Rezafungina, Rezafunginum - Zastosowanie, działanie, opis

Rezafungina jest lekiem wykorzystywanym w leczeniu inwazyjnej kandydozy u dorosłych, którzy nie posiadają już alternatywnych możliwości terapeutycznych. 

Substancja czynna powinna być podawana przez lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu systemowych zakażeń grzybiczych. 

Rezafunginę należy stosować wyłącznie dożylnie. Czas trwania terapii nie powinien przekraczać czterech tygodni. Dawka substancji czynnej jest zmienna i zależy od momentu terapii, w którym aktualnie znajduje się pacjent. W przypadku rozpoczęcia terapii dawka nasycająca rezafunginy wynosi 400 mg na tydzień, następnie zalecane jest stosowanie 200 mg co 7 dni. 

Czas trwania terapii może różnić się zależnie od pacjenta i nie powinien być krótszy niż dwa tygodnie od ostatniego dodatniego wyniku posiewu. 

Lek należy podawać w postaci wlewu dożylnego, który nie powinien trwać krócej niż 60 minut. W przypadku problemów z tolerancją leku infuzję można wydłużyć nawet trzykrotnie, dzięki czemu kontrola nad działaniami niepożądanymi jest łatwiejsza. 

W przypadku pominięcia dawki, zastosowanie kolejnej dawki zgodnie z harmonogramem jest możliwe jeżeli od momentu pominięcia dawki do jej faktycznego przyjęcia nie minęło więcej niż 3 dni. W przypadku pojawienia się konieczności wznowienia terapii podanie dawki nasycającej jest konieczne jeśli od początku terapii minęło więcej niż dwa tygodnie. 

Przeciwwskazaniem do stosowania rezafunginy jest wystąpienie nadwrażliwości na tę substancję czynną. Przyjęcie leku jest przeciwwskazane również w przypadku gdy w przeszłości stwierdzono wystąpienie nadwrażliwości na inny związek z grupy echinokandyn. 

Podczas terapii rezafunginą zgłaszano przypadki zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych, czyli aminotransferazy alaninowej oraz aminotransferazy asparaginianowej. U niektórych pacjentów zgłaszano przypadki pogorszenia czynności wątroby podczas jednoczesnego stosowania wielu innych substancji leczniczych. Podczas stosowania rezafunginy u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zalecane jest staranne obserwowanie pacjentów. 

Podczas podania substancji leczniczej istnieje ryzyko wystąpienie reakcji powiązanych z infuzją, takich jak:

• zaczerwienienie;
• nudności;
• zawroty głowy;
• ucisk w klatce piersiowej. 

Wspomniane efekty mogą ustąpić bez interwencji, jednak w niektórych przypadkach konieczne może być przerwanie wlewu i wznowienie go z mniejszą prędkością. 

Pacjenci przyjmujący rezafunginę powinni przez tydzień od ostatniej dawki chronić skórę przed promieniowaniem UV. Substancja czynna może zwiększać ryzyko wystąpienia reakcji fototoksycznej. 

Substancja czynna nie wpływa lub ma niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. 

Brak informacji dotyczących potencjalnego ryzyka dla rozwijającego się płodu. Badania na zwierzętach wykazały, że rezafungina może przenikać przez łożysko, jednak testy nie ujawniły szkodliwego wpływu leku na rozwój płodu u zwierząt. 
Brak jednoznacznych informacji potwierdzających bezpieczeństwo leku u kobiet w ciąży. Podczas terapii rezafunginą kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji w celu wykluczenia potencjalnej ciąży. 

Brak informacji dotyczących bezpieczeństwa substancji czynnej u kobiet karmiących. Badania na zwierzętach ujawniły możliwość przenikania substancji czynnej do mleka szczurów. Nie można wykluczyć ryzyka przeniknięcia rezafunginy do pokarmu kobiety karmiącej. W związku z tym, przed rozpoczęciem terapii, konieczne jest podjęcie decyzji dotyczącej kontynuacji karmienia piersią lub rozpoczęcia terapii w oparciu o korzyści odniesione z leczenia przez matkę. 

Brak informacji dotyczących wpływu substancji leczniczej na proces rozmnażania u zwierząt. 

Podczas stosowania rezafunginy istnieje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych o różnej częstotliwości występowania, takich jak:

• bardzo często: gorączka, hipokaliemia, biegunka;
• często: świszczący oddech, hipomagnezemia, hipofosfatemia, niedociśnienie, niedokrwistość, rumień, wysypka, zaparcia. ból w jamie brzusznej, wymioty, wzrost aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi, zwiększenie stężenia bilirubiny w osoczu, wzrost aktywności enzymów wątrobowych, reakcje powiązane z infuzją;
• niezbyt często: zwiększenie ilości eozynofili, reakcje fototoksyczne, drżenia mięśniowe, hiperfosfatemia, hiponatremia;
• zdarzenia o nieznanej częstotliwości występowania: pokrzywka. 

Brak informacji dotyczących objawów związanych z przyjęciem zbyt wysokiej dawki rezafunginy. W przypadku pojawienia się ostrej nietolerancji zalecane jest rozpoczęcie leczenia objawowego. 

Mechanizm działania rezafunginy jest stosunkowo prosty i polega na wybiórczym zahamowaniu syntezy 1,3-β-D-glukanu, który stanowi niezbędny element ściany komórkowej grzybów. Zatrzymanie syntezy tej niezbędnej dla grzyba substancji powoduje dekompresję jego komórek i odpowiada za bardzo szybkie działanie grzybobójcze wobec rodzaju Candida.

Rezafungina jest podawana dożylnie, a stan stacjonarny jest osiągany po podaniu pierwszej dawki nasycającej. Długi okres półtrwania leku pozwala na podanie go raz na tydzień.

Substancja czynna występuje w osoczu w postaci połączonej z białkami na poziomie około 97%. 

Rezafungina nie jest metabolizowana w wątrobie i nie oczekuje się, że będzie klinicznie istotnym substratem enzymów CYP450. Substancja czynna ulega metabolizmowi poprzez hydroksylację bocznego łańcucha pentylowego oraz terfenylowego w wyniku czego powstają trzy hydroksylowe pochodne leku. 

Substancja lecznicza jest eliminowana z kałem w większym stopniu niż z moczem. Ponad 74% dawki zidentyfikowano w kale, a około 25% podanej dawki występowało w moczu.