Ravulizumab, Ravulizumabum - Zastosowanie, działanie, opis

Rawulizumab znalazł zastosowanie w terapii pacjentów cierpiących na napadową postać nocnej hemoglobinurii. Napadowa nocna hemoglobinuria zaliczana jest do grupy schorzeń, w których przebiegu obserwuje się rozpad erytrocytów, czyli czerwonych krwinek. Jednocześnie rozwija się nadaktywność układu krzepnięcia, co może prowadzić nie tylko do zakrzepicy, ale także do niewydolności szpiku kostnego.

Przed rozpoczęciem terapii ważne jest, aby pacjent był stabilny klinicznie po zastosowaniu u niego ekulizumabu – innej substancji czynnej stosowanej w tym samym wskazaniu. 

Substancja czynna powinna być podawana przez lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu zaburzeń hematologicznych.

Dawka dobowa rawulizumabu jest obliczana indywidualnie na podstawie masy ciała pacjenta oraz schorzeń współistniejących. Lek jest podawany drogą dożylną po wcześniejszym rozcieńczeniu. Szybkość podania wlewu jest również ściśle określona i zależna od masy ciała pacjenta.

Początkowo zalecane jest podanie dawki nasycającej, która może wynosić od 2400 mg do 3000 mg. Następnie, po upływie 14 dni zalecane jest podanie dawki podtrzymującej efekt leczniczy, która wynosi od 3000 mg do 3600 mg. Kolejne dawki podtrzymujące należy podawać co 8 tygodni.

Brak informacji o konieczności dostosowania dawki u pacjentów cierpiących na schorzenia nerek, wątroby oraz u osób w wieku podeszłym.

Rawulizumab jest lekiem, który należy stosować do końca życia, ponieważ napadowa nocna hemoglobinuria jest chorobą przewlekłą.

Stosowanie rawulizumabu jest przeciwwskazane w przypadku wystąpienia nadwrażliwości na tę substancję czynną. Ponadto, leku nie należy stosować w przypadku gdy u pacjenta wykryto niewyleczoną infekcję Neisseria meningitidis podczas rozpoczęcia leczenia. Podanie rawulizumabu jest przeciwwskazane również w przypadku braku aktualnych szczepień na Neisseria meningitidis, chyba że pacjent będzie profilaktycznie otrzymywał antybiotyki przez 2 tygodnie po przyjęciu szczepienia.

Szczepienia mogą spowodować wystąpienie pogorszenia przebiegu napadowej nocnej hemoglobinurii. W związku z tym po podaniu szczepienia pacjentowi przyjmującemu rawulizumab zalecenie jest prowadzenie starannej obserwacji jego samopoczucia.

Pacjenci przyjmujący rawulizumab powinni zachować ostrożność podczas występowania infekcji innych niż zakażenie Neisseria meningitidis. Rawulizumab może hamować ostateczną fazę aktywacji dopełniacza – czynnika biorącego udział w odpowiedzi immunologicznej, co będzie odpowiedzialne za pogorszenie przebiegu innych infekcji.

Po podaniu rawulizumabu istnieje możliwość wystąpienia reakcji na infuzję. Podczas podania leku zgłaszano ryzyko nagłego spadku ciśnienia tętniczego oraz bólu pleców. W przypadku pojawienia się tego rodzaju działań niepożądanych zalecane jest wdrożenie odpowiedniego leczenia.

W przypadku przerwania terapii rawulizumabem istnieje ryzyko nawrotu objawów choroby, Rozpoznanie pogorszenia przebiegu nocnej napadowej hemoglobinurii można oprzeć na zwiększeniu aktywności dehydrogenazy mleczanowej po odstawieniu leku. W przypadku spadku stężenia hemoglobiny, pojawienia się zmęczenia, zakrzepicy, duszności, zaburzeń wzwodu oraz połykania należy rozważyć dokładne monitorowanie pacjenta, a w razie potrzeby ponowne podanie leku.

