Fosforan glinu, Aluminii phosphatis - Zastosowanie, działanie, opis

Związek obniża kwaśność treści żołądkowej oraz działa powlekająco na śluzówkę przewodu pokarmowego. Fosforan glinu stosuje się w doraźnym leczeniu choroby wrzodowej żołądka i jelit, refluksu oraz przy zgadze i nadkwasocie treści żołądkowej.

Związek stosuje się doraźnie przed głównymi posiłkami lub po upływie 1-2 godzin od spożytego pokarmu oraz przed snem.

Zwykle stosowane dawki u osób dorosłych wynoszą od 15 mg do 45 mg na dobę.

Nie należy zażywać więcej niż 100 ml zawiesiny dziennie.

Przeciwwskazaniem do stosowania leku jest występowanie reakcji nadwrażliwości na fosforan glinu. Związku nie należy podawać osobom z ciężką niewydolnością nerek.

Substancja jest przeznaczona do stosowania doraźnego. Nie należy leku podawać długotrwale, ze względu na ryzyko kumulacji glinu w organizmie zwłaszcza u osób z niewydolnością nerek oraz dializowanych. Zaleca się zachowanie ostrożności stosując lek u dzieci poniżej 6 roku życia, odwodnionych lub z niewydolnością nerek. W powyższych grupach pacjentów może dojść do rozwoju encefalopatii w następstwie zbyt wysokiego stężenia glinu w osoczu.

Glin wraz z jonami fosforanowymi tworzy w przewodzie pokarmowym związki nierozpuszczalne. Długotrwałe stosowanie związków glinu może istotnie zmniejszyć wchłanianie fosforanów z pożywienia.

Długotrwałe stosowanie związków zawierających glin może obniżać wchłanianie substancji fosforanowych z pożywienia. Należy dbać o właściwy poziom fosforanów w diecie. Zaleca się włączenie do spożywanych posiłków produktów bogatych w fosfor, takich jak kasze, sery, rośliny strączkowe, ciemnie pieczywo czy ryby.

Fosforan glinu nie wywiera negatywnego działania na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn.

Nie zaleca się stosowania środków zmniejszających kwaśność soku żołądkowego zawierających glin, ze względu na ryzyko uszkodzenia układu nerwowego u zarodka/płodu.

Fosforan glinu jest zgodny z karmieniem piersią. Związek może być stosowany w okresie laktacji.

Długotrwałe stosowanie związków może powodować przewlekłe zaparcia, a także hipofosfatemię i wzrost stężenia glinu w surowicy.

Związek jest przedstawicielem leków zobojętniających kwas żołądkowy.

Fosforan glinu tworzy z kwasem solnym w żołądku sól glinową – chlorek aluminium. Reakcja ta podnosi pH soku żołądkowego. Chlorek glinu działa także ściągająco i przeciwzapalne. Uważa się, że ma również właściwości cytoprotekcyjne, indukuje syntezę prostaglandyn oraz związków wodorotlenowych, które chronią śluzówkę przewodu pokarmowego.

Fosforan glinu w wyniku reakcji z kwasem solnym w soku żołądkowym, tworzy chlorek glinu. Uwolnione w ten sposób jony aluminium ulegają wchłonięciu z przewodu pokarmowego w bardzo niskim stopniu (około 0,006% przyjętej dawki związku). Stężenie maksymalne glinu w surowicy obserwowane jest po 30 minutach od zażycia leku.

Część dawki wchłoniętej z przewodu pokarmowego wydalana jest na drodze nerkowej. Niewchłonięta pula glinu usuwana jest wraz z kałem.