Monoazotan izosorbidu, Isosorbidi mononitras - Zastosowanie, działanie, opis

Podstawowe informacje o monoazotanie izosorbidu

Rok wprowadzenia na rynek
1991
Substancje aktywne
monoazotan izosorbidu
Działanie monoazotanu izosorbidu
poprawia krążenie wieńcowe, rozszerza naczynia krwionośne, zmniejsza zapotrzebowanie serca na tlen
Postacie monoazotanu izosorbidu
kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, tabletki, tabletki o przedłużonym uwalnianiu, tabletki powlekane
Układy narządowe
układ krwionośny (sercowo-naczyniowy)
Specjalności medyczne
Angiologia, Kardiologia
Rys historyczny monoazotanu izosorbidu

Monoazotan izosorbidu jest substancją zwiększającą stężenie tlenku azotu w organizmie. Lek został dopuszczony do obrotu w 1991 roku w Stanach Zjednoczonych. Podmiotem odpowiedzialnym za wprowadzenie były między innymi firmy: Actavis Elizabeth Llc,  Hikma Pharmaceuticals i  Dexcel Ltd.

Wzór sumaryczny monoazotanu izosorbidu

C6H9NO6

Spis treści

Wybrane produkty lecznicze dopuszczone do obrotu w RP zawierające monoazotan izosorbidu

Wskazania do stosowania monoazotanu izosorbidu

Monoazotan izosorbidu jest substancją zwiększającą uwalnianie tlenku azotu w naczyniach krwionośnych (żyły i mniejsze naczynia włosowate). Ze względu na właściwości naczyniorozszerzające leku, znalazł on zastosowanie w terapii ustabilizowanej choroby wieńcowej oraz zapobiegania napadom dusznicy bolesnej.

Dawkowanie monoazotanu izosorbidu

Schemat dawkowania substancji czynnej powinien zostać dostosowany indywidualnie do pacjenta. Dawka dobowa monoazotanu izosorbidu jest zależna od masy ciała oraz wieku pacjenta, a także chorób współistniejących oraz nasilenia choroby podstawowej. Monoazotan izosorbidu można przyjmować razem z pokarmem, popijając odpowiednią ilością płynu.

Zalecana dawka dobowa mieści się w zakresie od 20 mg do maksymalnie 120 mg monoazotanu izosorbidu. Rekomendowane jest rozpoczęcie terapii od niższych dawki substancji czynnej i stopniowe jej zwiększanie w celu uzyskania oczekiwanego efektu terapeutycznego.

Przeciwskazania do stosowania monoazotanu izosorbidu

Przeciwwskazaniem do stosowania monoazotanu izosorbidu jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości na tę substancję czynną lub inne azotany. Innymi ograniczeniami w wykorzystaniu leku w terapii są:

  • spadek stężenia hemoglobiny poniżej 7,9 g/dl;
  • znaczne zmniejszenie objętości krwi krążącej;
  • spadek ciśnienia skurczowego poniżej 90 mmHg;
  • tamponada serca;
  • zaciskający stan zapalny osierdzia;
  • zapaść naczyniowa lub wstrząs kardiogenny;
  • ostra niewydolność krążeniowa;
  • kardiomiopatia przerostowa serca ze zwężeniem naczyń odprowadzających krew z lewej komory.

Stosowanie leku jest również przeciwwskazane w przypadku pacjentów cierpiących na przewlekłe choroby płuc, jaskrę z zamkniętym kątem przesączania oraz u osób ze zwężeniem zastawki dwudzielnej lub zastawki aorty.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania monoazotanu izosorbidu

Należy pamiętać, że monoazotan izosobidu nie znalazł zastosowania w przerywaniu ostrych napadów bólu dławicowego lub podczas ostrego zawału mięśnia sercowego.

Stopniowe zwiększanie dawki podczas wprowadzenia monoazotanu izosorbidu do terapii pacjenta pozwala na uniknięcie bądź opóźnienie rozwoju tolerancji na lek. W trakcie leczenia zaobserwowano ryzyko pojawienia się tolerancji krzyżowej, czyli zmniejszenia odpowiedzi terapeutycznej po podaniu monoazotanu izosorbidu z powodu stosowania innych azotanów w przeszłości.

