Wodorowęglan potasu, Kalii hydrogenocarbonas - Zastosowanie, działanie, opis

Wodorowęglan potasu występuje w lekach wieloskładnikowych jako jedna z kilku substancji czynnych. Łączony jest z innymi związkami potasu lub substancjami mającymi właściwości zoobojętniające kwas żołądkowy lub osłaniające. 

Wodorowęglan potasu stosowany jest jako substancja zobojętniająca kwas żołądkowy, wykorzystywany jest również w wyrównywaniu poziomu elektrolitów. Wodorowęglan potasu stanowi także odczynnik w procesie produkcji substancji medycznych. 

Wodorowęglan potasu stosowany jest doustnie w trakcie lub tuż po posiłku. 

Dawka stosowana w leczeniu zależna jest od wieku, schorzeń towarzyszących, zaleceń lekarza oraz od pozostałych składników leku, w którym występuje substancja. 

Przeciwwskazaniem do stosowania substancji jest nadwrażliwość na wodorowęglan potasu, fenyloketonuria, hiperkaliemia, choroba Addisona, ostre odwodnienie, arytmie komorowe. Do przeciwwskazań należą również schorzenia układu moczowego: skąpomocz, bezmocz, mocznica w ostrej oraz przewlekłej niewydolności nerek, niewydolność nadnerczy. 

Podczas przyjmowania wodorowęglanu potasu należy regularnie monitorować stężenie potasu oraz innych elektrolitów w surowicy.

Przyjmując wodorowęglan potasu należy wykonywać okresowe badania EKG, w szczególności w przypadku pacjentów z zaburzonym funkcjonowaniem nerek, schorzeniami układu sercowo-naczyniowego oraz stosujących glikozydy naparstnicy.

W przypadku pacjentów w wieku podeszłym należy stosować wodorowęglan potasu ze szczególną ostrożnością w odpowiednio zmniejszonych dawkach.

Stosowanie wodorowęglanu potasu przez pacjentów z wrodzonym lub wtórny schorzeniem nerek należy szczególnie monitorować pod kątem wystąpienia hiperkaliemii.

Wodorowęglanu potasu nie należy stosować jednocześnie z substancjami o działaniu moczopędnym oszczędzającym potas takimi jak: triamteren, spironolakton, amiloryd. 

Spożywanie produktów o wysokiej zawartości chlorku sodu (soli kuchennej) prowadzi do zwiększonego wydalania potasu zmniejszając działanie wodorowęglanu potasu. 

Wodorowęglan potasu wywiera nieznaczny wpływ na zdolność obsługi maszyn oraz prowadzenia pojazdów. 

Ze względu na brak wystarczających danych klinicznych stosowanie wodorowęglanu potasu podczas ciąży możliwe jest jedynie po konsultacji medycznej w sytuacji, gdy korzyści przewyższają możliwe ryzyko dla płodu. 

Stosowanie wodorowęglanu potasu podczas laktacji wskazane jest jedynie w niezbędnych sytuacjach, gdy w ocenie lekarza możliwe korzyści terapeutyczne dla matki przewyższają zagrożenia dla dziecka. 

Przyjęcie zbyt wysokiej dawki wodorowęglanu potasu może prowadzić do przedawkowania oraz hiperkaliemii, które objawiają się: apatią, splątaniem, zmęczeniem, zmniejszoną siłą mięśniową, czuciem opatrznym kończyn (parestezje), paraliżem, niedowładem, zaburzeniami akcji serca, blokiem oraz zatrzymaniem akcji serca. 

Jony potasu stanowią jeden z najważniejszych pierwiastków płynów ustrojowych w organizmie. Odpowiadają za utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej oraz prawidłowego ciśnienia onkotycznego. Potas zapewnia prawidłowe funkcjonowanie tkanki mięśniowej, reguluje pracę serca oraz metabolizm węglowodanów. 

Wodorowęglan potasu bardzo dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. 

Wodorowęglan potasu usuwany jest głównie przez nerki, pozostała ilość wydalana jest z kałem.