Flunaryzyna, Flunarizinum - Zastosowanie, działanie, opis

Wskazaniem do stosowania flunaryzyny są migreny z aurą i bez aury oraz objawowe leczenie zawrotów głowy pochodzenia przedsionkowego.

Lek występuje w postaci tabletek doustnych. Dawkowanie flunaryzyny jest zależne od wskazania. W przypadku profilaktyki migreny zaleca się u osób dorosłych poniżej 65 roku życia podanie maksymalnie 10 mg dobowo, natomiast powyżej 65 roku życia maksymalnie 5 mg dobowo, przed snem. W przypadku leczenia podtrzymującego zaleca się podawanie leku przez 5 dni, w dawkach zwykle stosowanych oraz odstawienie leku na kolejne dwa dni. Terapia flunaryzyną nie powinna przekraczać pół roku. Istnieje możliwość powtórzenia leczenia w przypadku nawrotu choroby. Jeśli pacjent zmaga się z zawrotami głowy, dawki zalecane to te, które stosuje się w profilaktyce migreny, jednak czas leczenia nie powinien przekraczać dwóch miesięcy.

W przypadku przewlekłych zawrotów głowy po miesięcznej terapii oraz po dwóch miesiącach stosowania leku w zapobieganiu napadowym zawrotom głowy nie nastąpi poprawa stanu pacjenta, należy uznać że pacjent nie reaguje na leczenie i lek odstawić.

Przeciwwskazaniem do stosowania flunaryzyny jest nadwrażliwość na lek oraz choroba Parkinsona, objawy pozapiramidowe w wywiadzie, zaburzenia depresyjne w wywiadzie, ciąża, karmienie piersią.

Stosowanie leku łącznie z alkoholem i lekami działającymi hamująco na ośrodkowy układ nerwowy może nasilać senność.

Podczas terapii flunaryzyną mogę pojawić się ataki migreny, ponieważ nie przerywa ona ataku migreny, nie należy w takim przypadku zwiększać dawki leku.

Osobom starszym, w podeszłym wieku zaleca się skrupulatne stosowanie zalecanych dawek, ze względu na ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych, a nawet ujawnienia się choroby Parkinsona.

W przypadku jednoczesnej terapii pochodnymi fenotiazyny należy zachować szczególną ostrożność, ze względu na ryzyko objawów pozapiramidowych. W przypadku pojawienia się wyżej wymienionych lub stanów depresyjnych, lek należy odstawić.

Podczas leczenia podtrzymującego może dojść do osłabienia działania leku lub zwiększonego wyczerpania i zmęczenia pacjenta, w takim przypadku lek należy odstawić.

Podczas terapii flunaryzyną należy przestrzegać zaleconego dawkowania oraz przestrzegania przerw w dawkowaniu leku, w celu zapobiegania wystąpienia objawów pozapiramidowych.

Podczas stosowania flunaryzyny należy powstrzymać się od spożywania alkoholu, ponieważ może dojść do nasilenia działania uspokajającego leku.

Flunaryzyna może wprływać na zdolność psychomotoryczną podczas prowdzenia pojazdów i obsługi maszyn potencjalnie niebezpiecznych, szczególnie w początkowej fazie leczenia.

Ciąża jest przeciwwskazaniem do stosowania leku.

Karmienie piersią jest przeciwwskazaniem do stosowania leku.

Objawami przedawkowania leku są sedacja i astenia. Wynikają one z właściwości farmakologicznych flunaryzyny. W przypadku przyjęcia jednorazowo dawki 600 mg pojawia się uspokojenie, pobudzenia, tachykardia.

Flunaryzyna hamuje napływ zewnątrzkomórkowego wapnia do wnętrza komórek mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Działanie to prowadzi do zahamowania skurczów komórek mięśni gładkich naczyń wieńcowych i obwodowych, dzięki czemu ulegają one rozszerzeniu, zwiększa się transport tlenu do mięśnia sercowego, zmniejszenia całkowitego oporu obwodowego oraz obniżenie ciśnienia krwi. Flunaryzyna chroni komórki nabłonka naczyń przed uszkodzeniem, które mogą wywołać jony wapnia. 

Lek działa przeciwhistaminowo, uspokajająco oraz przeciwwymiotnie.

Wchłanianie leku po podaniu doustnym występuje na poziomie 85% przyjętej dawki. Maksymalne stężenie flunaryzyna osiąga w osoczu po upływie 2-4 godzin po podaniu doustnym. Początkowo stężenie leku podczas przewlekłego stosowania rośnie stale do 5-6 tygodnia leczenia, natomiast po upływie tego czasu osiąga stan stacjonarny.

Flunaryzyna wiąże się w około 90% z białkami osocza.

Flunaryzyna jest metabolizowana w wątrobie na skutek N-dealkilacji i hydroksylacji.

Flunaryzyna jest wydzielana do żółci i wydalana w kale oraz w minimalnych ilościach w moczu.