Fezolinetant, Fezolinetantum - Zastosowanie, działanie, opis

Fezolinetant znalazł zastosowanie w łagodzeniu objawów naczynioruchowych o ciężkim lub umiarkowanym przebiegu, które są powiązane z menopauzą.

Fezolinetant należy przyjmować doustnie o stałej porze dnia. Czas trwania kuracji wykorzystującej tę substancję czynną może różnić się dla każdej pacjentki. 

Zalecana dawka dobowa to 45 mg fezolinetantu przyjmowane o stałej porze niezależnie od posiłku. 

Stosowanie substancji czynnej u pacjentek z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami wątroby nie jest zalecane. Lekkie zaburzenia czynności wątroby nie są jednak wskazaniem do zmiany dawki substancji czynnej.

Leku nie należy stosować w przypadku ciężkich zaburzeń nerek. 

Przeciwwskazaniem do stosowania substancji czynnej jest wystąpienie nadwrażliwości na fezolinetant. Ponadto, oprócz nadwrażliwości na lek przeciwskazaniem jest również podejrzewana lub stwierdzona ciąża. 

Brak informacji dotyczących bezpieczeństwa stosowania fezolinetantu u kobiet, które w przeszłości doświadczyły napadów drgawkowych. U kobiet przyjmujących fezolinetant nie stwierdzono zwiększonego ryzyka pojawienia się drgawek, jednak decyzję o rozpoczęciu terapii w tej grupie pacjentek należy podjąć po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka. 

Podczas terapii fezolinetantem istnieje ryzyko wzrostu aktywności aminotransferazy asparaginianowej oraz aminotransferazy alaninowej nawet trzykrotnie. Po odstawieniu leku parametry wątroby zwykle wracały do normy, a zwiększeniu aktywności enzymów zwykle nie towarzyszyły u wspominanych kobiet żadne objawy. 

Stosowanie leku u pacjentek cierpiących na ciężkie lub umiarkowane zaburzenia czynności wątroby nie jest zalecane. Badania farmakokinetyki oraz bezpieczeństwa terapii zostały przeprowadzone u pacjentek z łagodnymi zaburzeniami pracy tego narządu. Skuteczność leczenia w przypadku ciężkich oraz umiarkowanych schorzeń wątroby nie została potwierdzona. 

Przed rozpoczęciem terapii zalecane jest przeprowadzenie szczegółowego wywiadu i wykonanie koniecznych badań. 

Jednoczesne stosowanie antykoncepcji hormonalnej oraz fezolinetantu nie jest zalecane.

Stosowanie fezolinetantu przez kobiety leczone wcześniej z wykorzystaniem chemioterapii, radioterapii lub terapii antyhormonalnej nie jest zalecane. Brak danych potwierdzających bezpieczeństwo substancji czynnej w tej grupie pacjentek. Skuteczność i bezpieczeństwo terapii nie zostało również potwierdzone u pacjentek cierpiących na nowotwory złośliwe niepoddane wcześniej leczeniu. Podczas stosowania fezolinetantu u kobiet z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby zalecane jest regularne monitorowanie jej stanu. 

Podczas stosowania fezolinetantu przeciwwskazane jest łączenie go z silnymi inhibitorami CYP1A2, do których zaliczamy między innymi fluwoksaminę, meksyletynę, etylenoestradiol oraz jego pochodne, enoksacynę. 

Substancja czynna nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów oraz proces obsługi maszyn. 

Dym papierosowy może spowodować indukcję podjednostki CYP1A2 cytochromu P450, w związku z czym istnieje ryzyko spadku stężenia leku w osoczu i zmniejszenia skuteczności leczenia.

Stosowanie fezolinetantu w okresie ciąży jest przeciwwskazane. Kobiety w wieku okołomenopauzalnym stosujące fezolinetant powinny pamiętać o wykorzystaniu metod antykoncepcyjnych o potwierdzonej skuteczności. 

Substancja czynna może negatywnie wpływać na rozwój płodu i prowadzić do poronień oraz zmniejszenia masy urodzeniowej dziecka. 

Fezolinetant może przenikać do pokarmu kobiety karmiącej. Stosowanie leku w okresie ciąży nie jest zalecane. Nie ma możliwości całkowitego wykluczenia zagrożenia wynikającego z transferu fezolinetantu do mleka matki. Przed rozpoczęciem terapii zalecane jest staranne rozważenie stosunku korzyści wynikających z karmienia piersią odniesionych przez dziecko do korzyści odniesionych z leczenia fezolinetantem przez matkę i w oparciu o te informacje podjęcie decyzji o kontynuacji karmienia lub rozpoczęciu terapii. 

Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na proces rozmnażania u zwierząt. Brak informacji dotyczących wpływu leku rozrodczość u ludzi. 

W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki substancji czynnej występowały nudności, parestezje oraz bóle i zawroty głowy. 

Fezolinetant jest niehormonalnym antagonistą receptora przeznaczonego dla neurokininy 3. Neurokininy to substancje białkowe, które pełnią rolę modulacyjną oraz regulującą w układzie nerwowym. Są to związki, które mogą być zaangażowane w proces różnicowania komórek nerwowych. 
Substancja czynna blokuje miejsce aktywne na receptorze i zapobiega jego połączeniu z cząsteczką neurokininy, co prawdopodobnie odpowiada za przywrócenie równowagi aktywności neuronalnej na neuronie kisspeptyny/neurokininy B/dynorfiny w ośrodku termoregulacyjnym podwzgórza i zmniejsza częstotliwość występowania ciężkich objawów naczynioruchowych związanych z menopauzą. 

Maksymalne stężenie substancji czynnej występuje średnio po około 90 minutach od przyjęcia. 

Fezolinetant wchodzi w połączenia z białkami na poziomie 51%. 

Substancja czynna ulega metabolizmowi w wątrobie z wykorzystaniem podjednostki CYP1A2 cytochromu p450. Głównym, mniej aktywnym metabolitem fezolinetantu jest cząsteczka nazwana ES259564.

Fezolinetant jest wydalany z moczem oraz z kałem. Większa część substancji czynnej, bo około 77% ulega eliminacji przez nerki, natomiast około 14% zostaje wydalone z kałem.