Indapamid, Indapamidum - Zastosowanie, działanie, opis

Indapamid to lek moczopędny, z grupy sulfonamidów hamujący resorpcję zwrotną elektrolitów.
Stosowany jest w leczeniu nadciśnienia samoistnego w monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami. 

Indapamid należy przyjmować jeden raz dziennie, najlepiej rano. Tabletkę należy połknąć w całości, popijając wodą. Nie należy jej żuć.  Obecność pokarmu nieznacznie wpływa na szybkość wchłaniania, ale nie ma wpływu na ilość wchłoniętego leku.

Stosuję się dawki do 2,5 mg na dobę. W większych dawkach, działanie przeciwnadciśnieniowe indapamidu nie nasila się. Nasila się natomiast działanie saluretyczne (usuwanie przez nerki jonów sodu i potasu, a wraz z nimi wody – zwiększa się ilość powstającego moczu). 

Stosowanie indapamidu jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• nadwrażliwość na indapamid lub inne sulfonamidy;
• ciężka niewydolność nerek;
• hipokalemia (zbyt niski poziom potasu we krwi, poniżej 2,5 mmola/l);
• ciężkie zaburzenia wątroby, np. encefalopatia wątrobowa.

Przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić, a potem kontrolować zarówno stężenie sodu jak i potasu ze względu na możliwość wystąpienia zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej (hiponatremii i hipokalemii). W grupie podwyższonego ryzyka znajdują się pacjenci w podeszłym wieku, z zaburzeniami czynności wątroby i z niewydolnością serca.

Należy monitorować również stężenie wapnia w osoczu ze względu na możliwość wystąpienia hiperkalcemii (stężenie wapnia powyżej 2,5 mmola/l), która może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc.

U pacjentów chorujących na cukrzycę należy monitorować stężenie glukozy we krwi.

U pacjentów z hiperurykemią (stężenie kwasu moczowego we krwi powyżej 6mg/dl) mogą wystąpić częstsze napady dny moczanowej.

Zwiększone stężenie litu w osoczu z objawami przedawkowania. Należy monitorować stężenie litu i odpowiednio dostosować dawkę.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Węglan litu (Lithium carbonate)	neuroleptyki atypowe

Zwiększone ryzyko wystąpienia arytmii komorowych typu torsade de pointes i hipokalemii (zbyt niski poziom potasu we krwi, poniżej 2,5mmol/l). Należy wykonywać badanie EKG oraz kontrolować poziom elektrolitów a w razie konieczności korygować stężenie potasu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Amiodaron (Amiodarone)	leki przeciwarytmiczne - klasa III
Amisulpryd (Amisulpride)	neuroleptyki atypowe
Chlorpromazyna (Chlorpromazine)	neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Cyzapryd (Cisapride)	substancje hamujące perystaltykę jelit o zróżnicowanym mechanizmie działania
Droperydol (Droperidol)	neuroleptyki klasyczne - pochodne butyrofenonu
Erytromycyna (Erythromycin)	antybiotyki makrolidowe - makrolidy
Lewomepromazyna (Levomepromazine)	neuroleptyki klasyczne - pochodne fenotiazyny
Moksyfloksacyna (Moxifloxacin)	fluorochinolony
Sotalol (Sotalol)	antagoniści receptorów beta-1 i beta-2 adrenergicznych
Sulpiryd (Sulpiride)	neuroleptyki klasyczne - pochodne benzamidu
Tiapryd (Tiapride)	neuroleptyki atypowe
Haloperidol (Haloperidol)	neuroleptyki klasyczne - pochodne butyrofenonu

Zwiększone ryzyko wystąpienia hipokalemii (poziom potasu we krwi poniżej 2,5 mmol/l). Należy monitorować i w razie konieczności korygować stężenie potasu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Amfoterycyna B (Amphotericin b)	antybiotyki przeciwgrzybicze

Baklofen nasila przeciwnadciśnieniowe działanie indapamidu. Pacjenta należy nawodnić i kontrolować czynność nerek.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Baklofen (Baclofen)	leki zwiotczające mięśnie o działaniu ośrodkowym o zróżnicowanym mechanizmie działania

Może wystąpić hipokalemia, która powoduje wystąpienie objawów toksyczności glikozydów naparstnicy. Należy wykonać badanie EKG i monitorować stężenie potasu w osoczu, a w razie konieczności zmodyfikować leczenie.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Digoksyna (Digoxin)	glikozydy nasercowe
Metylodigoksyna (Metildigoxin)	glikozydy nasercowe

