodarkę wodno-elektrolitową przyczyniają się do zatrzymanie sodu i wody w organizmie (obrzęki) oraz zwiększenia wydalania potasu i wapnia. Przyjmowanie średnich i dużych dawek leku może spowodować wzrost ciśnienia krwi. Powinno się ograniczać spożycie soli oraz zwiększyć ilość dostarczanego do organizmu potasu poprzez dietę lub dodatkową suplementację.

Nie powinno się stosować kortykosteroidów w leczeniu urazowego uszkodzenia mózgu.

Długotrwałe stosowanie kortykosteroidów u niemowląt i dzieci może spowodować zahamowanie wzrostu i zaburzenia rozwoju, a także zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego lub zapalenie trzustki.

Należy poinformować lekarza o wszystkich lekach przyjmowanych przed rozpoczęciem przyjmowania metyloprednizolonu. W przypadku terapii wielolekowej niekiedy konieczna jest modyfikacja schematu leczenia, ze względu na liczne interakcje farmakologiczne pomiędzy lekami.

Nasilenie działania immunosupresyjnego (ryzyko groźnych infekcji). Zwiększenie ryzyka wystąpienia zapaleń uchyłków jelita grubego i perforacji przewodu pokarmowego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Baricytynib (Baricitinib)	selektywne leki immunosupresyjne

Nasilenie działania immunosupresyjnego (ryzyko groźnych infekcji).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Anakinra (Anakinra)	inhibitory interleukiny
Belatacept (Belatacept)	selektywne leki immunosupresyjne
Dinutuksymab beta (Dinutuximab beta)	przeciwciała monoklonalne - przeciwnowotworowe i immunosupresyjne

Osłabienie hipoglikemizującego (przeciwcukrzycowego) działania leków.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Akarboza (Acarbose)	doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory alfa-glukozydazy
Albiglutyd (Albiglutide)	analogi glukagonopodobnego peptydu-1 GLP-1
Alogliptyna (Alogliptin)	doustne leki przeciwcukrzycowe - INNE
Dapagliflozyna (Dapagliflozin)	doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory transportera sodowo-glukozowego2 - SGLT2
Dulaglutyd (Dulaglutide)	analogi glukagonopodobnego peptydu-1 GLP-1
Eksenatyd (Exenatide)	analogi glukagonopodobnego peptydu-1 GLP-1
Empagliflozyna (Empagliflozin)	doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory transportera sodowo-glukozowego2 - SGLT2
Gliklazyd (Gliclazide)	doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Glikwidon (Gliquidone)	doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Glimepiryd (Glimepiride)	doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Glipizyd (Glipizide)	doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Insulina Aspart (Insulin aspart)	insuliny
Insulina Degludec (Insulin degludec)	insuliny
Insulina Detemir (Insulin detemir)	insuliny
Insulina Glargine (Insulin glargine)	insuliny
Insulina Glulizynowa (Insulin glulisine)	insuliny
Insulina Izofanowa (Insulin isophane)	insuliny
Insulina Lispro (Insulin lispro)	insuliny
Insulina Neutralna (Insulin human)	insuliny
Kanagliflozyna (Canagliflozin)	doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory transportera sodowo-glukozowego2 - SGLT2
Linagliptyna (Linagliptin)	doustne leki przeciwcukrzycowe - gliptyny - inhibitor peptydazy dipeptydylowej IV (DPP-4)
Liraglutyd (Liraglutide)	analogi glukagonopodobnego peptydu-1 GLP-1
Nateglinid (Nateglinide)	doustne leki przeciwcukrzycowe - INNE
Pioglitazon (Pioglitazone)	doustne leki przeciwcukrzycowe - INNE
Repaglinid (Repaglinide)	doustne leki przeciwcukrzycowe - glinidy
Saksagliptyna (Saxagliptin)	doustne leki przeciwcukrzycowe - gliptyny - inhibitor peptydazy dipeptydylowej IV (DPP-4)
Sitagliptyna (Sitagliptin)	doustne leki przeciwcukrzycowe - gliptyny - inhibitor peptydazy dipeptydylowej IV (DPP-4)
Wildagliptyna (Vildagliptin)	doustne leki przeciwcukrzycowe - gliptyny - inhibitor peptydazy dipeptydylowej IV (DPP-4)
Metformina (Metformin)	doustne leki przeciwcukrzycowe - biguanidy

