Cefaleksyna, Cephalexin - Zastosowanie, działanie, opis

Cefaleksyna jest wskazana w leczeniu niektórych zakażeń wywoływanych przez wrażliwe bakterie. Zakażenia te obejmują zakażenia dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, zakażenia skóry i struktury skóry, zakażenia kości oraz zakażenia dróg moczowo-płciowych.

Cefaleksyna jest przeznaczona do stosowania doustnego. Lek występuje w postaci kapsułek doustnych lub w postaci granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej. W przypadku osób dorosłych zwykle stosuje się 1-4 gramów dobowo. Dawkę dostosowuje się indywidualnie biorąc pod uwagę stopień nasilenia objawów. W wyjątkowych, ciężkich przypadkach konieczne jest zastosowanie dawki większej niż 4 gramy na dobę. W takiej sytuacji należy rozważyć podanie pozajelitowe. W przypadku dzieci zwykle stosuje się 25-50mg/kg masy ciała, natomiast niemowlętom lek można podawać tylko i wyłącznie w sytuacjach gdy jest to bezwzględnie konieczne i pod ścisłą opieką lekarza.

Lek jest przeciwwskazany w przypadku nadwrażliwości na inne leki z grupy cefalosporyn.

Cefaleksynę należy podawać ostrożnie pacjentom, u których wykazała nadwrażliwość na inne leki. Cefalosporyny należy podawać ostrożnie pacjentom wrażliwym na penicyliny, ponieważ istnieją dowody na częściową alergię krzyżową między penicylinami i cefalosporynami. Pacjenci mieli ciężkie reakcje (w tym anafilaksję) na oba leki.

Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego opisywano w przypadku praktycznie wszystkich antybiotyków o szerokim spektrum działania, w tym makrolidów, półsyntetycznych penicylin i cefalosporyn. Dlatego ważne jest, aby rozważyć jego rozpoznanie u pacjentów, u których wystąpiła biegunka w związku ze stosowaniem antybiotyków. Takie zapalenie okrężnicy może mieć nasilenie od łagodnego do zagrażającego życiu. Łagodne przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego zwykle ustępują po odstawieniu leku. W przypadkach od umiarkowanych do ciężkich należy podjąć odpowiednie środki.

W przypadku wystąpienia u pacjenta reakcji alergicznej należy przerwać podawanie cefaleksyny i rozpocząć leczenie odpowiednimi lekami.

Długotrwałe stosowanie cefaleksyny może spowodować nadmierny wzrost niewrażliwych drobnoustrojów. Niezbędna jest uważna obserwacja pacjenta. W przypadku nadkażenia podczas leczenia należy podjąć odpowiednie środki.

Cefaleksynę należy podawać ostrożnie u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek, ponieważ jest on wydalany głównie przez nerki. Należy przeprowadzić dokładne badania kliniczne i laboratoryjne, ponieważ bezpieczna dawka może być niższa niż zwykle zalecana.

Podczas leczenia cefalosporynami zgłaszano pozytywne wyniki bezpośrednich testów Coombsa.

Fałszywie dodatni wynik na obecność glukozy w moczu może wystąpić w przypadku roztworów Benedicta lub Fehlinga lub tabletek testowych z siarczanem miedzi. Można bezpiecznie stosować testy oparte na reakcjach utleniania glukozy.

Ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP) była opisywana w związku z leczeniem cefaleksyną. W momencie przepisywania pacjentom należy poinformować o oznakach i objawach oraz ściśle monitorować pod kątem reakcji skórnych. Jeśli pojawią się oznaki i objawy sugerujące takie reakcje, cefaleksynę należy natychmiast odstawić i rozważyć alternatywne leczenie. Większość z tych reakcji wystąpiła najprawdopodobniej w pierwszym tygodniu leczenia.

Lek można stosować niezależnie od posiłku.

Dotychczas nie wykazano wpływu cefaleksyny na prowadzenie pojazdów mechanicznych i maszyn potencjalnie niebezpiecznych. Niemniej jednak należy wziąć pod uwagę ryzyko pojawienia się zawrotów głowy lub dezorientacji podczas wykonywania powyższych czynności.

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych. Może pojawić się: wydłużony czas protrombinowy, podwyższony poziom azotu mocznikowego we krwi (BUN), podwyższony poziom kreatyniny, podwyższona aktywność fosfatazy alkalicznej, podwyższony poziom bilirubiny, podwyższony poziom dehydrogenazy mleczanowej (LDH), leukopenia i agranulocytoza.

Ze względu na brak przeprowadzonych badań u kobiet w ciąży należy zachować szczególną ostrożność. Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego.

Cefaleksyna przenika do mleka matki, dlatego też należy zachować szczególną ostrożność w przypadku kobiet karmiących.

Głównymi objawami przedawkowania leku są nudności, wymioty, dolegliwości w nadbrzuszu, biegunka, krwiomocz. W przypadku dzieci zaobserwowano krwiomocz bez zaburzenia czynności nerek.

Mechanizm działania leku polega na zahamowaniu biosyntezy ściany komórkowej poprzez hamowanie enzymu odpowiedzialnego za tworzenie wiązań poprzecznych między łańcuchami peptydoglikanu, co zapobiega wzrostowi bakterii.

Lek jest dobrze wchłaniany z górnego odcinka przewodu pokarmowego wykazuje prawie 100% biodostępności po podaniu doustnym. Cefaleksyna nie jest wchłaniana w żołądku, ale wchłania się w jelicie górnym. Pacjenci przyjmujący 250 mg cefaleksyny osiągają maksymalne stężenie w osoczu 7,7 mcg / ml, a pacjenci przyjmujący 500 mg osiągają 12,3 mcg / ml.

Cefaleksyna nie podlega metabolizmowi w organizmie.

Cefaleksyna jest wydalana w ponad 90% z moczem po 6 godzinach na skutek przesączania kłębuszkowego i wydzielania kanalikowego. Lek pozostaje w moczu w postaci niezmienionej.