Darolutamid, Darolutamidum - Zastosowanie, działanie, opis

Darolutamid znalazł zastosowanie w leczeniu dorosłych mężczyzn cierpiących na nowotwór prostaty z dużym prawdopodobieństwem wystąpienia przerzutów. Pacjent podejmujący leczenie powinien być wolny od przerzutów, a sam nowotwór musi wykazywać oporność na kastrację.

Darolutamid jest substancją stosowaną doustnie. Całkowita dawka preparatu jest zależna od masy ciała pacjenta, jednostki chorobowej oraz schorzeń współistniejących. Leczenie z wykorzystaniem tej substancji czynnej powinno być prowadzone przez lekarza specjalistę, posiadającego doświadczenie w wykorzystaniu leków przeciwnowotworowych w terapii raka prostaty.

Dawka dobowa darolutamidu wynosi 1200 mg na dobę. Lek należy przyjmować do momentu postępu jednostki chorobowej lub wystąpienia ciężkiej toksyczności.

Substancja czynna powinna być przyjmowana z posiłkiem.

Podczas stosowania leku mogą wystąpić działania niepożądane, które będą przyczyną zmniejszenia dawki dobowej substancji czynnej lub zmiany schematu leczenia. W przypadku pojawienia się efektów niepożądanych zalecane jest zmniejszenie dawki dobowej do 600 mg substancji czynnej.

Przeciwwskazaniem do stosowania darolutamidu jest wystąpienie nadwrażliwości na tę substancję czynną. Ponadto, leku nie powinny stosować ciężarne oraz kobiety znajdujące się w wieku rozrodczym, które mogą zajść w ciążę.

W przypadku pacjentów cierpiących na ciężkie zaburzenia czynności nerek lub wątroby zalecane jest monitorowanie ich stanu. W wyniku wspominanych zaburzeń może dojść do zwiększenia stężenia substancji czynnej w osoczu oraz wystąpienia działań niepożądanych podczas terapii.

Zalecane jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas jednoczesnego stosowania darolutamidu oraz induktorów podjednostki CYP3A4 cytochromu p450 oraz glikoproteiny P. Substancje należące do tych grup mogą spowodować zmniejszenie stężenia darolutamidu w osoczu a tym samym osłabienie terapii.
W niektórych przypadkach zalecane jest wykonanie zamiany leku powodującego spadek stężenia darolutamidu na inny preparat, jeśli nie niesie to ze sobą negatywnych skutków dla pacjenta.
Ponadto, darolutamid jest inhibitorem białka oporności raka piersi (BCRP) i polipeptydów 1B1 i 1B3 transportujących aniony organiczne (OATP). Stosowanie darolutamidu z substratami BCRP, takimi jak metotreksat, sulfasalazyna, fluwastatyna, atorwastatyna, pitawastatyna nie jest zalecane. Ponadto, leku nie należy stosować w połączeniu z rosuwastatyną, ponieważ może on zwiększać jej stężenie w osoczu nawet pięciokrotnie

W trakcie terapii darolutamidem istnieje ryzyko wydłużenia odstępu QT oraz wystąpienia częstoskurczu Torsade de pointes. Podczas jednoczesnej terapii preparatami, które mogą wydłużać odstęp QT zalecane jest zachowanie szczególnej ostrożności.

Darolutamid może zmniejszać skuteczność niektórych leków metabolizowanych przez podjednostkę CYP3A4 cytochromu p450, ponieważ jest jego słabym induktorem. Lek może zmniejszać skuteczność terapii warfaryną, L-tyroksyną oraz omeprazolem, co należy wziąć uwagę podczas jednoczesnej terapii.

Substancja nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn.

Jednoczesne stosowanie darolutamidu z wyciągami z dziurawca może spowodować osłabienie działania substancji czynnej i zmniejszenie skuteczności jej aktywności przeciwnowotworowej.

Darolutamid może negatywnie wpływać na rozwój płodu, a nawet prowadzić do jego uszkodzenia. Lek nie powinien być stosowany u kobiet ciężarnych, a w przypadku mężczyzn aktywnych seksualnie i jednocześnie stosujących darolutamid konieczne jest stosowanie skutecznych metod antykoncepcyjnych podczas stosunku.

Stosowanie darolutamidu podczas karmienia piersią nie jest zalecane. Nie wykluczono możliwości przenikania substancji czynnej do pokarmu kobiety karmiącej, a w związku z tym nie oceniano również ryzyka wystąpienia działań niepożądanych u dziecka.

Badania przeprowadzone na zwierzętach wskazują na prawdopodobieństwo osłabienia płodności u mężczyzn przyjmujących darolutamid.

Brak informacji dotyczących objawów występujących podczas potencjalnego przedawkowania. W przypadku przyjęcia zbyt dużej ilości leku zalecane jest monitorowanie pacjenta i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia wspomagającego w razie konieczności.

Darolutamid jest inhibitorem receptora androgenowego, co oznacza że blokuje on możliwość połączenia się receptora z hormonami płciowymi nazywanymi androgenami. Androgeny pobudzają komórki nowotworowe występujące w prostacie do namnażania się. Odbywa się to już po połączeniu hormonów z receptorem androgenowym i jego przemieszczeniem do wnętrza jądra komórkowego, gdzie w wyniku transkrypcji dochodzi do pobudzenia genów odpowiedzialnych za proliferację komórek nowotworowych.
Substancja czynna, blokując miejsce aktywne na powierzchni receptora hamuje proces namnażania komórek nowotworowych i zatrzymuje progresję choroby.

Darolutamid wchłania się z przewodu pokarmowego, a maksymalne stężenie w osoczu występuje zwykle 4 godziny od przyjęcia dawki. Lek należy przyjmować z posiłkiem, który zwiększa wchłanianie substancji czynnej nawet 2.5 -krotnie.

Substancja czynna występuje w osoczu w postaci połączonej z białkami na poziomie 92%. Natomiast keto-darolutamid łączy się z albuminami osocza w większym stopniu, około 99,8%.

Darolutamid jest metabolizowany z wykorzystaniem podjednostki CYP3A4 cytochromu p450 oraz UGT1A9 i UGT1A1na drodze glukuronizacji. Darolutamid występuje w osoczu w postaci dwóch diastereoizomerów (S,R)-darolutamidu i (S,S)-darolutamidu, które zmieniają się w siebie podczas obecności metabolitu keto-darolutamidu.

Darolutamid oraz keto-darolutamid mają zbliżony okres półtrwania w osoczu wynoszący około 20 godzin. W przypadku stereoizomerów darolutamidu to forma (S,S) darolutamidu ma wydłużony okres półtrwania, który wynosi 22 godziny. Większość dawki wydalane jest z kałem w postaci metabolitów.