Nie potwierdzono bezpieczeństwa stosowania leku o osób poniżej 18 roku życia.

Podczas trwania leczenia monoazotanem izosorbidu nie należy przyjmować sildenafilu, tadalafilu oraz wardenafilu, ze względu na zwiększenie ryzyka nagłego spadku ciśnienia tętniczego. Odstawienie substancji leczniczej w celu jednorazowego przyjęcia inhibitora fofodiesterazy może być przyczyną nagłego bólu dławicowego.

Pacjenci z ciężką chorobą niedokrwienną mięśnia sercowego oraz osoby cierpiące na przewlekłe choroby płuc, ze względu na ryzyko zwiększenia przepływu przez płuca powinny i wystąpienia niedotlenienia powinny zachować szczególną ostrożność podczas przyjmowania monoazotanu izosorbidu.

Szczególną ostrożność podczas stosowania monoazotanu izosorbidu należy zachować podczas współistniejącej niewydolności wątroby, jaskry, nadczynności tarczycy oraz niedoboru enzymu dehydrogenazy glukozo–6–fosforanowej.

W przypadku pacjentów z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym, ze zwężeniem zastawki dwudzielnej lub zastawki aorty, osób po zawale mięśnia sercowego lub ze współistniejącą niewydolnością lewej komory i skłonnością nagłych spadków ciśnienia tętniczego należy rozważyć stosunek korzyści odniesionej z leczenia przez pacjenta a ryzyka związanego z pojawieniem się działań niepożądanych.

Przeciwwskazania monoazotanu izosorbidu do łączenia z innymi substancjami czynnymi

Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie monoazotanu izosorbidu z riociguatem. Istnieje prawdopodobieństwo znacznego spadku ciśnienia tętniczego po jednoczesnym przyjęciu obu leków.

Spadek ciśnienia tętniczego może również wystąpić po jednoczesnym przyjęciu inhibitorów fosfodiesterazy V (sildenafilu, tadalafilu, wardenafilu). Ze względu na to terapia wykorzystującą monoazotan izosorbidu oraz inhibitory 5-fosfodiesterazy jest przeciwwskazana.

