Biotyna, Biotinum - Zastosowanie, działanie, opis

Związek podaje się w celu uzupełnienia niedoborów biotyny, objawiającej się zahamowaniem wzrostu włosów czy paznokci, wypadaniem włosów czy stanów zapalnych skóry zlokalizowanych wokół uszu, nosa, ust oraz oczu.

Lek stosuje się zwykle przez okres 4 tygodni, przyjmowane ilości związku zależą od zaawansowania niedoborów oraz stanu klinicznego pacjenta.

Zwykle przyjmowane dawki przez osoby dorosłe wynoszą od 5 mg do 10 mg na dobę.

Przeciwwskazaniem do podawania witaminy jest występowanie reakcji nadwrażliwości na związek.

Terapia lekami zawierającymi biotynę, u dzieci oraz młodzieży powinna być rozpoczęta po wcześniejszej konsultacji lekarskiej.

Biotyna, zwłaszcza stosowana w dużych dawkach może zaburzać wyniki badań diagnostycznych, opartych na tworzeniu się kompleksów związku z  innymi odczynnikami chemicznymi (np. awidyna, streptawidyna). Suplementując witaminę w większych ilościach niż dzienne zapotrzebowanie może fałszować wyniki badań laboratoryjnych, zwłaszcza tych oceniających funkcjonowanie gruczołu tarczowego (TSH, T₃, T₄, anty-TPO, anty-TSHR). Substancja może także przyczyniać się do uzyskania fałszywie negatywnych testów tropinowych u osób po zawale mięśnia sercowego. W celu zminimalizowania wpływu biotyny na wyniki testów laboratoryjnych zaleca się przerwanie suplementacji związku, najpóźniej trzy dni przed planowanym wykonaniem testów laboratoryjnych.

Awidyna, występująca w surowym białku kurzym, łączy się z biotyną, uniemożliwiając  wchłanianie witaminy z przewodu pokarmowego. Osoby spożywające duże ilości surowych białek kurzych są narażone na niedobory witaminy H.

Spożywanie alkoholu prowadzi do obniżenia stężenia związku we krwi.

Substancja nie wywiera negatywnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn mechanicznych.

Palenie wyrobów tytoniowych przyśpiesza rozkład biotyny w organizmie, prowadząc do niedoborów tej witaminy. Palenie tytoniu obniża również leczniczą skuteczność suplementacji związku.

Stosowanie wysokich dawek kwasu liponowego może prowadzić do zmniejszenia stężenia biotyny w organizmie.

Terapia lekami zaburzającymi funkcjonowanie flory jelitowej (np. antybiotykoterapia) prowadzić do obniżenia ilości witaminy H.

Biotyna, zwłaszcza podawana w dużych dawkach prowadzi do fałszowania wyników badań diagnostycznych (w szczególności tych określających pracę gruczołu tarczowego, badających ilość hormonów płciowych czy markery zawału mięśnia sercowego). Zaleca się przerwanie leczenia preparatami zawierającymi biotynę przynajmniej 3 dni przed planowanymi badaniami laboratoryjnymi.

Biotyna występuje powszechnie w żywności oraz w preparatach dedykowanych dla kobiet ciężarnych. Dawki leku, które uważa się za bezpieczne do stosowania w okresie ciąży, wynoszą od 30 µg do 50 µg na dobę. Nie zaleca się przekraczania zażywania powyższych ilości związku ze względu na potencjalne ryzyko zdrowotne dla zarodka/płodu.

Związek występuje powszechnie w pożywieniu. Biotyna przenika do pokarmu kobiecego, jednakże nie ustalono wpływu obecności substancji  w mleku na zdrowie oseska. Zalecana dzienna podaż witaminy H nie powinna przekraczać 30 µg-50 µg, taki zakres dawek uznaje się za bezpieczny w okresie laktacji.

Badania na zwierzętach nie wskazały na negatywny wpływ związku na płodność.

Nie odnotowano przypadków przedawkowania leku, biotyna była dobrze tolerowana nawet jeśli przyjmowane ilości wynosiły 300 mg.

Biotyna (witamina B7, witamina H) należy do grup witam rozpuszczalnych w wodzie. Związek powszechnie występuje w żywności. Do bogatych źródeł biotyny zalicza się drożdże, mleko, ziarna zbóż, kalafior, soja, soczewica oraz mięso. Witamina produkowana jest również przez bakterie jelitowe.

Związek jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania szlaków enzymatycznych w organizmie. Witamina stanowi składową koenzymów, bierze udział w procesach dekarboksylacji oraz deaminacji seryny, treoniny czy kwasu asparginowego. Uczestniczy także w lipogenezie, glukoneogenezie oraz w syntezie aminokwasów.

Niedobory substancji występują stosunkowo rzadko, zwykle u osób żywionych pozajelitowo, hemodializowanych czy długo stosujących antybiotyki. do objawów zbyt małej ilości związku w organizmie zalicza się wysypki, łojotokowe zapalenie skory, suchość powłok skórnych, łamliwość włosów oraz ich wypadanie (mogące doprowadzić do łysienia), przemęczenie, zaburzenia depresyjne oraz bóle mięśni i parestezje czy zaburzenia metabolizmu tłuszczy.

Witaminę B7 stosuje się zwykle po długotrwałej antybiotykoterapii, która przez negatywny wpływ na florę jelitową przyczynia się do niedoboru biotyny, jak również pomocniczo przy chorobach skóry czy wypadaniu włosów.

Związek szybko oraz całkowicie wchłania sięz przewodu pokarmowego. Biotyna dostarczana z pożywieniem podlega absorpcji w początkowym odcinku jelita, przy użyciu transportera wielowitaminowego, z kolei biotyna suplementowana zażywana w wyższych dawkach) wchłania się z jelit na drodze dyfuzji biernej.

Witamina wiąże się z białkami osoczowymi na poziomie 80%. Substancja przenika do mleka kobiecego.

Część witaminy rozkładana jest w organizmie do nieczynnych biologicznie metabolitów.

Farmakokinetyka związku nie ulega zmianie u pacjentów ze schorzeniami nerek oraz wątroby.

Biotyna w postaci nieaktywnych metabolitów jak i w formie niezmetabolizowanej usuwana  jest z organizmu wraz z kałem oraz na drodze nerkowej. Okres półtrwania wynosi około 15 godzin i jest zależny od wielkościi dawki leku.