Zwiększenie ryzyka ciężkiej hiponatremii (obniżenia poziomu sodu we krwi).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Desmopresyna (Desmopressin)	wazopresyna i analogi

Zwiększenie ryzyka wystąpienia drgawek.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Bupropion (Bupropion)	NDRI - inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i dopaminy

Zwiększenie ryzyka wystąpienia zapalenia i naderwania ścięgien (przede wszystkim ścięgna Achillesa).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Moksyfloksacyna (Moxifloxacin)	fluorochinolony

Nasilenie działania przeciwzakrzepowego lub działanie antagonistyczne (przeciwne działanie leków).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Acenokumarol (Acenocoumarol)	leki przeciwzakrzepowe - antagoniści witaminy K

Działanie antagonistyczne metyloprednizolonu do neostygminy w miastenii (przeciwne działanie leków).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Neostygmina (Neostigmine)	inhibitory AChE - inhibitory acetylocholinoesterazy

Zniesienie efektu immunomodulacyjnego inozyny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Inozyny pranobeks (Inosine pranobex)	inne substancje przeciwwirusowe działające bezpośrednio na wirusy

Obniżenie stężenia donepezylu we krwi i osłabienie jego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Donepezil (Donepezil)	inhibitory AChE - inhibitory acetylocholinoesterazy

Obniżenie stężenia metyloprednizolonu we krwi i osłabienie jego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Cyklofosfamid (Cyclophosphamide)	cytostatyki alkilujące
Dabrafenib (Dabrafenib)	inhibitory kinazy białkowej
Fenobarbital (Luminal) (Phenobarbital)	inne leki przeciwpadaczkowe
Fenytoina (Phenytoin)	leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe i stabilizujące błony neuronów
Karbamazepina (Carbamazepine)	leki przeciwpadaczkowe - blokujące kanały sodowe
Newirapina (Nevirapine)	nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy
Ryfampicyna (Rifampicin (rifampin))	antybiotyki - INNE

Obniżenie stężeń obu leków we krwi i osłabienie ich działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Bosentan (Bosentan)	antagoniści receptora endoteliny ETA

Osłabienie hipotensyjnego (przeciwnadciśnieniowego) działania leków.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Azylsartan (Azilsartan medoxomil)	ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Eprosartan (Eprosartan)	ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Irbesartan (Irbesartan)	ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Kandesartan (Candesartan)	ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Losartan (Losartan)	ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Olmesartan (Olmesartan)	ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Ramipryl (Ramipril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Telmisartan (Telmisartan)	ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II
Walsartan (Valsartan)	ARB, sartany - blokery receptora angiotensyny II

Wzrost stężenia metyloprednizolonu we krwi i nasilenie jego działania oraz objawów niepożądanych.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Aprepitant (Aprepitant)	antagoniści receptorów neurokiniowych 1 - NK1
Dasatynib (Dasatinib)	inhibitory kinazy białkowej
Diltiazem (Diltiazem)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy
Eliglustat (Eliglustat)	VARIA / INNE
Erytromycyna (Erythromycin)	antybiotyki makrolidowe - makrolidy
Etynyloestradiol (Ethinylestradiol)	estrogeny naturalne i syntetyczne
Fosaprepitant (Fosaprepitant)	antagoniści receptorów neurokiniowych 1 - NK1
Itrakonazol (Itraconazole)	przeciwgrzybicze pochodne triazolu
Ketokonazol (Ketoconazole)	przeciwgrzybicze pochodne imidazolu
Klarytromycyna (Clarithromycin)	antybiotyki makrolidowe - makrolidy
Kobicystat (Cobicistat)	inhibitory proteazy HIV
Lapatynib (Lapatinib)	inne leki przeciwnowotworowe
Sakwinawir (Saquinavir)	przeciwwirusowe nukleozydy i nukleotydy

Wzrost stężenia metyloprednizolonu we krwi i nasilenie jego działania oraz objawów niepożądanych. Obniżenie stężenia darunawiru i osłabienie jego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Darunawir (Darunavir)	inhibitory proteazy HIV

Wzrost stężeń obu leków we krwi i nasilenie ich działania oraz objawów niepożądanych.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Takrolimus (Tacrolimus)	inhibitory kalcyneuryny