Zwiększone ryzyko wystąpienia groźnych zaburzeń rytmu serca.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Bedakilina (Bedaquiline)	substancje stosowane w leczeniu gruźlicy
Cerytynib (Ceritinib)	inhibitory kinazy białkowej
Lapatynib (Lapatinib)	inne leki przeciwnowotworowe
Lewometadon (Levomethadone)	agoniści receptora opioidowego
Metadon (Methadone)	agoniści receptora opioidowego
Oktreotyd (Octreotide)	somatostatyny i analogi
Panobinostat (Panobinostat)	inne leki przeciwnowotworowe
Piperachina (Piperaquine)	substancje przeciwmalaryczne o zróżnicowanym mechanizmie działania
Wemurafenib (Vemurafenib)	inhibitory kinazy białkowej
Inotuzumab ozogamycyny (Inotuzumab ozogamicin)	przeciwciała monoklonalne - przeciwnowotworowe i immunosupresyjne

Zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca i hipokalemii (zbyt niski poziom potasu we krwi).

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Formoterol (Formoterol)	agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych

Osłabienie działania indapamidu, zarówno obniżającego ciśnienie krwi jak i moczopędnego. Może wystąpić upośledzenie czynności nerek.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Acemetacyna (Acemetacin)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Deksibuprofen (Dexibuprofen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Deksketoprofen (Dexketoprofen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Ibuprofen (Ibuprofen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Ketoprofen (Ketoprofen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol
Nabumeton (Nabumetone)	NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1
Naproksen (Naproxen)	NLPZ hamujące nieswoiście COX-1 i COX-2 oraz paracetamol

Osłabienie moczopędnego działania indapamidu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Nimesulid (Nimesulide)	NLPZ hamujące silniej COX-2 niż COX-1

Osłabienie działania metforminy i możliwy wzrost stężenia glukozy we krwi. Moze wzrosnąć również stężenie kwasu mlekowego, które objawia się ogólnym złym samopoczuciem, znacznym osłabieniem i bólami mięśniowymi, nudnościami, wymiotami, biegunką, bólami brzucha, głębokimi lub przyspieszonymi oddechami.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:

Indapamid może osłabiać przeciwcukrzycowe działanie insuliny.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Insulina Aspart (Insulin aspart)	insuliny
Insulina Degludec (Insulin degludec)	insuliny
Insulina Detemir (Insulin detemir)	insuliny
Insulina Glargine (Insulin glargine)	insuliny
Insulina Glulizynowa (Insulin glulisine)	insuliny
Insulina Izofanowa (Insulin isophane)	insuliny
Insulina Lispro (Insulin lispro)	insuliny
Insulina Neutralna (Insulin human)	insuliny

Osłabienie działania przeciwcukrzycowego. Może wystąpić również niedobór sodu w organizmie.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Gliklazyd (Gliclazide)	doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika
Glimepiryd (Glimepiride)	doustne leki przeciwcukrzycowe - pochodne sulfonylomocznika

Nasilenie działania indapamidu, które może prowadzić do nadmiernego obniżenia ciśnienia krwi i odwodnienia. Mogą wystąpić objawy takie jak: nasilone pragnienie, suchość w ustach, brak apetytu, senność, znaczne osłabienie, zawroty głowy, omdlenia.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Empagliflozyna (Empagliflozin)	doustne leki przeciwcukrzycowe - inhibitory transportera sodowo-glukozowego2 - SGLT2

Może nastąpić zbyt duży spadek ciśnienia krwi (oba leki mają takie same działanie). Może nastąpić również nasilenie moczopędnego działania indapamidu, a tym samym wydalanie sodu i potasu z organizmu.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Benazepryl (Benazepril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Chinapryl (Quinapril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Cilazapryl (Cilazapril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Enalapril (Enalapril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Kaptopril (Captopril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Lizynopryl (Lisinopril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Peryndopryl (Perindopril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI
Ramipryl (Ramipril)	inhibitory konwertazy angiotensyny - ACEI

Może nastąpić nadmierny spadek ciśnienia krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Amlodypina (Amlodipine)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Diltiazem (Diltiazem)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy
Felodypina (Felodipine)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Isradypina (Isradypine)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Lacydypina (Lacidipine)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Metokarbamol (Methocarbamol)	inne substancje stosowane w zaburzeniach układu mięśniowo-szkieletowego
Nitrendypina (Nitrendipine)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na naczynia krwionośne
Werapamil (Verapamil)	leki blokujące kanały wapniowe - działające na mięsień sercowy

