Wodorotlenek magnezu, Magnesii hydroxidum - Zastosowanie, działanie, opis

Wodorotlenek magnezu jest składnikiem leków zobojętniających kwas solny w żołądku - należy do tzw. grupy antacidum.

Wodorotlenek magnezu występuje najczęściej w połączeniu z tlenkiem glinu, wodorotlenkiem glinu, węglanem magnezu.

Wodorotlenek magnezu jest stosowany w leczeniu objawowym i łagodzeniu objawów związanych z nadkwaśnością żołądka, objawami zgagi, zarzucania kwaśnej treści w kierunku przełyku. Wykorzystuje się w takich chorobach i dolegliwościach jak refluksowe zapalenie przełyku, przepuklina rozworu przełykowego, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, zapalenie błony śluzowej przełyku i żołądka, zgaga.

Wodorotlenek magnezu jest stosowany doustnie, w postaci tabletek do ssania lub zawiesiny doustnej.

Sposób dawkowania jak dawka czy częstość stosowania zależna od jednostki chorobowej, nasilenia objawów.

Preparaty z wodorotlenkiem magnezu stosuje się zwykle po posiłku lub w czasie bólu. Niekiedy zaleca się stosować je bezpośrednio przed snem.

Wodorotlenku magnezu nie stosuje się w nadwrażliwości na ten składnik, a także w ciężkiej niewydolności nerek (istnieje ryzyko kumulacji jonów magnezowych w organizmie).

Stosowanie związków magnezu jak wodorotlenek magnezu u osób z niewydolnością nerek może prowadzić do hipermagnezemii (dotyczy to szczególnie osób odwodnionych lub dzieci z zaburzoną czynnością nerek). Zaleca się zachowanie ostrożności u osób z zaburzoną czynnością nerek, umiarkowaną niewydolnością nerek, poddawanych hemodializie.

Stosowanie dużych dawek magnezu może prowadzić do biegunki (na skutek działania osmotycznego), a później do spowolnienia perystaltyki jelit.

Wodorotlenek magnezu nie wpływa niekorzystnie na zdolność prowadzenia pojazdów czy obsługiwania maszyn.

Wodorotlenek magnezu może być stosowany w okresie ciąży w dawkach zalecanych i przez krótki czas.

Wodorotlenek magnezu może być stosowany w okresie karmienia piersią. Należy stosować możliwie najmniejsze dawki przez możliwie najkrótszy okres czasu.

Nie zaobserwowano negatywnego wpływu wodorotlenku magnezu na płodność.

Hipermagnezemia jest bardziej prawdopodobna u osób z zaburzoną czynnością nerek, wśród jej objawów można wymienić bóle brzucha, skurcze brzucha, biegunkę, nudności, a także objawy podrażnienia błon przewodu pokarmowego. Inne objawy to uderzenia gorąca, wzmożone pragnienie, niedociśnienie, osłabienie mięśniowe, zaburzenia rytmu serca,

Długotrwałe stosowanie, w dużych dawkach może prowadzić do zaburzeń elektrolitowych, które mogą obejmować m.in. dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego (np. biegunka, bóle brzucha) oraz hipermagnezemię. Nie są znane objawy związane z ostrym przedawkowaniem.

Wodorotlenek magnezu to związek nieorganiczny, którego głównym działaniem jest wiązanie kwasu solnego, czyli jego zobojętnienie. Wodorotlenek magnezu nie ma bezpośredniego wpływu na produkcję kwasu solnego - działa jedynie na wytworzony kwas.

Skutkiem wiązania kwasu solnego jest wzrost pH w żołądku i dzięki temu łagodzenie objawów zgagi / refluksu / nadkwaśności. Działanie to jest możliwe dzięki wiązaniu jonów H+. Zobojętnienie HCl prowadzi również do częściowej inaktywacji pepsyny.

Wchłanianie wodorotlenku magnezu jest niewielkie, ma charakter działania miejscowego.

Wodorotlenek magnezu reaguje z HCl tworząc chlorek magnezu, który wywiera działanie osmotyczne w jelicie cienkim.

Magnez jest wydalany z organizmu w postaci soli, m.in. jako nierozpuszczalny węglan oraz rozpuszczalny chlorek.

U osób z niewydolnością nerek może dochodzić do kumulacji jonów magnezowych.