Wzrost ryzyka wystąpienia wrzodów żołądka i jelit oraz krwawień z przewodu pokarmowego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Kwas mefenamowy (Mefenamic acid)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol

Obniżenie stężenia buspironu we krwi i osłabienie jego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Buspiron (Buspirone)	leki przeciwlękowe wpływające na przekaźnictwo serotoninergiczne

Obniżenie stężenia eletryptanu we krwi i osłabienie jego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Eletryptan (Eletriptan)	tryptany - selektywni agoniści receptora serotoninowego 5-HT1

Obniżenie stężenia metadonu we krwi i osłabienie jego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Metadon (Methadone)	agoniści receptora opioidowego

Zwiększenie ryzyka hipokaliemii (obniżenia poziomu potasu we krwi). Możliwy wzrost glikemii.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Fenoterol (Fenoterol)	agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Olodaterol (Olodaterol)	agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych
Salbutamol (Salbutamol)	agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych

Obniżenie stężenia salicylanów we krwi i osłabienie ich działania. Zwiększenie ryzyka wystąpienia owrzodzeń przewodu pokarmowego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Kwas acetylosalicylowy (Acetylsalicylic acid)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Osłabienie działania moczopędnego. Zwiększenie ryzyka hipokaliemii (obniżenia poziomu potasu we krwi).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Furosemid (Furosemide)	leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Hydrochlorotiazyd (Hydrochlorothiazide)	leki moczopędne, diuretyk - tiazydy i tiazydopodobne
Torasemid (Torasemide)	leki moczopędne, diuretyk - pętlowe

Obniżenie stężenia tiklopidyny we krwi i osłabienie jej działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Tiklopidyna (Ticlopidine)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Szybki wzrost stężenia teofiliny we krwi i nasilenie jej działania oraz objawów niepożądanych.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Teofilina (Theophylline)	metyloksantyny - blokery adenozyny i fosfodiesterazy

Wzrost stężenia aktywnego metabolitu klopidogrelu we krwi i nasilenie jego działania oraz objawów niepożądanych. Zwiększenie ryzyka krwawień.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Klopidogrel (Clopidogrel)	leki przeciwzakrzepowe - inhibitory agregacji płytek

Wzrost stężenia mianseryny we krwi i nasilenie jej działania oraz objawów niepożądanych.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Mianseryna (Mianserin)	substancje przeciwdepresyjne o innym mechanizmie działania

Wzrost stężenia mirtazapiny we krwi i nasilenie jej działania oraz objawów niepożądanych.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Mirtazapina (Mirtazapine)	substancje przeciwdepresyjne o innym mechanizmie działania

Zwiększenie ryzyka hipokaliemii (obniżenia poziomu potasu we krwi).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Acetazolamid (Acetazolamide)	inhibitory anhydrazy węglanowej

Zwiększenie ryzyka wystąpienia miopatii (osłabienia mięśni) i rabdomiolizy (rozpadu mięśni).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Telbiwudyna (Telbivudine)	nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy

Zwiększenie ryzyka wystąpienia stanów zapalnych śluzówki przewodu pokarmowego.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Pitolisant (Pitolisant)	inne substancje działające na układ nerwowy

Możliwe hamowanie aktywności przeciwwirusowej interferonu alfa.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:

Obniżenie stężenia izoniazydu we krwi i osłabienie jego działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Izoniazyd (Isoniazid)	substancje stosowane w leczeniu gruźlicy

Zwiększenie ryzyka toksycznego działania, w przypadku zastosowania korzystnego połączenia obu leków w celu przeszczepienia narządów.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Cyklosporyna (Cyclosporine)	inhibitory kalcyneuryny

Obniżenie stężenia ergotaminy we krwi i osłabienie jej działania.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Ergotamina (Ergotamine)	alkaloidy sporyszu

Jednoczesne przyjmowanie metyloprednizolonu oraz grejpfrutów lub soku grejpfrutowego może spowodować wzrost stężenia leku z poziomu terapeutycznego do toksycznego. Nie zaleca się spożywania tych owoców i picia z nich soków w trakcie kuracji. W celu uniknięcia interakcji nie należy spożywać grejpfrutów lub soku grejpfrutowego co najmniej 4 godziny przed zażyciem i po zażyciu leku.

