Antytoksyna jadu żmij, Immunoserum contra venena viperarum europaearum - Zastosowanie, działanie, opis

Antytoksyna jadu żmij otrzymywana jest z surowic koni immunizowanych jadem zygzakowatych żmij europejskich. Substancja zawiera swoistą końską immunoglobulinę klasy IgG. Antytoksyna jadu żmij jest stosowana u pacjentów ukąszonych przez europejskie żmije zygzakowate. Celem zastosowania substancji czynnej jest neutralizacja jadu.

Antytoksynę jadu żmij stosuje się domięśniowo.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od stanu pacjenta i związanej z tym konieczności podania ponownej dawki substancji czynnej.

Przed podaniem substancji czynnej zaleca się wykonanie śródskórnej próby uczuleniowej, która pozwala stwierdzić, czy nie ma konieczności podania choremu antytoksyny jadu żmij metodą odczulającą.

Dawka zwykle stosowana u osób dorosłych: 500 j.a.

Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na substancję czynną.

Lekarz decydujący się na zastosowanie antytoksyny jadu żmij, w pierwszej kolejności powinien przeprowadzić wywiad z pacjentem w kierunku przyjmowanych leków antyhistaminowych i jego stanów alergicznych.

W przypadku stwierdzenia, że chory jest alergikiem lub jest uczulony na białko końskie – a istnieje konieczność zastosowania antytoksyny jadu żmij – należy ją podać pod osłoną leków lub zgodnie z odczulającym sposobem podawania.

Antytoksyna jadu żmij nie powoduje objawów wpływających na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Ze względu na brak wystarczających danych, dotyczących stosowania antytoksyny jadu żmij w ciąży, należy zachować ostrożność.

Ze względu na brak wystarczających danych, dotyczących stosowania antytoksyny jadu żmij w okresie laktacji, należy zachować ostrożność.

Podanie domięśniowe: wstrząs anafilaktyczny, choroba posurowicza (obrzęk w miejscu iniekcji, temperatura, pokrzywka, obrzęk stawów, powiększenie węzłów chłonnych, uszkodzenie nerek), zapalenie nerwów splotu barkowego, nerwów obwodowych i czaszkowych lub ostre idiopatyczne zapalenie wielonerwowe.

Podanie dawek wyższych niż jest to konieczne, może spowodować nasilenie objawów niepożądanych, jakie wywołuje antytoksyna jadu żmij.

Mechanizm działania antytoksyny jadu żmij polega na tym, że w wyniku swoistej reakcji jadu żmij (antygenu) z antytoksyną (przeciwciałem) dochodzi do neutralizacji właściwości toksycznych jadu.

Całkowite wchłonięcie antytoksyny jadu żmij następuje po 1–2 dniach od momentu podania substancji czynnej domięśniowo.

Substancja czynna ulega dyfuzji prostej ze środowiska tkanki do osocza.

Kompleks utworzony z jadu żmij (antygen) i antytoksyny (przeciwciała) ulega fagocytozie. W badaniach wykazano, że okres półtrwania substancji czynnej wynosi od 2 do 3 dni.

Eliminacja antytoksyny jadu żmij wynosi od 8 do 12 dni.