Flumazenil, Flumazenilum - Zastosowanie, działanie, opis

Flumazenil jest stosowany w anestezjologii i intensywnej terapii w celu zmniejszenia sedatywnego działania benzodiazepin na OUN (Ośrodkowy Układ Nerwowy) w anestezjologii i intensywnej terapii.

Anestezjologia:

• wyprowadzenie ze znieczulenia ogólnego zastosowanego u pacjentów, u których użyto benzodiazepin,
• znoszenie działania benzodiazepin stosowanych z zabiegami terapeutycznymi i diagnostycznymi u pacjentów hospitalizowanych / ambulatoryjnych.

Intensywna terapia:

• wybiórcze znoszenie ośrodkowego działania benzodiazepin w celu przywrócenia czynności oddechowej,
• leczenie i diagnostyka przedawkowań lub zatruć wywołanych głównie lub tylko benzodiazepinami.

Flumazenil stosuje się w podaniu dożylnym, w postaci wlewu kroplowego lub infuzji.

występuje w postaci roztworu do wstrzykiwań - w formie infuzji, w podaniu dożylnym, wlewie kroplowym.

Dawki zwykle stosowane (dobowe) u osób dorosłych: dawka zależna jest od indywidualnych cech pacjenta, rodzaju zastosowanych benzodiazepin.

Dawki powinny być dostosowane do szczególnych grup pacjentów jak: pacjenci w podeszłym wieku (ryzyko większej wrażliwości pod względem działań niepożądanych), pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (flumazenil jest metabolizowany głównie w wątrobie).

• nadwrażliwość na substancję czynną - flumazenil,
• pacjenci przyjmujący benzodiazepiny w celu kontroli stanu potencjalnie zagrażającego życiu (np. w stanie padaczkowym, kontroli ciśnienia wewnątrzczaszkowego),
• zatrucie mieszane benzodiazepinami i trójpierścieniowymi i/lub czteropierścieniowymi przeciwdepresyjnymi lekami (działanie toksyczne przeciwdepresyjnych produktów leczniczych może być maskowane przez wpływ benzodiazepin),
• nie należy stosować flumazenilu w celu zniesienia działania benzodiazepin, jeśli występują objawy ciężkiego zatrucia ze strony układu autonomicznego (działanie antycholinergiczne=cholinolityczne), objawy neurologiczne (zaburzenia motoryczne) lub objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego spowodowane ciężkim zatruciem trójpierścieniowymi i (lub) czteropierścieniowymi przeciwdepresyjnymi produktami leczniczymi.

• Flumazenil wybiórczo odwraca działanie benzodiazepin. W przypadku braku odpowiedzi (pacjent nie wybudza się), należy wziąć pod uwagę inną przyczynę. Podczas stosowania flumazenilu pacjent powinien znajdować się pod obserwacją przez odpowiedni czas (EKG, tętno, oksymetria, reakcja na bodźce etc.).
• Czas działania flumazenilu jest zwykle krótszy niż benzodiazepin. Sedacja może wystąpić ponownie ze względu na dłuższe działanie benzodiazepin niż flumazenilu.
• Należy unikać szybkich wstrzyknięć dużych dawek. Pacjenci, którzy długotrwale stosowali benzodiazepiny, a terapię zakończyli w przeciągu kilku tygodni poprzedzających podanie flumazenilu, w tej grupie pacjentów szybkie podanie może prowadzić do wystąpienia objawów odstawiennych jak: pobudzenie, lęk, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, splątanie (umiarkowane), zaburzenia zmysłów.
• W przypadku pacjentów z dużym lękiem w okresie przedoperacyjnym oraz u pacjentów z przewlekłymi/sporadycznymi stanami lękowymi, dawki flumazenilu powinny być dostosowane indywidualnie. W przypadku pacjentów leczonych długotrwale dużymi dawkami benzodiazepin należy rozważyć korzyści z zastosowania flumazenilu i ryzyko wystąpienia objawów odstawiennych.
• Podczas stosowania flumazenilu w celu zmniejszenia działania sedacyjnego po benzodiazepinach należy obserwować pacjenta czy występuje nawrót sedacji, zaburzenia oddychania.
• Nie zaleca się stosowania flumazenilu u osób z padaczką (epilepsją), u których stosowane są benzodiazepiny ze względu na swoje działanie przeciwdrgawkowe. Flumazenil wywiera słabe działanie przeciwdrgawkowe, jednak istnieje ryzyko wystąpienia drgawek.
• U pacjentów z poważnymi urazami mózgu / nieustabilizowanym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym, u których stosowany jest flumazenil może wystąpić podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe.
• Nie stosuje się flumazenilu w przypadku uzależnienia od benzodiazepin jak również w leczeniu utrzymujących się objawów zespołu z odstawienia.

