Indakaterol, Indacaterolum, indacateroli maleas - Zastosowanie, działanie, opis

Indakaterol jest substancją wskazaną do stosowania w leczeniu POChP (przewlekłej obturacyjnej choroby płuc) – rozszerza oskrzela i zapobiega skurczowi mięśniówki oskrzeli, jest używana w leczeniu podtrzymującym.

Indakaterol może występować jako monopreparat oraz w połączeniu z glikopironium (antagonista receptorów muskarynowych).

Inne źródła podają również, że indakaterol jest stosowany w zapobieganiu skurczy w przewlekłym zapaleniu oskrzeli, astmie i u osób z rozedmą płuc.

Indakaterol jest stosowany wziewnie.

Dawka stosowana w leczeniu zależna od jednostki chorobowej, nasilenia objawów i zaawansowania schorzenia.

Indakaterol powinien być stosowany raz na dobę o stałej porze.

Nie ma konieczności modyfikowania dawki u osób z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby czy u osób z zaburzoną funkcjonalnością nerek.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: od 150 µg do 300 µg.

Indakaterol jest stosowany u osób dorosłych, nie zaleca się stosowania u dzieci.

Nie zaleca się stosowania jeśli występuje nadwrażliwość na tę substancję czynną.

Dostępna literatura podaje rozbieżne informacje odnośnie stosowania indakaterolu w astmie. Analizując informacje zawarte w CHPL leków dostępnych na terytorium RP leki z indakaterolem wskazane są w POChP — brak jest wyników podawania długoterminowego u osób z astmą, może dochodzić do zaostrzenia / nasilenia niektórych działań niepożądanych w astmie.

Stosowanie substancji czynnych może wiązać się z wystąpieniem nadwrażliwości w postaci reakcji alergicznych jak problem z oddychanie/przełykaniem, obrzęk języka/warg.

Stosowanie beta-2-mimetyków wziewnych może wiązać się z wystąpieniem paradoksalnego skurczu oskrzeli (leki te mają na celu rozszerzenie oskrzeli). Wystąpienie takiego skurczu może zagrażać życiu i zdrowiu.

Indakaterol jest stosowany w leczeniu podtrzymującym, nie zaleca się jego stosowania w ostrych stanach i w tzw. stanach nagłych.

Indakaterol w dawkach zwykle stosowanych nie wywołuje znaczących objawów układowych, jednak należy zachować ostrożność u osób z problemami na tle sercowo-naczyniowym, osób z drgawkami, tyreotoksykozą. Ze względu na obecność receptorów beta-2 w serce, indakaterol będący agonistą tych receptorów może u niektórych pacjentów powodować wzrost częstości pracy serca, wzrost ciśnienia. Odnotowywano również w EKG (m.in. wydłużenie odstępu QT, spłaszczenie załamka T, obniżenie odcinka ST).

Agonistom receptorów beta-2 może towarzyszy spadek poziomu potasu, prowadzący m.in. do hipokaliemii, a w efekcie oddziałując na układ sercowo-naczyniowy. Ma to istotne znaczenie gdy pacjent z POChP stosuje dodatkowo leki obniżające poziom jonów potasowych.

Agoniści beta-2 wpływają również na poziom glukozy, prowadząc do podwyższonego stężenia. jest to istotne dla pacjentów z cukrzycą.

Nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów.

Indakaterol, podobnie jak inne beta-2-mimetyki mogą hamować czynność porodową z powodu działania miorelaksacyjnego na mięśniówkę macicy.

U zwierząt stwierdzono przenikanie indakaterolu do mleka i jego metabolitów.

U zwierząt zaobserwowano zmniejszoną liczbę ciąż.

Indakaterol jest stosowany wziewnie, obecny jest w krążeniu ustrojowym - może powodować określone działania niepożądane m.in. w zależności od aktywności na wybrane receptory beta-2.

Indakterol wpływ na układ krążenia i serce - może powodować tachykardię, migotanie przedsionków, kołatanie serca. Inne skutki uboczne to m.in.: hiperglikemia, hipokaliemia, bóle i zawroty głowy. Można wyróżnić również skutki w obrębie układu oddechowego jak kaszel, podrażnienie gardła, paradoksalny skurcz oskrzeli, zapalenie zatok.

Mogą wystąpić objawy sercowe jak wzrost częstości pracy serca, skurczowego ciśnienia krwi, wydłużęnie odcinka QTc.

Mogą wystąpić typowe dla tej grupy objawy jak tachykardia, kołatanie serca, wymioty i nudności, arytmia komorowa, hiperglikemia i hipokaliemia, kwasica metaboliczna bóle głowy, drżenia.

Indakaterol to selektywny agonista receptorów beta-2. Należy do substancji stosowanych w chorobach płuc (POChP). Wykazuje znacząco mniejszą aktywność wobec receptorów beta-1 i beta 3. Indakaterol cechuje szybki początek działania i długi okres działania.

Agonistyczne działanie indakaterolu wiąże się z przekształceniem ATP do cyklicznego monofosforanu – jego wzrost związany jest z rozluźnieniem mięśniówki gładkiej oskrzeli, a w efekcie zapobiega się skurczom oskrzeli. Stosowanie indakaterolu poprawia czynność płuc. Bez większego znaczenia jest moment podania dawki (rano czy wieczorem). Wykazano również korzystny wpływ na zmniejszenie rozdęcia płuc (hiperinflacji płuc), zmniejszyła się duszność – pacjenci stosujący indakaterol wymagali rzadszego podawania doraźnych leków.

Badania pokazujące efekty indakaterolu wskazywały na brak tachyfilaksji (nie odnotowano spadku skuteczności).

Maksymalne stężenie jest osiągane w ciągu 15 minut.

Bezwzględna biodostępność wynosi ok.43-45%.

Działanie ogólnoustrojowe wynika z wchłaniania z płuc, żołądka i jelit.

Stan stacjonarny jest osiągany w przeciągu 12-14 dni.

Indakaterol wiąże się z białkami surowicy i osocza na poziomie 94,1-95,3% oraz 95,1-96,2%.

Związek ten wykazuje wysoką objętość dystrybucji, co świadczy o znacznym rozprowadzeniu tego leku po organizmie.

Indakaterol jest metabolizowany w wątrobie na drodze m.in. hydroksylacji przez izoenzymy cytrochromu P-450 (CYP 1A1, 2D6, 3A4). CYP3A4 jest dominującym izoenzymem odpowiedzialnym za przemianę indakaterolu.

Wśród metabolitów indakaterolu można wyróżnić (mono)hydroksylowane pochodne, w postaci glukuronidu i 8-O-glukuronidu. Innymi metabolitami są diastereoizomery hydroksylowane, N-glukuronidowane, C- i N-dealkilowane.

Obecność indakaterolu "czystego" i w postaci metabolitów jest niewielki w moczu.

Dominuje wydalane z kałem - ok. 54% dawki substancji niezmienionej oraz 23% pochodnych hydroksylowanych indakaterolu.