Przed rozpoczęciem leczenia rawulizumabem zalecane jest przyjęcie szczepienia chroniącego przed wystąpieniem choroby meningokokowej. Szczepienie należy przeprowadzić dwa tygodnie przed rozpoczęciem terapii, chyba że korzyści odniesione z szybkiego rozpoczęcia terapii znacznie przewyższają ryzyko wystąpienia zakażenia meningokokowego. W przypadku podjęcia leczenia wcześniej niż po upływie dwóch tygodni od momentu zaszczepienia, pacjentowi należy podawać profilaktycznie odpowiednie dawki antybiotyków, które ochronią go przed wystąpieniem infekcji. Profilaktyka podczas kuracji rawulizumabem uwzględnia szczepienie z wykorzystaniem preparatów przeciwko grupom serologicznym A,C, Y, W 135 i B. W niektórych przypadkach szczepienie przeciwko meningokokom nie chroni pacjentów leczonych rawulizumabem przed wystąpieniem infekcji meningokokowej. Z tego powodu zalecane jest monitorowanie i edukacja pacjentów pod kątem występowania objawów posocznicy meningokokowej.

Substancja czynna nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn.

Długotrwałe leczenie ludzką immunoglobuliną może spowodować zakłócenia w endosomalnym mechanizmie recyklingu przeciwciał monoklonalnych, do których zaliczamy rawulizumab, co może odpowiadać za zmniejszenie skuteczności terapii.

Stosowanie rawulizumabu w okresie ciąży nie jest zalecane, lecz po uwzględnieniu korzyści odniesionych z leczenia przez matkę oraz ryzyka wynikającego z działań niepożądanych u dziecka jest możliwe. Należy jednak pamiętać, że brak badań potwierdzających bezpieczeństwo substancji czynnej w okresie ciąży. Immunoglobuliny mogą przenikać przez łożysko i wywierać wpływ na zahamowanie aktywności dopełniacza w krążeniu płodowym. Badania wpływu na leku na reprodukcję u myszy nie wykazały szkodliwych działań niepożądanych, jednak nie jest to wystarczający dowód potwierdzający bezpieczeństwo u kobiet ciężarnych.

Ze względów bezpieczeństwa kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcyjne w trakcie leczenia rawulizumabem oraz przez 8 miesięcy po zakończeniu kuracji.

Podczas kuracji rawulizumabem zalecane jest przerwanie karmienia piersią. Zaprzestanie karmienia należy kontynuować przez 8 miesięcy po zakończeniu leczenia. Brak badań potwierdzających bezpieczeństwo leku w okresie laktacji. Cząsteczki, takie jak immunoglobuliny mogą przenikać do pokarmu kobiety karmiącej i odpowiadać za wystąpienie działań niepożądanych u karmionego dziecka.

Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu substancji czynnej na płodność testowanych osobników.

Po infuzji rawulizumabu istnieje ryzyko pojawienia się działań niepożądanych o różnej częstotliwości występowania. W trakcie terapii zgłaszano występowanie:

• bardzo często: zapalenia nosa i gardła, bólu głowy, zakażenia górnych dróg oddechowych;
• często: infekcji meningokokowej, wymiotów, bólu brzucha, nudności, zawrotów głowy, niestrawności, biegunki, wysypki, świądu, gorączki, choroby, grypopodobnej, zmęczenia, osłabienia, dreszczy, bólu pleców, bólu stawów, skurczów mięśniowych, bólu mięśni.

Brak informacji dotyczących objawów przedawkowania substancji czynnej. W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki produktu zalecane jest przerwanie infuzji.

Rawulizumab jest przeciwciałem monoklonalnym, wykorzystywanym w leczeniu nocnej napadowej hemoglobinurii. Przyczyną tego schorzenia jest mutacja genetyczna powodująca rozpoczęcie procesu hemolizy zależnej od dopełniacza. Rola rawulizumabu polega na zahamowaniu końcowego etapu aktywacji dopełniacza. Cząsteczka leku wchodzi w połączenie z podjednostką C5 dopełniacza i zatrzymuje rozpad białka na podjednostki C5a i C5b, co ostatecznie zapobiega powstaniu C5b-9. Efektem działania leku jest inhibicja wewnątrznaczyniowej hemolizy zależnej od dopełniacza u pacjentów z napadową nocną hemoglobinurią oraz zmniejszenie objawów zapalnych i immunologicznych u pacjentów cierpiących na miastenię.

Lek jest podawany drogą dożylną i przyjmuje się, że jego biodostępność wynosi 100%.

Lek osiąga stężenie terapeutyczne po podaniu pierwszej dawki.

Ze względu na swoją białkową budowę lek jest degradowany do mniejszych peptydów, a następnie do aminokwasów.