Antytrombina alfa, Antitrombinum alfa - Zastosowanie, działanie, opis

Antytrombina alfa jest stosowana w okresie leczenia chirurgicznego u pacjentów z wrodzonym niedoborem antytrombiny jako profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Zwykle podawana jest z heparyną lub heparyną drobnocząsteczkową.

Leczenie powinno odbywać się pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu wrodzonego niedoboru antytrombiny. Dawka i czas leczenia powinny zostać dobrane indywidualnie do stanu pacjenta z uwzględnieniem epizodów zakrzepowo-zatorowych w wywiadzie rodzinnym, aktualnych klinicznych czynników ryzyka i wyników badań laboratoryjnych.

Przeciwwskazaniami do stosowania są nadwrażliwość na antytrombinę alfa, białka kozie lub składniki mleka koziego.

Podczas i po wykonaniu infuzji pacjenci powinni być obserwowani pod kątem objawów niepożądanych typu alergicznego, takich jak wysypka, pokrzywka uogólniona, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech, niedociśnienie tętnicze i wstrząs anafilaktyczny. Same wlewy powinny być wykonywane w warunkach umożliwiających podjęcie odpowiedniej interwencji w razie wystąpienia ciężkich reakcji. Poziom przeciwciał powinien być również monitorowany i raportowany. Ze względu na ograniczoną ilość danych i różną farmakokinetykę antytrombiny alfa u kobiet w ciąży i kobiet nieciężarnych nie jest możliwe opracowanie wytycznych do jej stosowania w czasie ciąży. Przed równoczesnym zastosowaniem leczenia heparyną, heparyną drobnocząsteczkową lub innymi lekami przeciwzakrzepowymi należy regularnie kontrolować zakres antykoagulacji w niewielkich odstępach czasu, a szczególnie w pierwszych godzinach od rozpoczęcia stosowania antytrombiny, aby ustalić dawkę antykoagulantu oraz zapobiec zbyt małej krzepliwości krwi. Należy wziąć pod uwagę ryzyko obniżenia aktywności antytrombiny podczas długotrwałego leczenia heparyną niefrakcjonowaną.

Nie prowadzono badań interakcji antytrombiny z innymi substancjami. Monitorowanie parametrów klinicznych oraz biologicznych wymaga podawanie antytrombiny alfa z heparyną lub jej pochodnymi oraz innymi substancjami o właściwościach antykoagulacyjnych pacjentom ze zwiększonym ryzykiem krwawienia.

Antytrombina alfa nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.

Dane kliniczne o stosowaniu antytrombiny alfa u kobiet w ciąży są ograniczone, nie wskazują one jednak na szkodliwy jej wpływ na matkę lub dziecko. W badania na szczurach również nie stwierdzono negatywnego oddziaływania na przebieg ciąży i rozwój płodu. Ze względu na różne właściwości farmakokinetyczne antytrombiny alfa u kobiet ciężarnych i nieciężarnych, nie zaleca się jej stosowania u kobiet w ciąży.

Nie wiadomo, czy antytrombina alfa przenika do mleka  kobiecego. Ze względu na potencjalne ryzyko dla karmionego dziecka, należy rozważyć czy przerwać stosowanie antytrombiny alfa, czy przerwać karmienie dziecka piersią.

Brakuje informacji o wpływie antytrobiny alfa na płodność kobiet lub mężczyzn.

Substancja podawana jest w roztworach do infuzji, działania niepożądane są w głównej mierze związane z miejscem podania. Niezbyt często występują siniaki w miejscu wkłucia, rumień, wysypka oraz ból w miejscu infuzji, może pojawić się uczucie ciepła. Często spotykane są krwotoki w miejscu wkłucia lub krwotoki i wydzielina z rany po zabiegu oraz zawroty i ból głowy, nudności.

Przypadki przedawkowania nie są znane.

Antytrombina alfa jest rekombinowanym analogiem ludzkiej glikoproteiny o masie 58 kDa (432 aminokwasów), która jest jednym z najważniejszych naturalnych inhibitorów krzepnięcia krwi. Największą aktywność hamującą wykazuje wobec trombiny i czynnika Xa oraz czynników aktywacji kontaktowej, szlaku wewnątrzpochodnego i kompleksu czynnika VIIa z czynnikiem tkankowym. Heparyna istotnie zwiększa aktywność antytrombiny, a działanie antykoagulacyjne heparyny jest uzależnione od obecności antytrombiny. Antytrombina zawiera dwie czynnościowo ważne domeny: pierwsza tworzy trwały kompleks blokujący z trombiną, druga wchodzi w interakcję z heparyną i podobnymi substancjami, co wzmaga inhibicję trombiny. Kompleksy inhibitor-trombina układu krzepnięcia są usuwane przez układ siateczkowo-śródbłonkowy.

Antytrombina alfa podawana jest we wlewach dożylnych. Jej biodostępność wynosi 100%.

Kompleksy antytrombiny alfa związanej z trombiną są usuwane przez układ siateczkowo-śródbłonkowy i podlegają przemianom degradacyjnym typowym dla innych białek, tj. rozpadowi do peptydów i pojedynczych aminokwasów.

Produkty degradacji antytrombiny alfa podlegają szlakom eliminacji z organizmu typowym dla innych białek.