Chlorek glinu, Aluminium chloridum - Zastosowanie, działanie, opis

Chlorek glinu jest stosowany u osób z problemem nadmiernej potliwości oraz w stomatologii w celu zmniejszenia krwawienia podczas zabiegu.

Preparaty chlorku glinu aplikuje się cienką warstwą na okolice skóry o nadmiernej potliwości, na noc, po umyciu i dokładnym osuszeniu skóry. W początkowym okresie preparat stosuje się zwykle codziennie, a następnie częstotliwość zmniejsza się do stosowania co drugi lub co trzeci dzień.
Preparaty z chlorkiem glinu przeznaczone są również do wcierania w krwawiące i (lub) obrzmiałe tkanki jamy ustnej.

Przeciwwskazaniem do stosowania chlorku glinu jest nadwrażliwość na chlorek glinu. Preparatu nie należy aplikować na uszkodzony naskórek, a także po goleniu i depilacji. Stosowanie w celach stomatologicznych jest przeciwwskazane w przypadku ostrego zapalenia dziąsła i przyzębia oraz ostrego martwiczo-wrzodziejącego zapalenia dziąsła.

W celu uniknięcia niepożądanych reakcji skórnych nie należy golić się w ciągu 12 h przed i po aplikacji chlorku glinu. Jeżeli wystąpi reakcja na chlorek glinu, podrażnione miejsce należy posmarować kremem z hydrokortyzonem. Należy zachować ostrożność, aby preparat nie przedostał się do oczu.
Chlorek glinu może powodować odbarwienie i zniszczenie odzieży.

Stosowanie preparatów z chlorkiem glinu u kobiet ciężarnych należy ograniczyć do przypadków koniecznych.

Stosowanie preparatów z chlorkiem glinu w okresie laktacji należy ograniczyć do przypadków koniecznych.

Podanie na skórę: świąd, pieczenie, rumień.
Podanie do jamy ustnej: podrażnienie.

Chlorek glinu zmniejsza aktywność gruczołów potowych na skutek niszczenia struktury przestrzennej białek w gruczołach i łączenia się z włóknami fibrynowymi. Chlorek glinu blokuje przewody gruczołów potowych, zwiększa ciśnienie wewnątrz ich światła i hamuje wydzielanie potu.
Chlorek glinu poprzez obkurczanie naczyń krwionośnych zmniejsza obrzęk dziąsła i krwawienia.

Chlorek glinu podany na skórę może ulegać w minimalnym stopniu wchłonięciu do krwioobiegu, zwłaszcza jeżeli zostanie zaaplikowany na uszkodzoną skórę.

W jelitach chlorek glinu jest przekształcany do słabo przyswajalnych zasadowych soli glinu. Powstająca mieszanina związków zawiera uwodniony tlenek glinu, wodorotlenek glinu, zasadowe węglany glinu i mydła glinowe.

Wchłonięty chlorek glinu wydalany jest przez nerki.