Lurazydon, Lurasidonum - Zastosowanie, działanie, opis

Lurazydon jest stosowany w leczeniu schizofrenii i depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od jednostki chorobowej, wieku, chorób towarzyszących (zaburzona praca nerek, niewydolność wątroby) itp.
Lurazydon przyjmuje się doustnie z posiłkiem o stałej porze dnia.
Maksymalna dawka dobowa stosowana u osób dorosłych to 160 mg.
Maksymalna dawka dobowa stosowana u dzieci i młodzieży to 80 mg.

Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na lurazydon.

Stosowanie lurazydonu zwiększa ryzyko zachowań samobójczych, zwłaszcza na początku leczenia i (lub) po zmianie leczenia. Pacjent musi pozostać pod stałą kontrolą lekarską do czasu uzyskania wystarczającej remisji.
U pacjentów z chorobą Parkinsona należy uwzględnić ryzyko nasilenia objawów parkinsonowskich.
Stosowanie lurazydonu może prowadzić do objawów pozapiramidowych (sztywność mięśniowa, drżenia, zaburzenia chodu, zaburzenia postawy ciała, ślinienie się, maskowata twarz itp.). Wystąpienie późnych dyskinez może wymagać zmniejszenia dawki lub odstawienia leku.
U pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, wydłużonym odstępem QT w wywiadzie rodzinnym, hipokaliemią i u osób jednocześnie przyjmujących inne leki wydłużające odstęp QT należy zachować szczególną ostrożność.
Lurazydon należy stosować ostrożnie u osób z padaczką i z predyspozycją do incydentów zakrzepowo-zatorowych.
Należy przerwać stosowanie lurazydonu w momencie wystąpienia objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego, takich jak zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenie równowagi układu autonomicznego, wzrost aktywności kinazy kreatynowej i wzrost temperatury całego ciała.
Stosowanie atypowych leków przeciwpsychotycznych wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zdarzeń naczyniowo-mózgowych i śmiertelności wśród pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. Mimo braku odpowiednich badań należy uwzględnić to ryzyko w przypadku lurazydonu.
Podczas leczenia lurazydonem należy kontrolować masę ciała i stężenie glukozy we krwi, ponieważ lek może zwiększać masę ciała i prowadzić do rozwoju cukrzycy.
Lurazydon może prowadzić do niedociśnienia ortostatycznego  i omdleń.

Lurazydonu nie należy łączyć z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. klarytromycyna, itrakonazol) i silnymi induktorami CYP3A4 (np. karbamazepina, fenytoina).

Lurazydonu nie należy łączyć z sokiem grejpfrutowym, który może zwiększać stężenie lurazydonu i nasilać działania niepożądane.

Należy zachować ostrożność łącząc lurazydon z alkoholem, ponieważ alkohol może nasilać hamujący wpływ leku na ośrodkowy układ nerwowy.

Lurazydon wpływa w niewielkim stopniu na zdolność prowadzenia pojazdów. Zaleca się unikanie prowadzenia pojazdów do czasu poznania indywidualnej wrażliwości pacjenta na lek (zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia).

Ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może osłabić działanie lurazydonu.

Na podstawie badań przeprowadzonych wśród zwierząt nie stwierdzono negatywnego wpływu lurazydonu na przebieg ciąży. Dostępne dane nie są wystarczające, dlatego nie zaleca się stosowania lurazydonu podczas ciąży. Należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka wynikającego z zastosowania leku u kobiet w ciąży. U noworodków, których matki stosują lurazydon w trzecim trymestrze istnieje ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych i objawów odstawienia (pobudzenie, wzrost lub spadek napięcia mięśniowego, drżenie, senność, niewydolność oddechowa, czy zaburzenia odżywiania).

Lurazydon i jego metabolity są obecne w mleku samic szczurów w okresie laktacji. Dotychczas nie ustalono, czy lurazydon przenika do mleka kobiecego. Zalecane jest unikanie stosowania leku w okresie laktacji.

Wśród objawów przedawkowania lurazydonu można wyróżnić senność, napady padaczkowe oraz mimowolne wyginanie i skręcanie głowy i szyi co wiąże się z ryzykiem zachłyśnięcia w przypadku wystąpienia wymiotów. Przedawkowanie leku może doprowadzić do niedociśnienia i zapaści krążeniowej.

Lurazydon jest "atypowym" lekiem przeciwpsychotycznym (przeciwschizofrenicznym). Podłożem schizofrenii jest zwiększony poziom dopaminy w szlaku mezokortykalnym i mezolimbicznym, a także zaburzenia szlaków glutaminowych i serotoninergicznych. Lurazydon działa antagonistycznie wobec receptorów dopaminergicznych, serotoninergicznych (5-HT2A i 5-HT7), a także wobec α2c- i α2a-adrenergicznych. Lurazydon jest  częściowym agonistą receptora 5HT-1A. Lek nie wykazuje powinowactwa do receptorów histaminergicznych i receptorów muskarynowych. Działanie przeciwdepresyjne leku wynika m.in. z antagonizmu wobec receptora 5-HT7 i częściowego agonizmu wobec 5-HT1A.

Lurazydon osiąga wyższe stężenie we krwi po posiłki niż na czczo. Stężenie maksymalne lurazydonu osiągane jest po 1-3 h po podaniu.

Lurazydon wiąże się w ponad 99% z białkami osocza.

Lurazydon jest metabolizowany do trzech aktywnych farmakologicznie metabolitów i dwóch pozbawionych aktywności metabolitów. Lurazydon ulega głównie metabolizmowi przy udziale CYP3A4. Podstawowymi reakcjami chemicznymi są N-dealkilacja oksydacyjna, hydroksylacja pierścienia norbornanowego i S-oksydacja. Lurazydon jest in vitro inhibitorem P-gp, BCRP i OCT1.

Okres półtrwania lurazydonu wynosi 20-40 h. Wydalanie leku odbywa się głównie w postaci metabolitów w pierwszej kolejności z kałem (80% dawki), w drugiej kolejności z moczem (9% dawki).