• benzodiazepiny (BZD) stosowane w kontroli ciśnienia śródczaszkowego lub w stanie padaczkowym.

Spożyte jedzenie podczas wlewu dożylnego flumazenilu powoduje zwiększenie klirensu o 50% (prawdopodobnie poprzez zwiększenie przepływu krwi przez wątrobę).

Nie są znane, ale robimy testy.

• Po otrzymaniu flumazenilu w celu zniesienia skutków działania uspokajającego benzodiazepin nie wolno prowadzić pojazdów, obsługiwać maszyn ani zajmować się innymi czynnościami wymagającymi fizycznej lub psychicznej aktywności przez co najmniej 24 godziny, działanie uspokajające benzodiazepin może powrócić.

też nie są znane

• Nie ma przeciwwskazań do stosowania w okresie ciąży w nagłych przypadkach.

• Nie ma przeciwwskazań do stosowania flumazenilu w okresie karmienia piersią w nagłych przypadkach.
• Zaleca się zaprzestanie karmienia piersią na 24 godziny od podania flumazenilu.
• Nie jest wiadome czy flumazenil przenika do mleka kobiecego.

nie jest wiadome, ale coś wpiszemy.

Dane literaturowe podają następujące działania niepożądane:

• bezsenność, senność, niepokój, lęk, agresja, objawy z odstawienia (występują zwykle po szybkich wstrzyknięciach lub większych dawkach),
• zawroty głowy, bóle głowy, pobudzenie, drżenie, hiperwentylacja, zaburzenia mowy, drgawki,
• podwójne widzenie, nasilone łzawienie,
• zaburzenia słuchu,
• kołatanie serca, tachykardia / bradykardia, skurcze dodatkowe,
• duszność, kaszel, ból w klatce piersiowej,
• nasilone pocenie, uderzenia gorąca,
• mdłości, wymioty.

W przypadku zatruć mieszanych (benzodiazepinami i TLPD), można spodziewać się objawów toksycznego działania jak:

• drgawki,
• zaburzenia rytmu serca.

Flumazenil to wybiórczy, kompetycyjny inhibitor substancji działających na receptor benzodiazepinowy (zmniejsza on działanie uspokajające benzodiazepin). Powoduje on odwrócenie reakcji paradoksalnych występujących po podaniu benzodiazepin.

Flumazenil pod względem chemicznym to imidazobenzodiazepina. Działanie sedatywne benzodiazepin jest blokowane w ciągu 1-2 minut po podaniu dożylnym flumazenilu.

Flumazenil łączy się z białkami osocza w ok. 50% (2/3 białek wiążących to albuminy). Wiązanie się z białkami jest ograniczone u pacjentów z marskością wątroby.

Flumazenil przechodzi głównie do przestani pozanaczyniowej (przestrzeni śródmiąższowej). Stężenie flumazenilu w surowicy zmniejsza się proporcjonalnie do okresu półtrwania (4-15 minut) w fazie dystrybucji.

Metabolizm flumazenilu zachodzi głównie w wątrobie (ok. 99%). Głównym metabolitem jest pochodna kwasu karboksylowego (obecna w surowicy w postaci wolnej), w moczu z kolei zarówno z postaci wolnej jak i glukuronidu. Metabolit ten nie wykazuje aktywności wobec receptora benzodiazepinowego (nie wykazuje działania jak flumazenil).

Flumazenil jest wydalany w postaci niezmienionej w znikomych ilościach (jest całkowicie metabolizowany w wątrobie).

Metabolity flumazenilu są wydalane głównie z moczem (90-95%), z kałem na poziomie 5-10%.