Iwabradyna, Ivabradinum - Zastosowanie, działanie, opis

Iwabradynę stosuję się w leczeniu objawów przewlekłej stabilnej dławicy sercowej oraz w leczeniu przewlekłej niewydolności serca u chorych z prawidłowym rytmem zatokowym oraz częstością pracy serca powyżej 70 uderzeń na minutę. Lek jest wskazany u osób dorosłych nietolerujących lub posiadających przeciwskazania do stosowania beta-adrenolityków oraz w skojarzeniu z beta-adrenolitykami. 

W leczeniu przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej u pacjentów poniżej 75 roku życia początkowo stosuje się iwabradynę w dawce dobowej 5-10mg. Po około miesiącu jeżeli w dalszym ciągu występują objawy choroby a lek jest dobrze tolerowany i  brak jest poważnych działań niepożądanych dawkę można podnieść do 10-15mg na dobę. Dawka podtrzymująca nie powinna przekraczać 15mg iwabradyny na dobę.

W leczeniu przewlekłej niewydolności serca początkowa dawka iwabradyny to 10mg na dobę. Po dwóch tygodniach, jeżeli spoczynkowa częstość pracy serca jest większa niż 60 uderzeń na minutę, dawkę można zwiększyć do 15mg iwabradyny na dobę. Jeżeli częstość pracy serca jest mniejsza niż 60 uderzeń na minutę, lub występują objawy bradykardii (zawroty głowy, zmęczenie lub niedociśnienie) dawkę iwabradyny należy zmniejszyć do 5mg na dobę. Jeżeli częstość pracy serca utrzymuje się w przedziale 50-60 uderzeń na minutę należy utrzymać dawkę leku 10mg na dobę. Jeżeli w trakcie leczenia częstość pracy serca spadnie poniżej 50 uderzeń na minutę dobową dawkę iwabradyny należy zmniejszyć o 5mg. Jeżeli spoczynkowa częstość pracy serca wzrośnie powyżej 60 uderzeń na minutę dawkę leku można zwiększyć.

Jeżeli częstość pracy serca jest trwale niższa niż 50 uderzeń na minutę lub występują objawy bradykardii (zawroty głowy, zmęczenie lub niedociśnienie) leczenie należy przerwać.

U pacjentów powyżej 75 r. ż. leczenie należy zacząć od dobowej dawki 5 mg.

Iwabradyny nie należy stosować w przypadku nadwrażliwości na tą substancję, spoczynkowej częstości pracy serca poniżej 70 uderzeń na minutę, wstrząsu kardiogennego, niedawno przebytego zawału sercowego, ciężkiej niewydolności wątroby, ciężkiego niedociśnienia, zespołu chorego węzła zatokowego, bloku zatokowo-przedsionkowego, bloku przedsionkowo-komorowego trzeciego stopnia, niestabilnej lub ostrej niewydolności serca, konieczności stosowania stymulatora serca, niestabilnej dławicy piersiowej, ciąży oraz karmienia piersią a także u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących środków antykoncepcyjnych, wrodzonego zespołu długiego odstępu QT

Iwabradyny nie należy stosować u pacjentów z migotaniem przedsionków oraz innymi zaburzeniami rytmu serca. Przed rozpoczęciem leczenia iwabradyną należy określić częstość akcji serca, wykonać badanie EKG lub 24 godzinne badanie pracy serca w warunkach ambulatoryjnych. Nie zaleca się stosowania leku bezpośrednio po wystąpieniu udaru mózgu. Iwabradynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z barwnikowym zwyrodnieniem siatkówki. Jeżeli podczas leczenia ilość uderzeń serca na minutę spadnie poniżej 50 należy zmniejszyć dawkę leku, a jeżeli bradykardia się utrzymuję należy przerwać stosowanie leku.

Iwabradyny nie należy łączyć z inhibitorami cytochromu P450 3A4 takimi jak niektóre leki przeciwgrzybicze (ketokonazol, itrakonazol) makrolidy (klarytromycyna, erytromycyna, jozamycyna), leki przeciwwirusowe (rytonawir, nelfinawir), nefazodon, werapamil, diltiazem.

Podczas leczenia iwabradyną należy unikać spożywania soku grejpfrutowego.

Iwabradyna nie ma wpływu na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn.

Brak jest wystarczających badań na ludziach, badania na zwierzętach wykazały teratogenne i embriotoksyczne - uszkadzające płód - iwabradyny, dlatego stosowanie w czasie ciąży jest przeciwskazane.

Iwabradyna może przenikać do mleka matki, dlatego jej stosowanie w czasie karmienia piersią jest przeciwskazane.

Brak badań na ludziach, badania na zwierzętach nie wykazują wpływu na płodność.

Przedawkowanie może prowadzić do ciężkiej i przedłużającej się bradykardii.

Iwabradyna zmniejsza częstość pracy serca przez działanie na prąd I_f rozrusznika serca kontrolujący depolaryzację węzła zatokowego w czasie rozkurczu mięśnia sercowego. Lek nie ma wpływu na czas przewodzenia w przedsionkach, komorach i pozostałych częściach układu rozrusznikowego serca.

Po podaniu doustnym iwabradyna szybko i prawie całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie osiąga po około godzinie.

Iwabradyna wiąże się z białkami osocza w około 70%.

Iwabradyna jest metabolizowana w wątrobie i jelitach przy udziale cytochromu P450 3A4. Głównym aktywnym metabolitem jest N-demetylowana pochodna iwabradyny.

Metabolity iwabradyny są wydalane z kałem i moczem, około 4% podanej dawki wydalana jest w postaci niezmienionej.