Immunoglobulina Anty-T Limfocytarna Pochodzenia Zwierzęcego Stosowana U Ludzi - Zastosowanie, działanie, opis

Immunoglobulina anty-T limfocytarna pochodzenia zwierzęcego jest stosowana celem zapobiegania i leczenia odrzucania przeszczepów, w celu zapobiegania chorobie przeszczep przeciw gospodarzowi u dorosłych po allogenicznym przeszczepie komórek macierzystych, a także w leczeniu niedokrwistości aplastycznej i ostrej choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (GvHD) opornej na kortykosteroidy.

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od wskazania, schematu dawkowania i innych jednocześnie stosowanych leków immunosupresyjnych. Dawkowanie należy ustalać indywidualnie. 

Lek podaje się dożylnie w infuzji trwającej nie krócej niż 4 h. Podanie immunoglobuliny powinno być poprzedzone podaniem dobowych dawek leków przeciwgorączkowych, dożylnych kortykosteroidów i (lub) leków przeciwhistaminowych.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: 1–5 mg/kg masy ciała.

Przeciwwskazaniem są nadwrażliwość na immunoglobulinę anty-T limfocytarną pochodzenia zwierzęcego, aktywne zakażenia bakteryjne/grzybicze/wirusowe/pasożytnicze, trombocytopenia, a także nowotwory złośliwe z wyjątkiem przypadków, w których przeszczep komórek macierzystych jest częścią leczenia.

Przed podaniem leku, w wywiadzie z pacjentem należy ustalić, czy pacjent jest uczulony na białka królicze.
Podczas infuzji i po jej zakończeniu należy uważnie obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia objawów wstrząsu anafilaktycznego. Odnotowano ciężkie przypadki, takie jak reakcja anafilaktyczna i ciężki zespół uwalniania cytokin, w rzadkich przypadkach zakończone zgonem. Wystąpienie reakcji anafilaktycznej wymaga przerwania infuzji i wdrożenia odpowiedniego postępowania medycznego.
Stosowanie leku wiąże się z ryzykiem rozwoju zakażeń, nawrotu infekcji i posocznicy.
Zmniejszenie szybkości infuzji i premedykacja z zastosowaniem odpowiednich leków pozwala zmniejszyć częstość i nasilenie działań niepożądanych.
Na skutek stosowania leku może dojść do małopłytkowości i (lub) leukopenii. W przypadku ich wystąpienia należy rozważyć przerwanie stosowania leku. Konieczne jest monitorowanie liczby białych krwinek i płytek krwi.
Istnieje ryzyko pojawienia się zmian nowotworowych, chłoniaków i zaburzeń limfoproliferacyjnych, które mogą prowadzić do zgonu.
Lek wytwarzany jest z wykorzystaniem komórek ludzkiej krwi, dlatego nie można wykluczyć ryzyka przeniesienia czynników zakaźnych. Konieczne jest notowanie numeru serii produktu, który podano danemu pacjentowi na wypadek wystąpienia powikłań.

Pacjentom, którzy są poddani immunosupresji nie należy podawać szczepionek z żywymi atenuowanymi wirusami.

Wśród możliwych działań niepożądanych leku wyróżnia się zespół uwalniania cytokin, który może powodować nudności, wymioty, ból i spadek ciśnienia krwi również po zakończeniu infuzji, dlatego pacjentom należy odradzić prowadzenie pojazdów.

Skuteczność nieżywych szczepionek może być zmniejszona, jeżeli są podawane w czasie leczenia immunoglobuliną anty-T limfocytarną pochodzenia zwierzęcego.
Immunoglobulina Anty-T limfocytarna pochodzenia zwierzęcego wchodzi w interakcję z testami immunologicznymi opartymi na przeciwciałach króliczych, próbami krzyżowymi i testami cytotoksyczności przy użyciu przeciwciał PRA. Lek wpływa na wyniki badań surowicy wykonanych za pomocą testów ELISA zawierających w składzie przeciwciała królicze.

Brak danych klinicznych dotyczących wpływu  immunoglobuliny anty-T limfocytarnej pochodzenia zwierzęcego na płód. Stosowanie leku u kobiet ciężarnych należy ograniczyć do sytuacji bezwzględnie koniecznych.

Brak danych klinicznych dotyczących przenikania immunoglobuliny anty-T limfocytarnej do mleka kobiecego. Uwzględniając fakt przenikania innych immunoglobulin do mleka należy przerwać karmienie piersią podczas terapii.

Podanie dożylne: limfopenia, małopłytkowość, neutropenia, gorączka, zakażenia, policytemia, nudności, wymioty, biegunka, zaburzenia połykania, dreszcze, choroba posurowicza, wstrząs anafilaktyczny, reakcja anafilaktyczna, nadwrażliwość, hiperlipidemia, zatrzymanie płynów, hipercholesterolemia, ból mięśni, zmiany nowotworowe (w tym torbiele i polipy), drżenia, ból głowy, parestezje, tachykardia, światłowstręt, duszność, świąd, wysypka, rumień, niedociśnienie tętnicze, choroba zarostowa żył, zapalenie jamy ustnej, dyspepsja, przepuklina pachwinowa, refluksowe zapalenie przełyku, hiperbilirubinemia, martwica kanalików nerkowych, krwiomocz, niewydolność nerek, martwica nerek, astenia, ból w klatce piersiowej, hipertermia, zapalenie błon śluzowych, obrzęk obwodowy, wzrost stężenia kreatyniny we krwi, zwiększone białko C-reaktywne, wzrost aktywności enzymów wątrobowych, antygen wirusa cytomegalii dodatni.

Przedawkowanie immunoglobuliny anty-T limfocytarnej pochodzenia zwierzęcego skutkuje leukopenią, małopłytkowością, ciężkimi zakażeniami i wzrostem ryzyka chłoniaków.

Immunoglobulina anty-T limfocytarna pochodzenia zwierzęcego wiąże się z antygenami na powierzchni ludzkich limfocytów T zmniejszając liczbę krążących limfocytów T na drodze lizy zależnej od dopełniacza i opsonizacji z udziałem układu monocytów i fagocytów. W efekcie dochodzi do zahamowania odpowiedzi organizmu w stosunku do antygenów (autoantygeny, antygeny przeszczepu).

Przeciwciała poliklonalne ulegają rozpadowi na mniejsze peptydy i białka zanim dojdzie do ich eliminacji z organizmu.

Okres półtrwania immunoglobuliny anty-T limfocytarnej pochodzenia zwierzęcego wynosi około 14 dni.