Interakcje monoazotanu izosorbidu z innymi substancjami czynnymi

Zwiększenie ryzyka nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego, zawrotów głowy, osłabienia.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Benazepryl (Benazepril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Chinapryl (Quinapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Imidapryl (Imidapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Lizynopryl (Lisinopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Peryndopryl (Perindopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Ramipryl (Ramipril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Trandolapryl (Trandolapril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Zofenopryl (Zofenopril) inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Wzrost prawdopodobieństwa spadku ciśnienia tętniczego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Acebutolol (Acebutolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Atenolol (Atenolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Betaksolol (Betaxolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Bisoprolol (Bisoprolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Celiprolol (Celiprolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Metoprolol (Metoprolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Nebiwolol (Nebivolol) antagoniści receptorów beta 1 oraz rozszerzające naczynia obwodowe
Propranolol (Propranolol) antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Przyjmowanie leków z grupy antagonistów kanałów wapniowych jednocześnie z monoazotanem izosorbidu może spowodować spadek ciśnienia tętniczego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Amlodypina (Amlodipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Felodypina (Felodipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Lacydypina (Lacidipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Lerkanidypina (Lercanidipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Nitrendypina (Nitrendipine) leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Wzrost ryzyka nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Furosemid (Furosemide) leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Hydrochlorotiazyd (Hydrochlorothiazide) leki moczopędne, diuretyk - tiazydy i tiazydopodobne
Indapamid (Indapamide) sulfonamidy
Spironolakton (Spironolactone) leki moczopędne, diuretyki - oszczędzające potas - antagoniści aldosteronu
Torasemid (Torasemide) leki moczopędne, diuretyk - pętlowe
Zwiększenie prawdopodobieństwa nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego, senności, zawrotów głowy, zmęczenia.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Alprazolam (Alprazolam) BZD - benzodiazepiny
Amitryptylina (Amitriptyline) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Apomorfina (Apomorphine) agoniści receptorów dopaminowych
Arypiprazol (Aripiprazol) (Aripiprazole) neuroleptyki atypowe
Bromazepam (Bromazepam) BZD - benzodiazepiny
Diazepam (Diazepam) BZD - benzodiazepiny
Doksepina (Doxepin) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Estazolam (Estazolam) BZD - benzodiazepiny
Klonazepam (Clonazepam) leki przeciwpadaczkowe - analogi GABA
Klozapina (Clozapine) neuroleptyki atypowe
Lorazepam (Lorazepam) BZD - benzodiazepiny
Medazepam (Medazepam) BZD - benzodiazepiny
Midazolam (Midazolam) BZD - benzodiazepiny
Nitrazepam (Nitrazepam) BZD - benzodiazepiny
Oksazepam (Oxazepam) BZD - benzodiazepiny
Olanzapina (Olanzapine) neuroleptyki atypowe
Opipramol (Opipramol) TLPD - trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
Promazyna (Promazine) neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Temazepam (Temazepam) BZD - benzodiazepiny
Zolpidem (Zolpidem) niebenzodiazepinowe leki nasenne
Tetrazepam (Tetrazepam) BZD - benzodiazepiny
Możliwość wzrostu stężenia dihydroergotaminy w osoczu, zwiększenie ryzyka wzrostu ciśnienia tętniczego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Dihydroergotamina (Dihydroergotamine) inne substancje przeciwmigrenowe
Nasilenie hipotensyjnego działania monoazotanu izosorbidu, ryzyko gwałtownego spadku ciśnienia tętniczego.
Substancja czynna: Grupa farmakoterapeutyczna:
Awanafil (Avanafil) inhibitory fosfodieasterazy V - PDE5
Riociguat (Riociguat) inne leki przeciwnadciśnieniowe
Sildenafil (Sildenafil) inhibitory fosfodieasterazy V - PDE5
Tadalafil (Tadalafil) inhibitory fosfodieasterazy V - PDE5
Wardenafil (Vardenafil) inhibitory fosfodieasterazy V - PDE5

Interakcje monoazotanu izosorbidu z alkoholem

Podczas przyjmowania monoazotanu izosorbidu nie należy jednocześnie spożywać alkoholu. Zaobserwowano zwiększone ryzyko omdleń i nagłych spadków ciśnienia tętniczego podczas spożywania alkoholu po przyjęciu leku.

Wpływ monoazotanu izosorbidu na prowadzenie pojazdów

Monoazotan izosorbidu może w znacznym stopniu ograniczać zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługi maszyn. Osoby przyjmujące lek powinny zachować szczególną ostrożność podczas terapii ze względu na ryzyko pojawienia się senności, zawrotów głowy oraz osłabienia.

Wpływ monoazotanu izosorbidu na ciążę

Stosowanie monoazotanu izosorbidu podczas trwania ciąży nie jest zalecane. Ze względu na niewystarczającą ilość przeprowadzonych badań lek może zostać wykorzystany w terapii kobiety ciężarnej jedynie w przypadku uzasadnionej konieczności.

Wpływ monoazotanu izosorbidu na laktację

Stosowanie monoazotanu izosorbidu podczas karmienia piersią nie jest zalecane. Badania nie potwierdziły bezpieczeństwa stosowania preparatu przez kobietę karmiąca, nie wykluczono również zdolności przenikania substancji czynnej do mleka. Lek można stosować podczas karmienia piersią wyłącznie po konsultacji z lekarzem, po wcześniejszym rozważeniu stosunku korzyści odniesionego z leczenia przez matkę oraz ryzyka wynikającego z potencjalnych działań niepożądanych u dziecka.