Metyloprednizolon może powodować działania niepożądane wpływające na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, to jest zawroty głowy, zaburzenia wzroku i uczucie zmęczenia. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas terapii metyloprednizolonem lub zmiany schematu leczenia.

Metyloprednizolon może tłumić reakcje skórne w testach alergicznych.

Nie wolno stosować metyloprednizolonu w okresie ciąży, chyba że potencjalne korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem.

Metyloprednizolon przenika do mleka kobiecego. Nie zaleca się jego stosowania w okresie laktacji, jeśli spodziewane korzyści nie przeważają nad możliwym ryzykiem.

Badania na zwierzętach wykazały upośledzający wpływ metyloprednizolonu na płodność.

Skutki uboczne po podaniu dożylnym lub domięśniowym są podobne do obserwowanych po podaniu doustnym. Toksyczność leku zależna jest od dawki i długości terapii.

Możliwe działania niepożądane występujące często po wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym to zakażenia, hamowanie wydzielania kortykotropiny i kortyzolu w organizmie (przy długotrwałej terapii), zmiana sylwetki ciała (bawoli kark, twarz księżyc w pełni, otyłość brzuszna, chude kończyny), zatrzymywanie sodu i płynów w organizmie, zmniejszenie stężenia potasu we krwi, wzrost ciśnienia krwi, obniżenie nastroju, euforia, zaćma, wrzody żołądka lub jelit, trądzik, osteoporoza, osłabienie mięśni, siniaki, ścieńczenie i kruchość skóry, zaburzenia gojenia ran.

U dzieci najczęściej występującym objawem po podaniu leku jest zmiana nastroju, zaburzenia zachowania, bezsenność i rozdrażnienie. Metyloprednizolon może również przyczynić się do zahamowania wzrostu.

Zatrucie ostre metyloprednizolonem nie daje żadnych objawów klinicznych. Przewlekłe przedawkowanie może wywołać objawy typowe dla zespołu Cushinga.

Metyloprednizolon jest syntetycznym glikokortykosteroidem o silnym działaniu przeciwzapalnym i immunosupresyjnym. W stosunku do prednizolonu wywiera silniejszy efekt przeciwzapalny oraz ma mniejszy wpływ na zatrzymanie sodu i wody w organizmie. Metyloprednizolon działa przynajmniej czterokrotnie silniej od hydrokortyzonu. Lek usuwa objawy zapalenia, ale nie likwiduje jego przyczyny. Powoduje redukcję obrzęków, poprzez zmniejszenie przepuszczalności naczyń włosowatych.

Kortykosteroidy stosowane w małych dawkach działają głównie wewnątrz komórki, gdzie na poziomie DNA modyfikują syntezę niektórych enzymów odpowiedzialnych za efekt leczniczy. Mechanizm działania kortykosteroidów stosowanych w dużych dawkach nie jest do końca poznany. Szczyt działania farmakologicznego występuje później niż szczyt stężenia we krwi.

Kortykosteroidy nasilają katabolizm (rozpad) białek i glukoneogenezę (resyntezę glukozy). Zwiększają lipolizę w obrębie kończyn (nasilają rozkład tłuszczów), a w okolicy klatki piersiowej, szyi i głowy wywierają efekt lipogenny (nasilają syntezę tłuszczów), co skutkuje charakterystycznymi zmianami sylwetki ciała (bawoli kark, twarz księżyc w pełni, otyłość brzuszna, chude kończyny).

Metyloprednizolon jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. Bezwzględna dostępność biologiczna po podaniu doustnym wynosi w przybliżeniu od 82% do 89%. Po podaniu domięśniowym stopień wchłaniania leku jest podobny jak po podaniu dożylnym oraz znacznie wyższy niż w przypadku podania doustnego w postaci roztworu lub tabletek.

Metylopednizolon wiąże się w około 77% z białkami osocza.

Metyloprednizolon metabolizowany jest przede wszystkim w wątrobie z udziałem enzymu CYP3A4 do nieczynnych metabolitów: 20α-hydroksymetyloprednizolonu i 20β-hydroksymetyloprednizolonu.

Okres półtrwania metyloprednizolonu wynosi od 2 do 3 godzin. Z ustroju metabolity wydalane są głównie przez nerki z moczem, w znacznie mniejszym stopniu z kałem. Nie ma konieczności modyfikowania dawki u pacjentów, u których doszło do pogorszenia czynności nerek.