Insulina Detemir, Insulinum detemirum - Zastosowanie, działanie, opis

Insulina detemir wskazana jest w leczeniu cukrzycy u dzieci powyżej 1 roku życia, młodzieży i dorosłych w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym.

Dawkowanie uzależnione jest od wskazań, stanu pacjenta, masy ciała, reakcji na leczenie i ustalane jest indywidualnie wyłącznie przez doświadczonych lekarzy. Ustalane jest indywidualnie w zależności od zapotrzebowania na insulinę.

Dawkowanie wyraża się w jednostkach międzynarodowych. 1 taka jednostka odpowiada 1 jednostce ludzkiej insuliny.

Insulina detemir może być stosowana pojedynczo lub w skojarzeniu z doustnym lekami przeciwcukrzycowymi i/lub agonistami receptora GLP-1. W przypadku skojarzonego stosowania dawka początkowa insuliny to 0,1-0,2 jednostki/kg masy ciała lub 10 jednostek.

Insulina detemir podawana jest tylko podskórnie. Nie może być podawana dożylnie, domięśniowo i w pompach insulinowych. 

Wstrzyknięcie wykonuje się w okolicę brzucha, udo, ramię, okolicę mięśnia naramiennego, okolicę mięśnia pośladkowego.

Insulina detemir przeciwwskazana jest gdy występuje nadwrażliwość na tę substancję czynną.

U pacjentów stosujących insulinę detemir może dojść do hiperglikemii, kwasicy ketonowej, hipoglikemii w wyniku nieodpowiedniej diety  oraz nieprawidłowego dawkowania insuliny.

Zmiana typu insuliny powinna odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza, gdyż może być potrzeba zmiana dawki.

U pacjentów obciążonych ryzykiem rozwoju niewydolności krążenia może dojść do niewydolności  krążenia podczas stosowania insuliny w połączeniu z pioglitazonem. U osób tych należy obserwować czy nie występują oznaki niewydolności serca, obrzęki, przyrost masy ciała. 

W miejscu wstrzyknięcia może wystąpić reakcja skórna: obrzęk, zaczerwienienie, wysypka, stan zapalny, ból. Należy zmieniać miejsca wstrzyknięć. Reakcje te ustępują w kilka dni lub tygodni.

Niewłaściwa, źle zbilansowana  dieta może wpływać na skuteczność insuliny i powodować konieczność modyfikowania dawek.

Alkohol wpływa na działanie insuliny detemir - zwiększa lub zmniejsza jej działanie hipoglikemizujące.

Prowadzenie pojazdów i obsługa urządzeń mechanicznych nie jest przeciwwskazana, jednak trzeba mieć na uwadze możliwość wystąpienia hipoglikemii podczas stosowania tej insuliny.

Insulina detemir powinna być stosowana jeżeli korzyści  dla matki przeważają nad ewentualnym ryzykiem działań niepożądanych w okresie ciąży.

Nie ma wystarczających badań na temat przenikania insuliny detemir do mleka kobiecego.

Insulina jest dużym peptydem i w organizmie rozkładana jest do aminokwasów. Nie wykazano wpływu tego leku na karmione piersią noworodki.

Badania na szczurach wykazały brak wpływu insuliny detemir ne reprodukcję.

Podanie podskórne - hipoglikemia, która objawia się zimnymi potami, chłodną bladą skórą, bólem głowy, kołataniem serca, nerwowością, brakiem koncentracji, splątaniem, uczuciem zmęczenia, pobudzeniem nerwowym, uczuciem silnego głodu, utratą przytomności.

Objawem przedawkowania jest łagodna hipoglikemia (zimne poty, blada skóra, znużenie, niepokój, pobudzenie ruchowe lub drżenie, stan splątania, senność) lub ciężka hipoglikemia (utrata przytomności, drgawki).

Insulina detemir łączy się z receptorem insulinowym (IR) w komórkach mięśniowych i tłuszczowych powodując kaskady przemian, które prowadzą do obniżenia stężenia  glukozy we krwi (ułatwiają wychwyt glukozy z krwi i zmniejszenie uwalniania glukozy z wątroby).

Wydłużony czas działania insuliny detemir wynika z powolnego wchłaniania ogólnoustrojowego z miejsca podania oraz opóźnionej dystrybucji do tkanek docelowych (silne powinowactwo do albuminy w osoczu).

Insulina detemir po podaniu podskórnym wchłaniania się w 60%. Stężenie maksymalne w osoczu lek osiąga w 6 do 8 godzin po podaniu.

Insulina detemir w 98% wiąże się z białkami osocza - albuminami.

Insulina detemir metabolizowana jest w ten sam sposób jak insulina ludzka i jej metabolity są nieaktywne.

Okres półtrwania to 5-7 godzin.