Ichtiol (ichtamol, sulfobituminian amonowy), Ammonii bituminosulfonas - Zastosowanie, działanie, opis

Związek posiada właściwości przeciwzapalne oraz przeciwdrobnoustrujowe.

Podaje się go pomocniczo w przypadku pojawienia się wyprysku, trądziku oraz czyrakowatości. Ichtiol stosowany jest również w terapii łuszczycy.

Dawkowanie związku jest zależne od jednostki chorobowej oraz stanu pacjenta.

Ichtiol podaje się zewnętrznie na nieuszkodzoną skórę, zwykle raz bądź dwa razy w ciągu doby.

Przeciwwskazaniem do stosowania substancji jest występowanie reakcji nadwrażliwości na ichtiol. Związku nie należy aplikować także na rany otwarte.

Nie zaleca się samodzielnego stosowania ichtiolu u osób poniżej 12 roku życia. Ze względu na brak badań szacujących bezpieczeństwo w tej grupie lekarskiej należy skonsultować się z lekarzem przed użyciem ichtiolu w tej grupie wiekowej.

W przypadku chorób skóry, zwłaszcza przy występowaniu zmian ropnych, należy skontaktować się z lekarzem, przed zastosowaniem leku.

Związek nie upośledza zdolności psychomotorycznych i nie wpływa negatywnie na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn mechanicznych.

Ichtiol wykazuje szereg niezgodności z innymi substancjami chemicznymi.

Związek w połączeniu z roztworem wody wapiennej o odczynie zasadowym, rozkłada się do amoniaku i wytrąca sól sodową ichtiolu. Rozpad substancji obserwowany jest także ze związkami cynku, w wyniku którego powstaje nieaktywny farmakologicznie sulfobituminan cynku.

Ichtiol w reakcjach z substancjami o odczynie kwasowym na przykład kwasem benzoesowym czy cynamonowym (składniki balsamu peruwiańskiego) wytrąca czarny żywicowy osad. Pojawienie się osadu prowadzącego do inaktywacji składników obserwowane jest również w przypadku łączenia substancji z riwanolem.

Związkiem ze względu na swój zasadowy charakter z antybiotykami (np. oksytetracykliną) oraz hydrokortyzonem.

Ichtiol wykazuje także niezgodności farmaceutyczne z azotanem srebra, anestezyną, papaweryną, atropiną, kwasem salicylowym, rezorcyną, płynem Burowa, taniną oraz bromkami.

Podczas stosowania leku na skórę, może pojawić się miejscowe podrażnienie skóry.

Ichtiol otrzymuje się w procesie destylacji z łupków bitumicznych, które są bogata w substancje węglowodorowe. Podczas produkcji ichtiolu, można otrzymać odmianę o ciemnym i jasnym kolorze, w zależności od temperatury w której zbierany jest destylat.

Ichtiol wykazuje działanie ściągające, przeciwzapalne oraz bakteriostatyczne (wobec bakterii Gram dodatnich-Streptococcus pyogenes oraz Staphylococcus aureus). Ponadto pobudza mikrokrążenie, co odpowiada za miejscowo rozgrzewające właściwości związku. Substancja stymuluje ekspresję czynników wzrostu dla keratocytów oraz ogranicza czas trwania zmian rumieniowo-obrzękowych występujących podczas procesów zapalnych skóry.

Ichtiol nie posiada aktywności przeciwbakteryjnych wobec bakterii Gram ujemnych z gatunku Proteus mirabilis oraz Pseudomonas aeruginosa.