Skutki uboczne

ból głowy
dezorientacja
niedociśnienie tętnicze
splątanie
zawroty głowy
zmęczenie
osłabienie
zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego
biegunka
uderzenia gorąca
przemijający niedobór tlenu we krwi
niedotlenienie mięśnia sercowego
świąd
wysypka
niestrawność
zgaga
hipotonia (niedociśnienie) ortostatyczna
nudności
obrzęk naczynioruchowy
wymioty
złuszczające zapalenie skóry
tachykardia
niedokrwistość hemolityczna
bradykardia
senność
rumień
reakcje nadwrażliwości
objawy dławicy piersiowej
zapaść sercowo-naczyniowa
zaczerwienienie twarzy
bradyarytmia
pokrzywka
omdlenia
methemoglobinemia
hipoksemia

Działania niepożądane zostały podzielone ze względu na częstotliwość występowania u pacjentów. (Klasyfikacja MdDRA)

Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Rzadko
(≥1/10 000 do < 1/1000)
Bardzo rzadko
(<1/10 000)
Częstość nieznana
Nie można ocenić na podstawie dostępnych danych

Objawy przedawkowania monoazotanu izosorbidu

W wyniku przedawkowania substancji leczniczej zgłaszano objawy ze strony układu sercowo–naczyniowego (przyspieszenie akcji serca, spadek ciśnienia tętniczego, spadki ciśnienia po zmianie pozycji). Ponadto, w przypadku przyjęcia zbyt dużej ilości monoazotanu izosorbidu istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia osłabienia, bladości skóry, zawrotów głowy o podłożu błędnikowym, nagłego zaczerwienienia skóry oraz dolegliwości ze strony układu pokarmowego (nudności, wymiotów, biegunki).

Ciężkie przedawkowanie może doprowadzić do duszności oraz przyspieszenia oddechu, methemoglobinemia z sinicą. Odnotowano przypadki nagłego wzrostu ciśnienia wewnątrz czaszki po przyjęciu dużych dawek leku.

Mechanizm działania monoazotanu izosorbidu

Monoazotan izosorbidu jest prolekiem. Działanie substancji czynnej jest ściśle związane z uwalnianym po podaniu tlenkiem azotu oraz cGMP (cyklicznym monofosforanem guanozyny), które odpowiadają za efekt rozkurczający leku.

Działanie tlenku azotu na poziomie komórkowym polega na aktywacji cyklazy guanylowej w śródbłonku naczyń, a następnie zwiększeniu wewnątrzkomórkowego stężenia cGMP. Dzięki zwiększonemu stężeniu cyklicznego monofosforanu guanozyny aktywacji ulegają kinazy proteinowe zależne od cGMP. Działanie kinaz proteinowych prowadzi do aktywacji całej kaskady sygnałowej, której efektem jest zmniejszenie wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia i hiperpolaryzacja komórki. Zmniejszenie stężenia wapnia wewnątrz komórki mięśnia prowadzi do defosforylacji włókien miozyny i rozkurczu mięśnia. 

Efektem rozkurczu mięśni gładkich naczyń krwionośnych jest zmniejszenie obciążenia wstępnego i następczego mięśnia sercowego, zwiększenia pojemności łożyska żylnego, ograniczenie wstecznego dopływu krwi do mięśnia sercowego.
Ponadto, monoaztoan izosorbidu ogranicza zapotrzebowanie serca na energię i tlen, a także zwiększa jego pojemność minutową oraz redukuje opór w krążeniu płucnym. 

Substancja czynna wywołuje również rozkurcz mięśni gładkich dróg moczowych, oskrzeli, pęcherza moczowego. dróg żółciowych (w tym pęcherzyka żółciowego) oraz mięśni gładkich przewodu pokarmowego.

Wchłanianie monoazotanu izosorbidu

Monoazotan izosorbidu jest szybko i niemal całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie substancji czynnej zaobserwowano po upłynięciu od 30 do 60 minut od podania leku.

Dystrybucja monoazotanu izosorbidu

Lek w niewielkim stopniu łączy się z białkami osocza –na poziomie 5%.

Metabolizm monoazotanu izosorbidu

W wyniku metabolizmu cząsteczki monoazotanu izosorbidu w wątrobie powstają nieaktywne farmakologicznie metabolity. Głównym związkiem powstałym w wyniku biotransformacji substancji czynnej jest izosorbid.

Wydalanie monoazotanu izosorbidu

Większość zastosowanej dawki substancji czynnej jest wydalana z moczem przez nerki w postaci nieaktywnych metabolitów. Jedynie niewielka część dawki wydalana jest w postaci niezmienionej (około 2%).

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.
E-wizyta z lekarzem specjalistą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w Regulaminie.

Zamnij