Zmniejszone działanie przewciwnadciśnieniowe, zatrzymanie wody i sodu w organizmie. Może również wystąpić nadmierny spadek potasu we krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Metyloprednizolon (Methylprednisolone)	glikokortykosteroidy
Prednizolon (Prednisolone)	glikokortykosteroidy
Prednizon (Prednisone)	glikokortykosteroidy

Może wystąpić zwiększone stężenie kreatyniny we krwi.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Cyklosporyna (Cyclosporine)	inhibitory kalcyneuryny

Zwiększone ryzyko wystąpienia hiperkalcemii w wyniku zmniejszonego wydalania wapnia przez nerki.

Substancja czynna:	Grupa farmakoterapeutyczna:
Dobesylan wapnia (Calcium dobesilate)	substancje stosowane w leczeniu żylaków o zróżnicowanym mechanizmie działania
Glukonian wapnia (Calcium gluconate)	związki wapnia
Laktoglukonian wapnia (Calcium lactate gluconate)	związki wapnia
Mleczan wapnia (Calcium lactate)	związki wapnia
Węglan wapnia (Calcium carbonate)	związki wapnia

Indapamid nie wpływa na koncentrację, ale u niektórych pacjentów mogą wystąpić niekorzystne reakcje związane z obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi, w wyniku czego zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługi urządzeń mechanicznych może być obniżona.

Podczas leczenia indapamidem może wystąpić reakcja nadwrażliwości na światło. Należy wtedy przerwać leczenie lub jeśli leczenie jest konieczne, chronić skórę narażoną na działanie promieni słonecznych lub sztucznego promieniowania UV.

U sportowców indapamid może powodować dodatni wynik testu antydopingowego.

Indapamid może powodować niedokrwienie płodowo-łożyskowe i ryzyko zaburzenia rozwoju płodu. Nie powinien więc być stosowany w ciąży. 

Indapamid przenika do mleka kobiet karmiących. Nie zaleca się stosowania indapamidu podczas karmienia piersią, gdyż może on wywierać wpływ na karmione dziecko.

Najczęstszymi oznakami przedawkowania indapamidu są: zaburzenie równowagi wodno-elektrolitowej (hiponatremia, hipokalemia),  nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze, drgawki, zawroty głowy, senność, dezorientacja, wielomocz lub skąpomocz mogący przechodzić w bezmocz (z powodu hipowolemii czyli zmniejszeniu objętości płynu w łożysku naczyń).

Indapamid nie wykazuje działania toksycznego w dawce do 40 mg (ok. 27-krotność dawki terapeutycznej).

Indapamid jest lekiem o działaniu moczopędnym. Hamuje resorpcję sodu w cewkach nerkowych warstwy korowej, co zwiększa wydalanie jonów sodowych i chlorkowych z moczem, zwiększając w ten sposób ilość wydalanego moczu.

Swoje działanie obniżające ciśnienie krwi zawdzięcza jednak innemu mechanizmowi. Indapamid stopniowo zmniejsza ciśnienie krwi, dzięki swojemu wpływowi na naczynia krwionośne – powoduje zmniejszenie oporu obwodowego.  

Indapamid zmniejsza opór obwodowy poprzez:

• zmniejsza kurczliwość mięśniówki naczyń (głównie poprzez wpływ na transport wapnia);
• rozszerza naczynia (poprzez wpływ na pobudzenie produkcji prostaglandyny PGE₂, prostacykliny PGI₂ i nasilenie działania bradykinny);
• zmniejsza podatność naczyń na działanie adrenaliny.

Indapamid zmniejsza także przerost lewej komory serca.

Indapamid z przewodu pokarmowego wchłania się szybko i prawie całkowicie. Obecność pokarmu nieznacznie wpływa na szybkość wchłaniania, ale nie ma wpływu na ilość wchłoniętego leku.

Stężenie maksymalne występuje po około 12 godzinach od zażycia leku.

Indapamid wiąże się z białkami osocza w 79%. Okres półtrwania wynosi około 18 godzin (od 14 do 24 godzin). Podanie leku wielokrotnie nie prowadzi do kumulacji. Stan stacjonarny osiągany jest po około 7 dniach.

Indapamid metabolizowany jest głównie w wątrobie do nieczynnych metabolitów.

Około 90% leku wydalane jest w postaci nieaktywnych metabolitów. 70% z moczem przez nerki i 20% z kałem.